«Ν’ΑΡΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ…»

«Ν’ΑΡΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ…»

Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΗ

(Αφιέρωμα στην γιορτή της Δικαιοσύνης 3/10/2017)

«Τι μπορεί να κάμει, πως μπορεί να προκόψει η δικαιοσύνη σ' έναν κόσμο άδικο κι άτιμο, αν δεν είναι αρματωμένη; Θ' αρματώσουμε τη δικαιοσύνη...»

Νίκος Καζαντζάκης, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»

1.-Θα ήταν ανάξιο της ημέρας να μην αναφερθούμε στην πραγματικότητα που βιώνει το σύνολο τού λαού μας, σχετικά με την δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στην Δικαιοσύνη του Τόπου μας.

Η  Ελληνική Δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της υπερασπίζονται σταθερά διαχρονικά και  ανυποχώρητα την δημοκρατία,  την κοινωνική αλληλεγγύη, την ελευθερία και  την ισότητας στην ουσία της. Τα βασικά προβλήματα και μάλιστα σε καιρό «εκτάκτων συνθηκών» είναι η αυστηρή τήρηση του Συντάγματος και η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι αυτά είναι στόχος ανυποχώρητος, κάθε δημοκρατικής κοινωνίας.

2.-Οι συνεχείς καταδίκες από το ΕΔΔΑ της Ελλάδας αποδεικνύουν όμως, την ύπαρξή σημαντικού ζητήματος αποτελεσματικής λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Παρατηρώντας όλες τις αποφάσεις που εξέδωσε το ΕΔΔΑ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) κατά της  Ελλάδας, διακρίνουμε ένα ανησυχητικό μοτίβο. Σε σχεδόν όλες τις αποφάσεις έχει κριθεί ότι η χώρα μας παραβιάζει το Άρθρο 6 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), που περιέχει το δικαίωμα κάθε ατόμου σε Δίκαιη Δίκη.Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε, ομόφωνα, την Ελλάδα μετά από προσφυγή 42 εργατών από το Μπαγκλαντέζ για την υπόθεση της Μανωλάδας και αποφάσισε την καταβολή αποζημιώσεων ύψους 500.000 ευρώ στα θύματα!

Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 4 παράγραφος 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Περισσότερες από 400 καταδίκες μετρά το ελληνικό κράτος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης.

Το ζήτημα αυτό είναι πρώτης προτεραιότητας για την Ελληνική Πολιτεία και πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα και να επιταχυνθεί η διαδικασία της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών με την εμπέδωση της διαιτησίας, της διαμεσολάβησης και της δικαστικής διαμεσολάβησης. Ο σημαντικότερος παράγοντας  της καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης στα Διοικητικά Δικαστήρια είναι η άσκηση ,αβάσιμων και στρεψόδικων ενδίκων μέσων από το Δημόσιο, ενώ τις περισσότερες φορές το ζήτημα έχει λύσει πάγια η νομολογία.

3.-Το θέμα υπεράσπισης της ισονομίας και της ισοπολιτείας κατά την απονομή δικαιοσύνης αποτελεί ακόμα ένα εκ των συνταγματικών, ευρωπαϊκών και διεθνώς κατοχυρωμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η  δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στη Δικαιοσύνη και όχι μόνον των προνομιούχων, όπως το Δημόσιο, είναι το ζητούμενο αφού  σήμερα στη Δικαιοσύνη δεν μπορεί να φθάσει κανείς, αν δεν έχει την οικονομική άνεση δεδομένης της εξαιρετικά δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, αλλά και τεράστιων παράβολων και τελών που έχουν επιβληθεί νομοθετικά σ’ όσους θέλουν να προσφύγουν στην Δικαιοσύνη. Παράλληλα κάθε νέος νόμος που ψηφίζεται επιβάλλει νέες αβάστακτες υποχρεώσεις στους πολίτες και αντίθετα διευκολύνει την στρεψοδικία του Δημοσίου σε βάρος των πολιτών και των αδυνάτων. Περισσότερες από 13.000 επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα έχουν προσφύγει τα τελευταία τρία χρόνια στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας την εφορία για τα υπερβολικά πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί. Το σημαντικό είναι πως επτά στους δέκα φορολογούμενους κερδίζουν τις υποθέσεις τους.  Από τον Αύγουστο του 2013 μέχρι και τα τέλη  Σεπτεμβρίου 2016 εκδόθηκαν 604 αποφάσεις δικαστηρίων, εκ των οποίων οι 440 ήταν υπέρ των φορολογουμένων. Δηλαδή επτά στους δέκα φορολογούμενους που προσέφυγαν στα δικαστήρια κέρδισαν την υπόθεση τους.

 4.-Όλοι οι παράγοντες και συλλειτουργοί απονομής της Δικαιοσύνης βιώνουν  παράλληλα την τραγικότητα που επικρατεί στην καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης και στις συνεχείς επιθέσεις που δέχεται. Παράλληλα με αγωνία βλέπει κανείς την πλήρη εξουθένωση και θεσμική υποβάθμιση του δικηγορικού Σώματος αλλά και την συνεχή υποβάθμιση του έργου της Δικαιοσύνης. Ενίοτε όταν οι Αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι αρεστές σε συγκεκριμένους κύκλους, τότε έρχεται πλήθος επαινετικών δημοσιευμάτων, δηλώσεων ισχυρών παραγόντων έρχεται στην δημοσιότητα. Αν οι Αποφάσεις δεν είναι αρεστές, τότε η επίθεση είναι αφάνταστη, αφόρητη, συκοφαντική και χυδαία. Υπάρχουν πολλά τραγικά αποτελέσματα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης, άδικες διώξεις, πειθαρχικά αλλά και προσωπικά δράματα και όλα αυτά χωρίς τελική δικαίωση. Δυστυχώς κάποιοι ονειρεύονται διακαώς, να καταργήσουν το Συμβούλιο της Επικρατείας, γιατί δεν είναι αρεστή η νομολογία του και ιδίως της προστασίας του περιβάλλοντος! Κανείς δεν είναι αλάνθαστος, γιαυτό υπάρχουν τα ένδικα μέσα και βοηθήματα που μετά μανίας προσπαθεί η Πολιτεία να περιορίσει.  

Υπάρχει  ισχυρός αντίλογος, δηλαδή δεν θα ελέγχονται όσοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης παραβιάζουν τον νόμο και την συνείδηση τους; Όχι βέβαια, οι πάντες πρέπει να ελέγχονται, κανείς δεν μπορεί να μένει ατιμώρητος για την παραβίαση της νομιμότητος, αλλά ο  έλεγχος πρέπει γίνεται σύμφωνα με τους κανόνες του νομικού μας πολιτισμού μας  και όχι μέσω εξωθεσμικών κέντρων. Την απάντηση στο πρόβλημα έδωσε ο μέγας Δημητρακόπουλος που συμμετείχε στην πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου αναλαμβάνοντας υπουργός Δικαιοσύνης στις 6 Οκτωβρίου (1910)  :«Ο δικαστικός κλάδος παραμένει μεμονωμένος και αφρούρητος να υπονομεύηται πανταχόθεν και να δολοφονείται εκ των πλευρών»

5.-Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι η διοίκηση αρνείται πεισματικά να συμμορφωθεί στις δικαστικές αποφάσεις, παρά τις σχετικές πρόνοιες του Συντάγματος. Ο Δημοσθένης για το ζήτημα αναφέρει; «Τα δεδικασμεν’ ακυρα ποιείν ,δεινόν ,ανόσιον  και δήμου κατάλυσις».

Είναι τραγική η κακή νομοθέτηση: το 50% των εργατικών αποφάσεων αναιρούνται λόγω αντικρουόμενων διατάξεων. Οι αντιφατικές ρυθμίσεις, οι διατάξεις σε αχρηστία, τα νομοσχέδια «σκούπα» που παρέχουν πρόσκαιρες λύσεις, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και οι χιλιάδες εγκύκλιοι επιδεινώνουν την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση και είναι πληγές που δεν κλείνουν επιτείνουν την  ανασφάλεια που υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια ψηφίστηκαν,  πάνω από 38  νόμοι  για την επιτάχυνση  απονομής της Δικαιοσύνης,  αλλά  το πρόβλημα δεν λύθηκε, αφού οι όποιες δικονομικές  ρυθμίσεις  δεν πλήττουν την ρίζα του προβλήματος.

6.-Άλλωστε το κυρίαρχο πρόβλημα στην απονομή της δικαιοσύνης δεν είναι  μόνον οι κακοί νόμοι, αλλά η απαξίωση των θεσμών και η περιφρόνηση τους. Ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη και στον δικαστικό λειτουργό δεν εξασφαλίζεται με κανένα άλλο τρόπο αλλά με την  ευσυνειδησία  του στην άσκηση των καθηκόντων του και την αδέκαστη και απρόσκοπτη  απόδοση  της δικαιοσύνης. Αυτός είναι σήμερα ο κανόνας, η πλειοψηφία των λειτουργών της δικαιοσύνης μοχθεί χωρίς μέσα και με οικονομικά προβλήματα που βασανίζουν άλλωστε την κοινωνία μας. Η δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της στις περισσότερες φορές, με υψηλό κόστος για τους λειτουργούς της . Κάθε Πολιτεία αποφασίζει το επίπεδο δικαιοσύνης που επιθυμεί να έχει και προβαίνει στους ανάλογους προγραμματισμούς. Οι προγραμματισμοί που έγιναν μέχρι σήμερα ήταν ανεπαρκείς σε όλα τα επίπεδα διαχρονικά η Πολιτεία θεωρούσε τα δικαστήρια μη παραγωγικό τομέα, με αποτέλεσμα να μην ξοδεύει τα απαιτούμενα κονδύλια για ενίσχυσή του.  Σήμερα, υπάρχει τεράστια ανάγκη να απλουστευτούν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης, αλλά και να διαμορφωθεί ένα σύγχρονο νομικό οπλοστάσιο, το οποίο θα αναγνωρίζει τις κοινωνικές ανάγκες και δεν θα προκαλεί το κοινό αίσθημα. Διερωτώμαι ποιος θα ήθελε εξουθενωμένους δικαστές και έντρομους δικηγόρους ;Είναι καθήκον όμως όλων μας σε καιρό οικονομικής, πολιτικής και θεσμικής κρίσης, να απαιτήσουμε μια γρήγορη και αποτελεσματική δικαιοσύνη που πρέπει να προστατεύσουμε και θωρακίσουμε, γιατί όπως είπε ο Ιερός Αυγουστίνος : «Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;» .

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

3/10/3017