ΕΔΔΑ: αλλαγή διαμονής τέκνου - επείγουσα περίπτωση

 

Ο γονέας πρέπει να διαθέτει τη δυνατότητα να αλλάξει τον τόπο διαμονής του παιδιού του όταν υπάρχει επείγουσα περίπτωση και το απαιτεί το βέλτιστο συμφέρον του τελευταίου!

•  

ΑΠΟΦΑΣΗ

Plazzi κατά Ελβετίας της 08.02.2022 (αρ. προσφ. 44101/18)

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μη δυνατότητα αναστολής εκτέλεσης διοικητικής πράξης. Διαμονή ανηλίκου παιδιού. Βέλτιστο συμφέρον του και επείγουσα περίπτωση. Δικαιοδοσία δικαστηρίου μετά από μεταφορά του τόπου διαμονής ανηλίκου στο εξωτερικό. Δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο.

Στην υπόθεση Plazzi, η Αρχή Προστασίας Παιδιών και Ενηλίκων (ΑΡΕΑ) ενέκρινε την μεταφορά στο εξωτερικό του τόπου διαμονής του παιδιού του προσφεύγοντος, κρίνοντας ότι κάθε ενδεχόμενη προσφυγή κατά του μέτρου αυτού δεν θα είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Ο προσφεύγων, επικαλούμενος το άρθρο 6 § 1 (δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο, δίκαιη δίκη), και το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής) μόνο και σε συνδυασμό με το άρθρο 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο) της ΕΣΔΑ, παραπονέθηκε ότι δεν μπόρεσε να προσφύγει σε εθνικό δικαστήριο κατά της απόφασης διοικητικής αρχής (ΑΡΕΑ). Μετά την αναχώρηση της μητέρας και του παιδιού, τα ελβετικά δικαστήρια δεν είχαν πλέον τη δικαιοδοσία να αποφασίσουν επί της ουσίας της προσφυγής του προσφεύγοντος και να επαναφέρουν το ανασταλτικό αποτέλεσμα, με το σκεπτικό ότι η μεταφορά στο εξωτερικό (Μονακό) του τόπου διαμονής του παιδιού είχε ταυτόχρονα μεταβιβάσει τη διεθνή δικαιοδοσία στο κράτος διαμονής. Αφού απέρριψαν τη δικαιοδοσία τους, τα εθνικά δικαστήρια δεν μπόρεσαν να διενεργήσουν πλήρη, αποτελεσματικό de facto και de jure έλεγχο, διενεργώντας κατ’ αντιμωλία εξέταση των υποθέσεων στο πλαίσιο μιας δίκαιης δίκης σύμφωνα με τις εγγυήσεις του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ.

Σε ορισμένες εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούνται δεόντως από το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, ο επείγων χαρακτήρας μιας δεδομένης κατάστασης απαιτεί από τον εν λόγω γονέα να μπορεί να αλλάξει τον τόπο διαμονής του παιδιού χωρίς να χρειάζεται να περιμένει την τελική απόφαση επί της ουσίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η διαθεσιμότητα μιας αποτελεσματικής διαδικασίας προσφυγής, συνοδευόμενης από προσωρινά μέτρα, είναι επαρκής αλλά και απαραίτητη. Αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο οι διοικητικές αρχές κατ’ εξαίρεση να ακυρώσουν το ανασταλτικό αποτέλεσμα της προσφυγής. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ωστόσο, ο ενδιαφερόμενος γονέας πρέπει να είναι βέβαιος ότι μπορεί να προσφύγει σε δικαστήριο προτού τεθεί σε ισχύ η ακύρωση του ανασταλτικού αποτελέσματος και πρέπει να ενημερωθεί για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση δεν παρείχε στοιχεία για τον τρόπο εφαρμογής και την πρακτική αποτελεσματικότητα των διορθωτικών μέτρων που είχαν προτείνει στις συγκεκριμένες περιστάσεις της υπόθεσης. Ούτε έδωσαν παραδείγματα σχετικής νομολογίας στα εθνικά δικαστήρια σχετικά με παρόμοιες υποθέσεις.

Κατά συνέπεια, ο προσφεύγων δεν είχε πρόσβαση σε εθνικό δικαστήριο πριν από την αναχώρηση του παιδιού στο εξωτερικό με τη μητέρα του, προκειμένου να αμφισβητήσει την ουσία της απόφασης της διοικητικής αρχής «ΑΡΕΑ» και να ζητήσει την επαναφορά της ανασταλτικής ισχύος.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε στον προσφεύγοντα 12.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 15.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες. 

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ