ΑΠ ποιν. 1160/2024: επιλεκτική εκτίμηση αποδεικτικών μέσων

 Απόφαση 1160 / 2024    (Β Ποιν. Διακ., ΠΟΙΝΙΚΕΣ)

Αριθμός 1160/2024

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Β' Ποινικό Τμήμα Διακοπών

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Απόστολο Φωτόπουλο, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, ο οποίος ορίστηκε με την υπ'αριθμ. 178/2024 πράξη της Πρόεδρου του Αρείου Πάγου), Ευαγγελία Στέργιου, Ελένη Θεοδωρακοπούλου, Διονυσία Νίκα-Εισηγήτρια και Δέσποινα Βασιλοδημητράκη, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 3 Σεπτεμβρίου 2024, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Νικόλαου Δεγαϊτη και της Γραμματέως Ε. Κ., για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 74Α , 112/2024 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Ναυπλίου.

Με κατηγορούμενους τους: 1.Ι. Α. του Ν., και 2.Δ. Χ. του Κ., κατοίκων ..., οι οποίοι παραστάθηκαν μετά ο 1ος και δια η 2η του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Θεόδωρου Μαντά και με υποστηρίζουσα την κατηγορία την Π. Π. του Γ., κάτοικο ..., η οποία εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους της Νικόλαο Δημητράτο και Ιωάννη Ζαβαλιάννη.

Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Ναυπλίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητά τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 30 Ιουλίου 2024 αίτησή του, η οποία ασκήθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Δ. Χ. και έλαβε αριθμό 27/2024 και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό ...

Αφού άκουσε Τoν Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η υπό κρίση από 30/7/2024, αίτηση της Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βιργινίας Σακελλαροπούλου, ασκηθείσα με δήλωση ενώπιον της Γραμματέα του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, συνταχθείσας της υπ' αριθμ. 27/2024 έκθεσης κατάθεσης, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 74Α, 112/2024 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Ναυπλιου, ως προς την διάταξη της με την οποία κήρυξε αθώους τους κατηγορούμενους Ι. Α. και Δ. Χ. για την αξιόποινη πράξη της ψευδούς κατάθεσης, ασκήθηκε νομότυπα (474 παρ.1,4 ΚΠΔ) και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός τριάντα ημερών από την καταχώρηση, στις 10/72024, της προβαλλόμενης απόφασης στο ειδικό βιβλίο (473 παρ. 3 εδ. α', 505 παρ. 2 εδ.α και 507 ΚΠΔ), και από πρόσωπο που είχε δικαίωμα και έννομο συμφέρον προς τούτο κατά απόφασης υποκείμενης στο συγκεκριμένο ένδικο μέσο (άρθρ. 462 περ. β', 464, 505παρ 2α ΚΠΔ), περιέχει δε παραδεκτό και ορισμένο λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ.1Δ ΚΠοινΔ. Επομένως, είναι παραδεκτή και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Κατά την εφαρμοσθείσα, εν προκειμένω, διάταξη του άρθρου 224 παρ. 1 του ισχύοντος από 1-7-2019 ΠΚ, "όποιος ενώ εξετάζεται ως διάδικος ή μάρτυρας σε δικαστήριο ή ενώπιον αρχής αρμόδιας να ενεργεί εξέταση για την κρινόμενη υπόθεση, εν γνώσει του καταθέτει ψευδή στοιχεία για την υπόθεση αυτή ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών έως τρία έτη και χρηματική ποινή>>, Από την διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της ψευδούς κατάθεσης, απαιτείται ο διάδικος ή ο μάρτυρας να καταθέσει, ενώπιον δικαστηρίου ή αρχής που είναι αρμόδια για την εξέτασή του, τα πραγματικά περιστατικά που κατέθεσε να είναι ψευδή και να υφίσταται άμεσος δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση αυτού, ότι αυτά που κατέθεσε είναι ψευδή ή ότι έχει γνώση των αληθινών, αλλά σκοπίμως τα αποκρύπτει ή αρνείται να τα καταθέσει.

Εξάλλου, έλλειψη της απαιτούμενης, από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της δικαστικής απόφασης, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ του ίδιου Κώδικα λόγο αναίρεσης, προκειμένου ειδικά για αθωωτική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου της αθωότητας, που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α. (Ν.Δ. 53/1974) και δεδομένου ότι αντικείμενο απόδειξης στην ποινική δίκη αποτελεί η ενοχή και όχι η αθωότητα του κατηγορουμένου, υπάρχει όταν: α) είτε δεν αναφέρονται στην απόφαση καθόλου, είτε αναφέρονται κατά τρόπο ελλιπή ή ασαφή, τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και δικαιολογούν την κρίση για μη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων της αξιόποινης πράξης, που αποδίδεται στον κατηγορούμενο και β) δεν αναφέρονται στην απόφαση, ως προς το είδος τους, τα αποδεικτικά μέσα, από τα οποία προέκυψαν τα περιστατικά αυτά, καθώς και οι λόγοι (αιτιολογικές σκέψεις), για τους οποίους το δικαστήριο της ουσίας κατέληξε σε αθωωτική κρίση και δεν ήταν δυνατό να καταλήξει στο πόρισμα ότι ο κατηγορούμενος πραγμάτωσε την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της ελεγχόμενης αξιόποινης πράξης. Επίσης, στην αθωωτική απόφαση, για να είναι αυτή αιτιολογημένη, πρέπει να αναφέρεται ή να συνάγεται από ολόκληρο το περιεχόμενο του σκεπτικού της, κατά τρόπο αναμφισβήτητο, ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε για τη διαμόρφωση της αθωωτικής κρίσης του το περιεχόμενο όλων ανεξαιρέτως των αποδεικτικών μέσων που μνημονεύονται στα πρακτικά, και όχι μόνο το περιεχόμενο μερικών από αυτά. Έτσι, υπάρχει έλλειψη αιτιολογίας, όταν δεν είναι βέβαιο ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη στο σύνολο τους όλα τα έγγραφα ή το περιεχόμενο όλων των μαρτυρικών καταθέσεων. Ούτε αρκεί για την πληρότητα της αιτιολογίας της αθωωτικής απόφασης μόνη η σκέψη, ότι προέκυψαν αμφιβολίες για την ενοχή του κατηγορουμένου ή ότι δεν πείσθηκε το δικαστήριο, εκτός αν δεν προσκομίσθηκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ούτε εξετάσθηκε μάρτυρας (ΟΛΑΠ 1/2020, ΑΠ 519/2023, ΑΠ 43/2023, ΑΠ 219/2023).

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης, υπ' αριθμ. 74Α, 112/2024 απόφασής του, το Τριμελές Εφετείο Ναυπλίου, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από συνεκτίμηση των κατά το είδος τους μνημονευομένων αποδεικτικών μέσων, τα ακόλουθα: "Η Ε. Μ. - Ν. του Δ. και της Θ., κάτοικος ..., απεβίωσε την ... στην ενταύθα οικία της, άγαμη και άτεκνη, έχοντας συμπληρώσει το 94° έτος της ηλικίας της (γεννηθείσα στις 09.03.1921). Ο θάνατος της επήλθε, κατά το πιστοποιητικό θανάτου της, λόγω καρδιοαναπνευστικής ανακοπής, χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας και χρόνιας αναπνευστικής ανεπάρκειας. Μετά το θάνατο της δημοσιεύτηκαν, κατόπιν αιτήσεως της Συμβολαιογράφου Τρίπολης Α. Σ., η οποία είχε αναλάβει το αρχείο του Συμβολαιογράφου Τρίπολης Κ. Π., τρεις διαθήκες της ανωτέρω θανούσας, και συγκεκριμένα α) η από 26.11.2012 ιδιόγραφη διαθήκη της, η οποία είχε κατατεθεί από την ίδια στον Συμβολαιογράφο Κ. Π., συνταγείσας σχετικώς της με αριθμό ....2012 πράξης κατάθεσης ιδιόγραφης διαθήκης του ανωτέρω Συμβολαιογράφου, και η οποία δημοσιεύτηκε με το με αριθμό ....2015 πρακτικό δημόσιας συνεδρίασης του Ειρηνοδικείου Τρίπολης, β) η με αριθμό ....2014 δημόσια διαθήκη που συντάχθηκε ενώπιον της Συμβολαιογράφου Τρίπολης Α. Σ., η οποία δημοσιεύτηκε με το με αριθμό 302/16.12.2015 πρακτικό δημόσιας συνεδρίασης του Ειρηνοδικείου Τρίπολης και με την οποία η διαθέτης ανακαλούσε ορισμένες εκ των διατάξεων της προηγούμενης ιδιόγραφης διαθήκης της, και τέλος γ) η με αριθμό ....2015 δημόσια διαθήκη που συντάχθηκε ενώπιον της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου Τρίπολης, η οποία δημοσιεύτηκε με τα με αριθμό ....2015 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Ειρηνοδικείου Τρίπολης, και με την οποία η διαθέτης ανακάλεσε ρητώς κάθε προηγούμενη διαθήκη της και εγκατέστησε μοναδικούς κληρονόμους στο σύνολο της περιουσίας της Φ. χήρα Γ. Π. και τα τέκνα της, Α. κα. Π. Π. του Γ. και της Φ., αποκλείοντας από την κληρονομιά της όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα που είχε τιμήσει με τις προηγούμενες διαθήκες της. Κατά την ημέρα σύνταξης της ως άνω υπό στοιχ. γ' διαθήκης (02.09.2015) συντάχθηκε ενώπιον της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου και το με αριθμό ....2015 πληρεξούσιο, με το οποίο η Ε. Μ.-Ν. εξουσιοδότησε την Φ. χήρα Γ. Π. να προβεί στην πώληση ακινήτων της. Ακολούθως, με αφορμή σειρά ανωνύμων επιστολών αλλά και της από 06.07.2016 αναφοράς της Β. Δ. του Π., της από 07.07.2016 αναφοράς της Ζ. Α. - Κ. του Β., της από 25.08.2016 αναφοράς του Θ. και του Κ. Μ. του Μ., της από 27.01.2016 αναφοράς της 3ης κατηγορουμένης και της από 23.04.2018 αναφοράς του Ε. Σ. του Φ., με τις οποίες όλοι οι ανωτέρω, που είχαν τιμηθεί με τις προηγηθείσες διαθήκες που ανακλήθηκαν με την τελευταία και ανακλητική υπό στοιχ. γ' διαθήκη, ζητούσαν να ερευνηθεί το ζήτημα της κληρονομικής διαδοχής της ανωτέρω αποβιωσάσης, σχηματίσθηκε η με ABM Α16/75 + Α16/161 + Α16/83 + Β15/1078 ποινική δικογραφία για τέλεση των αδικημάτων της ψευδούς βεβαίωσης κατ' εξακολούθηση με σκοπούμενο όφελος άνω των 120.000 ευρώ, της ηθικής αυτουργίας και της συνέργειας σε αυτήν, της χρήσης ψευδούς βεβαίωσης κατ' εξακολούθηση και της συνέργειας σε αυτήν, καθώς και της υπεξαίρεσης. Στο πλαίσιο της ποινικής αυτής υπόθεσης, και συγκεκριμένα κατά τη διαταχθείσα προκαταρκτική εξέταση και προς διερεύνηση, μεταξύ άλλων, τυχόν ακυρότητας της με αριθμό ....2015 δημόσιας διαθήκης και του με αριθμό ....2015 συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου, λόγω δικαιοπρακτικής ανικανότητας της ανωτέρω θανούσας κατά τον χρόνο σύνταξης των ως άνω συμβολαιογραφικών πράξεων, που τυχόν ψευδώς βεβαιώθηκε σε αυτές από την συντάξασα αυτές συμβολαιογράφο κατόπιν προτροπής της Φ. Π. και με τη συνέργεια των μαρτύρων που συνέπραξαν στη σύνταξη αυτών, εξετάσθηκαν στις 20.12.2016 ως μάρτυρες ενώπιον της Πταισματοδίκη Τρίπολης ο Μ. Μ. του Θ. και ήδη 1ος κατηγορούμενος, ο Ι. Α. του Ν. και ήδη 2ος κατηγορούμενος, καθώς και η Δ. Χ. του Κ. και ήδη 3η κατηγορούμενη, οι οποίοι κατέθεσαν ενόρκως ως εξής: Ο 2ος κατηγορούμενος κατέθεσε ότι "από τις αρχές του 2014 διαπιστώσαμε ότι υπήρχε κατάπτωση της Ε. Μ. - Ν. σωματική, ψυχολογική και νοητική και ανικανότητα υπογραφής της, αφού στις αποδείξεις ενοικίου δεν ήταν η υπογραφή της. Ιδιαίτερα από το 2015 είχε αποπροσανατολισμό στον χώρο, χρόνο και αναγνώριση προσώπων... Πιστεύω 'τοι η θανούσα δεν είχε δικαιοπρακτική ικανότητα, η διαθήκη αυτή δεν την εκφράζει σαν άνθρωπο, δεν είχε λόγο και φέρεται να ενεργεί για πράγματα που ουδέποτε την είχαν απασχολήσει στη ζωή της, όπως να διορθώσει λάθος στο κτηματολόγιο για το σπίτι της που είχε κάνει αποδοχή τη δεκαετία του 70". Η 3η κατηγορούμενη, τέλος, κατέθεσε για την ανωτέρω ότι "...η κατάσταση της υγείας της από την στιγμή που την γνωρίσαμε ήταν πολύ καλή έως τις αρχές του έτους 2014. Από τότε άρχισε να αντιμετωπίζει καρδιολογικά και αναπνευστικά προβλήματα, ήταν καθηλωμένη εντός της οικίας της και η τεράστια αλλαγή ήταν από τις αρχές του έτους 2015 όπου παρουσίαζε σύγχυση, άνοια και αδυναμία συνεννόησης και επικοινωνίας. Δεν αντιλαμβανόταν... Εγώ την είδα τελευταία φορά τον Ιούλιο του 2015, όπου ήταν κλινήρης και ούτε καν με αναγνώρισε..". Παράλληλα, ο 2ος και η 3η των κατηγορουμένων, με την από 28.04.2016 και με αριθμό κατάθεσης ....2016 αγωγή τους ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τρίπολης, στρεφόμενη κατά της Φ. Π., ζητούσαν να αναγνωριστεί η ακυρότητα της ως άνω δημόσιας διαθήκης, ισχυριζόμενοι ότι αυτή είναι άκυρη, κατ' άρθρο 1719 εδ. α' αρ. 3 ΑΚ, διότι κατά τον χρόνο σύνταξής της η διαθέτης βρισκόταν σε ψυχική ή διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής της, επικουρικώς δε ότι είναι άκυρη κατ' άρθρο 178 ΑΚ ως αντίθετη στα χρηστά ήθη. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 9/2017 απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, κατά την τακτική διαδικασία, η οποία απέρριψε την αγωγή ως ουσία αβάσιμη κατά την κύρια βάση της, δεχόμενη ότι η διαθέτης δεν βρισκόταν σε ψυχική ή διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής της και ότι είχε την ικανότητα να συλλάβει και να εκτιμήσει τη σημασία και τις συνέπειες της πράξης της, δέχτηκε όμως την αγωγή κατά την επικουρική της βάση, και αναγνώρισε την ακυρότητα της ανωτέρω διαθήκης ως αντίθετη στα χρηστά ήθη, δεχόμενη ότι είχε εξασθενήσει η βούληση της διαθέτιδος και ότι ήταν υποχείριο της εναγομένης, και ότι η τελευταία, εκμεταλλευόμενη την ανάγκη που είχε η διαθέτης από τις υπηρεσίες της και συνακόλουθα την εξάρτησή της από αυτήν, την προέτρεψε και την έπεισε να προβεί στη σύνταξη της διαθήκης εκείνης, εξαναγκάζοντάς την, στην πραγματικότητα να εγκαταστήσει την ίδια και τα τέκνα της μοναδικούς κληρονόμους στο σύνολο της περιουσίας της, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο σκεπτικό της. Κατά της απόφασης αυτής, και συγκεκριμένα μόνο κατά του κεφαλαίου της που δέχθηκε την επικουρική βάση της αγωγής, η Φ. Π. άσκησε την από 26.05.2017 και με αριθμό κατάθεσης 26/01.06.2017 έφεσή της ενώπιον του Εφετείου Ναυπλίου, ζητώντας την εξαφάνιση της απόφασης και την απόρριψη της εναντίον της στρεφόμενης αγωγής στο σύνολο της, δηλαδή και κατά την επικουρική της βάση, άλλωστε δεν θα είχε και έννομο συμφέρον να εκκαλέσει την απόφαση και ως προς το κεφάλαιο της με το οποίο απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη η κύρια αγωγική βάση. Δεδομένου, δε, ότι οι ενάγοντες και ήδη οι 2ος και 3η των κατηγορουμένων δεν άσκησαν αντίθετη έφεση ή αντέφεση, επικουρική, δηλαδή τελούσα υπό την ενδοδιαδικαστική αίρεση της παραδοχής της έφεσης και της ολικής απόρριψης της επικουρικής βάσης της αγωγής τους, δεν μεταβιβάστηκε στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο το κεφάλαιο της με αριθμό 9/2017 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τρίπολης με το οποίο απορρίφθηκε η κύρια βάση της αγωγής εκ του άρθρου 1719 ΑΚ, με συνέπεια ως προς το κεφάλαιο αυτό, ως μη εκκληθέν, η ως άνω απόφαση κατέστη τελεσίδικη παράγουσα δεδικασμένο. Ακολούθως, επί της έφεσης αυτής εκδόθηκε η Εξάλλου, αποδείχθηκαν και τα ακόλουθα: η Ε. Μ. - Ν. άρχισε να εμφανίζει προβλήματα υγείας από το έτος 2008. Νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο Τρίπολης κατά το χρονικό διάστημα από 13.10.2008 με αριθμό 8/2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ναυπλίου, το οποίο δέχτηκε τυπικά και απέρριψε κατ' ουσίαν την έφεση, δεχόμενο ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο κατ' ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κατ' ορθή εκτίμηση των αποδείξεων δέχτηκε την αγωγή των ανωτέρω εναγόντων, και ήδη 2ου και 3ης των κατηγορουμένων, κατά-την επικουρική της βάση και αναγνώρισε την ακυρότητα της επίμαχης διαθήκης ως αντίθετης στα χρηστά ήθη. Ήδη, δε, με τη με αριθμό 850/2021 απόφαση του Αρείου Πάγου απορρίφθηκε η από 15.07.2019 αίτηση αναίρεσης της Φ. Π., με την οποία η τελευταία ζητούσε την αναίρεση της εφετειακής απόφασης. Επίσης, οι ίδιοι ως άνω κατηγορούμενοι άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τρίπολης και την από 28.04.2016 και με αριθμό κατάθεσης 10/28.04.2016 αγωγή τους, στρεφόμενη ομοίως κατά της Φ. Π. και της κόρης της, Π. Π., και εδώ παρισταμένης προς υποστήριξη της κατηγορίας, με την οποία ζητούσαν την αναγνώριση της ακυρότητας του με αριθμό ....2015 συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου, καθώς και του με αριθμό 6057/26.10.2015 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου, με το οποίο, και δυνάμει του εν λόγω πληρεξουσίου, η Φ. Π. μεταβίβασε λόγω πώλησης στην Π. Π. ακίνητο της Ε. Μ. - Ν., επικαλούμενοι ακυρότητα του πληρεξουσίου, και συνεκδοχικά και του συμβολαίου μεταβίβασης, διότι κατά τον χρόνο σύνταξής του η ανωτέρω βρισκόταν σε ψυχική ή διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής της, επικουρικά ως αντίθετο στα χρηστά ήθη, άλλως επικουρικότερα ως άκυρο κατ' άρθρο 281 ΑΚ, ως προφανώς αντίθετο στα συμφέροντα της θανούσας, γεγονός που αμφότερες οι εναγόμενες γνώριζαν, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή τους. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 2/2023 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, κατά την τακτική διαδικασία, την οποία προσκόμισαν στο πρωτόδικο δικαστήριο οι κατηγορούμενοι και ζήτησαν την ανάγνωσή της, και η οποία ομοίως απέρριψε την αγωγή κατά την κύρια βάση της ως ουσία αβάσιμη, επειδή δεν προέκυψε ότι η ανωτέρω δεν είχε κατά τον χρόνο σύνταξης του πληρεξουσίου συνείδηση των πραττομένων, δέχτηκε όμως αυτήν ως προς την (πρώτη) επικουρική της βάση και ως ουσία βάσιμη, και αναγνώρισε την εξ αυτού του λόγου ακυρότητα του συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου και του μεταβιβαστικού συμβολαίου. έως 17.10.2008 και εξήλθε με διάγνωση "κολπική μαρμαρυγή, καρδιοπάθεια λόγω ταχυκαρδίας, πνευμονική υπέρταση, υπερθυρεοειδισμό", κατά το χρονικό διάστημα από 16.09.2010 έως 20.09.2010 και εξήλθε με διάγνωση "χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ερυσίπελας", κατά το χρονικό διάστημα από 27.05.2011 έως 30.05.2011 και εξήλθε με διάγνωση "φλεγμονή δεξιού κάτω άκρου σε έδαφος φλεβικής ανεπάρκειας", και κατά το χρονικό διάστημα από 10.02.2012 έως 19.02.2012 και εξήλθε με διάγνωση "συλλογή υγρού στην υπεζωκοτική κοιλότητα που δεν ταξινομείται αλλού". Εν συνεχεία, παρακολουθείτο στα εξωτερικά ιατρεία του ως άνω νοσοκομείου αλλά και από ιδιώτες ιατρούς, καρδιολόγο και πνευμονολόγο, και έκανε όλες τις μικροβιολογικές εξετάσεις που της συνιστούσαν, οι τελευταίες δε ιατρικές εξετάσεις ήταν στις 28.09.2015. Το έτος 2015 η κατάπτωση της υγείας της ήταν εμφανής, ραγδαία και κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής της ήταν κατάκοιτη, με υποστήριξη οξυγόνου, δεν έβγαινε από την οικία της και δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, ενώ την ... - ως ήδη ελέχθη - η Ε. Ν. απεβίωσε και επακολούθησε η δημοσίευση των ανωτέρω διαθηκών της. Με τη γνωστοποίηση του περιεχομένου των διαθηκών οι 2ος και 3η των κατηγορουμένων πληροφορήθηκαν ότι πράγματι η Ε. Ν. - όπως τους είχε υποσχεθεί προφορικά ήδη από το έτος 2007 - τους είχε τιμήσει, καταλείποντας σε αυτούς το διαμέρισμα που είχαν μισθώσει, αλλά και ότι με την τελευταία χρονικά διαθήκη της είχε ανακαλέσει τη βούλησή της αυτή. Ταυτόχρονα, οι άνω κατηγορούμενοι πληροφορήθηκαν ότι την ίδια ημέρα η διαθέτης χορήγησε συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο στην Φ. Π., με την οποία της χορηγούσε πληρεξουσιότητα να μεταβιβάσει την περιουσία της, καθώς και ότι πράγματι η τελευταία προέβη στην εκποίηση του συνόλου της περιουσίας της διαθέτιδος προς την οικογένειά της και δη σε πώληση έξι ακινήτων προς την οικογένειά της, εντός χρονικού διαστήματος λιγότερου των τριών μηνών, αντί φερομένου τιμήματος 400.000 ευρώ περίπου. Με αυτά τα δεδομένα, ιδίως δε τη σημαντική επιδείνωση της υγείας της Ε. Ν. εντός του έτους 2015, όπως και η παρισταμένη" προς υποστήριξη της κατηγορίας κατέθεσε, και γνωρίζοντας οι ανωτέρω 2ος -και 3η των κατηγορουμένων ότι ουδείς λόγος υπήρχε να ανακαλέσει η διαθέτης τη διαθήκη της ως προς αυτούς, ούτε άλλωστε η παρισταμένη προς υποστήριξη της κατηγορίας και ο ενόρκως εξετασθείς αδερφός της επικαλέστηκαν οποιοδήποτε λόγο προς τούτο, εύλογα πίστεψαν ότι κατά το χρόνο σύνταξης της τελευταίας διαθήκης η διαθέτης βρισκόταν σε ψυχική ή διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής της. Τούτο διότι ιδίως κατά το έτος 2015 η διαθέτης ουδέποτε είχε ουσιαστική επικοινωνία με τους μισθωτές της - 2° και 3η των κατηγορουμένων, όταν δε η 3η αυτών ζήτησε το καλοκαίρι του έτους 2015 η καταβολή του ενοικίου να γίνεται μέσω τραπεζικού λογαριασμού, λόγω των επιβληθέντων περιορισμών στις τραπεζικές κινήσεις (capital control), δεν κατάφερε να το συζητήσει με την διαθέτιδα - εκμισθώτρια της αλλά η Π. Π., παρισταμένη προς υποστήριξη της κατηγορίας, ανέλαβε να μεταβιβάσει το αίτημά της στην Ε. Ν. και η ίδια τελικώς της απάντησε αρνητικώς. Η βεβαιότητα της 3ης των κατηγορουμένων σχετικά με τη διανοητική ικανότητα της Ε. Ν. επιρρωνύεται από την προσκόμιση της από 21.07.2016 ιατρικής γνωμάτευσης της ψυχιάτρου Α. Γ. κατά την ανωτέρω κριθείσα από 20.12.2016 ένορκη εξέτασή της ενώπιον της Πταισματοδίκη Τριπόλεως. Είναι βέβαια αληθές ότι η ανωτέρω ψυχίατρος δεν είχε εξετάσει την αποβιώσασα Ε. Ν., πλην όμως λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό της και με βάση την εμπειρία, την επιστημονική της κατάρτιση και τη διεθνή βιβλιογραφία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "λόγω της βαρύτητας της κατάστασης της υγείας της και του πολύ προχωρημένου της ηλικίας της ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι δεν βρισκόταν σε γενική ή πλήρη έλλειψη συνείδησης του , εξωτερικού κόσμου ή σε πλήρη ανεπάρκεια των ανώτερων νοητικών λειτουργιών, δεν είχε την ικανότητα να συλλάβει και να εκτιμήσει της σημασία και τις συνέπειες των επιμέρους διατάξεων των δικαιοπραξιών της". Τούτο δεν αναιρείται από τη μεταγενέστερη προσκόμιση της από 31.0.2016 ιατρικής βεβαίωσης του θεράποντος ιατρού της Θ. Α., πνευμονολόγου-φυματιολόγου και την πολύ μεταγενέστερη από 04.12.2019 ένορκη κατάθεσή του ενώπιον του Πταισματοδίκη Υπηρεσίας Τρίπολης, και την από 04.12.2019 ένορκη κατάθεση του Α. Γ., ιδιώτη καρδιολόγου, καθώς αυτές δεν μπορούσαν να είναι σε γνώση των 2ου και 3ης των κατηγορουμένων, οι οποίοι το έτος 2015 είχαν ελάχιστη επαφή με την Ε. Ν., η οποία ήταν κλινήρης, ενώ η από 21.07.2016 ιατρική γνωμάτευση της ψυχιάτρου Α. Γ. προέρχεται από επιστήμονα με ειδικές γνώσεις επί του τιθέντος ερωτήματος για τη δικαιοπρακτική ικανότητα της διαθέτιδος Ε. Ν. Σημειωτέον δε ότι πλην των ανωτέρω ένορκων βεβαιώσεων και ιατρικών βεβαιώσεων, χορηγήθηκαν στους διαδίκους και η άνευ ημερομηνίας σύνταξης βεβαίωση του Ν. Τ., καρδιολόγου, η με αριθμό ....2016 ένορκη βεβαίωση της Σ. Α., ιατρού - νευρολόγου και αδερφής του 2ου κατηγορουμένου ενώπιον του Συμβολαιογράφου Τρίπολης Β. Α., η με αριθμό ....2016 ένορκη βεβαίωση της ψυχιάτρου Γ. Δ. ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών Α. Π., καθώς και η από 16.09.2016 γνωμάτευση του ψυχιάτρου Α. Δ., οι οποίοι, αφού έλαβαν υπόψη το ιστορικό της Ε. Ν., καταλήγουν σε αντικρουόμενα συμπεράσματα σχετικά την κατάσταση της υγείας της, δικαιολογώντας την βεβαιότητα των 2ου και 3ης των κατηγορουμένων σχετικά με την έλλειψη δικαιοπρακτικής ικανότητας της διαθέτιδος. Εδώ επισημαίνεται ότι οι 2ος και 3η των κατηγορουμένων δεν θα μπορούσαν να υποβάλουν αίτημα στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών να τεθεί η Ε. Ν. σε δικαστική συμπαράσταση, αφού οι ίδιοι δεν νομιμοποιούνταν ενεργητικά να υποβάλουν σχετική αίτηση, στερούνταν δε του ιατρικού της φακέλου από τον οποίο θα προέκυπτε η κατάσταση της υγείας της και δεν υπήρχαν έως το θάνατο της υπόνοιες ότι η Φ. Π. δεν μεριμνά για αυτή και δεν τη φροντίζει επαρκώς, μόνη δε η υπόσχεση της Ε. Μ. - Ν. ότι προτίθεται να τους εγκαταστήσει κληρονόμους σε ακίνητο της δεν είναι επαρκής λόγος, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, για την υποβολή της σχετικής αίτησης. Κατόπιν όλων των ανωτέρω το δικαστήριο κρίνει ότι η αναλήθεια των όσων ανωτέρω κατέθεσαν οι 2ος και 3η των κατηγορουμένων δεν προέκυψε με βεβαιότητα, αντιθέτως προέκυψε ότι κατά τον ανωτέρω χρόνο και δη στις 20.12.2016 οι ανωτέρω κατηγορούμενοι είχαν βεβαιότητα ότι όσα καταθέτουν ήταν αληθή. Τούτο δεν αναιρείται από την ήδη αμετάκλητη με αριθμό 9/2017 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τρίπολης, η οποία έκρινε ότι κατά το χρόνο σύνταξης της τελευταία χρονικά διαθήκης της, η Ε. Ν. δεν βρισκόταν σε ψυχική και διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής της κι είχε την ικανότητα να συλλάβει και να εκτιμήσει τη σημασία και τις συνέπειες της πράξης της. Ωστόσο το ίδιο δικαστήριο έκρινε ότι το έτος 2015 είχε επιβαρυνθεί η σωματική υγεία της Ε. Ν. τόσο πολύ, που από το Μάιο η Φ. Π. είχε προσλάβει την Π. Γ. για να τη φροντίζει, ότι δίπλα στο κρεβάτι της υπήρχε αναπηρική καρέκλα και ότι η διαθέτης ήταν τελείως ανήμπορη. Χαρακτηριστικά, η απόφαση δέχθηκε ότι τον Αύγουστο του έτους 2015 και μετά η Φ. Π. προφασιζόμενη ότι η διαθέτης κοιμάται, ξεκουράζεται και δεν θέλει1 επισκέψεις, απέτρεπε τις επισκέψεις ατόμων που δεν ήταν της απολύτου εμπιστοσύνης της, αποκόβοντας την διαθέτιδα από τους συγγενείς και φίλους της, καθώς και ότι η διαθέτης ήταν απόλυτα εξαρτημένη από την Φ. Π., αισθανόμενη ασφάλεια μόνο με την παρουσία της, ενώ χωρίς την παρουσία και τη βοήθειά της πίστευε ότι θα δημιουργούνταν άμεσος κίνδυνος για τη ζωή της, για τους λόγους δε αυτούς είχε εξασθενήσει η βούλησή της και ήταν πλέον υποχείριο της τελευταίας. Ακολούθως, εκμεταλλευόμενη η Φ. Π. την εξάρτηση της διαθέτιδος από αυτή, την έπεισε να προβεί στη σύνταξη της τελευταία χρονικά διαθήκης, εξαναγκάζοντάς την στην πραγματικότητα να εγκαταστήσει την ίδια και τα δύο τέκνα της κληρονόμους στο σύνολο της περιουσίας της. Το παρόν δικαστήριο καταλήγει, στην ίδια κρίση, βασιζόμενο στα ανωτέρω αποδεικτικά στοιχεία, ακολούθως δε κρίνει ότι ήταν εύλογη και αναμενόμενη η πεποίθηση των 2ου και 3ης των κατηγορουμένων ότι η Ε. Ν. βρισκόταν σε ψυχική και διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής της. Άλλωστε, επισημαίνεται ότι έως το έτος 2014 οι ανωτέρω κατηγορούμενοι επισκέπτονταν κάθε μήνα την Ε. Ν. τουλάχιστον μία φορά για την καταβολή του ενοικίου και συνομιλούσαν μαζί της, η ίδια δε ελάμβανε το ενοίκιο και τους παρέδιδε την απόδειξη είσπραξης. Αντιθέτως, από το έτος 2014 η κατάσταση άρχισε προοδευτικά να αλλάζει και τους περισσότερους μήνες του έτους 2015, (πλην των μηνών Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Ιούλιο) το μίσθωμα το ελάμβανε η Φ. Π. ή η κόρη της Π., οι οποίες της παρέδιδαν την απόδειξη, ενώ ούτε ο 2ος ούτε η 3η των κατηγορουμένων κατάφεραν να συνομιλήσουν με την Ε. Ν., την οποία έβλεπαν να είναι κλινήρης με παροχή οξυγόνου ή τους ενημέρωναν ότι κοιμάται και αδυνατεί να τους δει. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι ήδη η παρισταμένη προς υποστήριξη της κατηγορίας είχε φροντίσει για την αλλαγή του κλειδαρίθμου και των κωδικών πρόσβασης στη φορολογική σελίδα της διαθέτιδος με αποτέλεσμα πριν τη δημοσίευση των διαθηκών και τη γνωστοποίηση των εκποιήσεων, ουδείς να μη δύναται να γνωρίζει τις μεταβολές που επερχόταν στην περιουσιακή κατάσταση της διαθέτιδος. Η παρισταμένη προς υποστήριξη της κατηγορίας κατέθεσε ότι όλες οι ενέργειες έγιναν με τη σύμφωνη γνώμη της Ε. Ν., η οποία είχε πλήρη συναίσθηση και αντίληψη έως το τέλος της ζωής της, πλην όμως η κατάθεσή της κρίνεται μη πειστική και αντιφατική καθώς κατέθεσε αφενός ότι οι πωλήσεις ήταν αληθείς και το συνολικό τίμημα των 400.000 ευρώ καταβλήθηκε σε μετρητά στην Ε. Ν., κατάθεση που επιβεβαίωσε ενόρκως εξετασθείς αδερφός της, μη δικαιολογώντας ωστόσο την ύπαρξη τόσο μεγάλου χρηματικού ποσού το έτος 2015, όπου η ανάληψη τραπεζικών καταθέσεων ήταν αδύνατη, αφετέρου ότι οι πωλήσεις αυτές δεν ήταν αληθείς αλλά ήταν εικονικές, και ότι το ίδιο είχε συμβεί και το έτος 2008, ότε η Ε. Ν. είχε μεταβιβάσει στην ίδια και σε δύο ακόμη πρόσωπα από ένα διαμέρισμα, φαινομενικά με σύμβαση πώλησης αλλά στην πραγματικότητα αιτία δωρεάς, αναλαμβάνοντας την καταβολή και του φόρου μεταβίβασης των ανωτέρω συμβολαίων, προσκομίζοντας και τις χειρόγραφες σημειώσεις της. Τέλος, αμφότεροι οι εξετασθέντες ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου μάρτυρες κατέθεσαν ότι η Ε. Ν. προέβη στην κατάρτιση της τελευταία χρονικά διαθήκης της όταν έμαθε ότι η Ζ. Α. - Κ. προέβη σε παράνομη ανάληψη ποσού 900.000 ευρώ από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που ήταν συνδικαιούχος. Ανεξαρτήτως, της ουσιαστικής ή μη βασιμότητας του ισχυρισμού τους, η ανωτέρω ενέργεια δεν δικαιολογεί την ανάκληση των διατάξεων των διαθηκών της που αφορούσαν στους κατηγορούμενους, για τους οποίους ουδέν μεμπτό αναφέρθηκε αλλά ούτε και την κατάληψη του συνόλου της περιουσίας της στην οικογένεια Π., με την οποία επίσης δεν την συνέδεε κάποιος συγγενικός δεσμός. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, το δικαστήριο καταλήγει ότι οι 2ος και 3η των κατηγορουμένων δεν τέλεσαν το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης καθώς είχαν την εύλογη και ειλικρινή πεποίθηση ότι όσα κατέθεσαν στις από 20.12.2016 ένορκες καταθέσεις τους ήταν αληθή και επομένως πρέπει να κηρυχθούν αθώοι". Ακολούθως το Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε αθώους τους κατηγορούμενους Ι. Α. και Δ. Χ. για την αξιόποινη πράξη της ψευδούς βεβαίωσης, με το εξής διατακτικό :

"Κηρύσσει αθώους τους 2° (Ι. Α.) και 3η (Δ. Χ.) του ότι:

Στην Τρίπολη Αρκαδίας την 20-12-2016 ενώ εξεταζόταν ως μάρτυρες ενώπιον αρχής αρμόδιας να ενεργεί εξέταση για την κρινόμενη υπόθεση, κατέθεσαν εν γνώσει τους ψευδή στοιχεία σχετικά με την υπόθεση αυτή και συγκεκριμένα, στον ως άνω τόπο και χρόνο ενώ εξετάζονταν ενόρκως ενώπιον της Πταισματοδίκη Τρίπολης ως μάρτυρες σχετικά με ποινική υπόθεση (με ABM: Α16/75 + Α16/161 + Α16/83 + Β15/1078), στο πλαίσιο της οποία διερευνάτο, μεταξύ άλλων, η τυχόν ακυρότητα της με αριθμό ...-2015 δημόσιας διαθήκης της Ε. Μ. Ν. ενώπιον της συμβολαιογράφου Τρίπολης Α. Σ. αλλά και του με αριθμό ...-2015 πληρεξουσίου, συνταγέντος ενώπιον της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου, δυνάμει του οποίου η Ε. Μ. Ν. εξουσιοδότησε την Φ. χήρα Γ. Π. να προβεί στην πώληση ακινήτων της, κατέθεσαν ότι η Ε. Μ. Ν. κατά τον χρόνο σύνταξης των ανωτέρω εγγράφων δεν είχε δικαιοπρακτική ικανότητα αναφέροντας ότι "από τις αρχές του έτους 2014 άρχισε να αντιμετωπίζει καρδιολογικά και αναπνευστικά προβλήματα, ήταν καθηλωμένη εντός της οικίας της και η τεράστια αλλαγή ήταν από τις αρχές του έτους 2015, όπου παρουσίαζε σύγχυση, άνοια και αδυναμία συνεννόησης και επικοινωνίας, Δεν αντιλαμβανόταν. Χαρακτηριστικό ήταν ότι από τις αρχές του έτους 2014 οι μηνιαίες αποδείξεις που λαμβάναμε δεν ήταν υπογεγραμμένες από την ίδια, όπως μέχρι τότε, αλλά όπως αντιληφθήκαμε αργότερα ήταν υπογεγραμμένες από την κόρη της Φ. Π., Π. Εγώ την είδα τελευταία φορά τον Ιούλιο του 2015 όπου ήταν κλινήρης και ούτε καν με αναγνώρισε. Τα ως άνω, όμως, κατατεθέντα ενώπιον της Πταισματοδίκη καθόσον στην πραγματικότητα η Ε. Μ. Ν. την 2-9-2015, ήτοι κατά τον χρόνο σύνταξης τόσο της ως άνω δημόσιας διαθήκης της όσο και του πληρεξουσίου, δεν βρισκόταν σε ψυχική και διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία βούλησής της, αντίθετα είχε την ικανότητα να συλλάβει και να εκτιμήσει τη σημασία και τις συνέπειες των πράξεών τους, ήτοι είχε δικαιοπρακτική ικανότητα, με συνέπεια να μην συντρέχει περίπτωση ακυρότητας της ως άνω διαθήκης συνιστάμενη στον λόγο αυτό. Τούτο, μάλιστα, δέχτηκε και η με αριθμό 9/2017, ήδη αμετάκλητη κατά το σκέλος αυτό, απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τρίπολης". Με αυτά που δέχθηκε το ανωτέρω Δικαστήριο της ουσίας στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασής του σε συνδυασμό με το διατακτικό, δεν διέλαβε την απαιτούμενη κατά τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι ελλιπής και ασαφής με συνέπεια να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος περί της ορθής μη εφαρμογής του άρθρου 224 ΠΚ, καθόσον καίτοι η προσβαλλομένη δέχεται ότι η διαθέτης (Ε. Ν.) αντιμετώπιζε προβλήματα σωματικής υγείας (καρδιολογικά-αναπνευστικά-υπερθυεροδεισμό), τα οποία γνώριζαν οι κατηγορούμενοι και (καίτοι δέχεται) ότι η ως άνω κατάσταση της σωματικής υγείας της επιδεινώθηκε το έτος 2015, χωρίς όμως να αναφέρεται οτιδήποτε για προβλήματα ψυχικής-διανοητικής υγείας της, δεν αιτιολογείται γιατί οι κατηγορούμενοι εύλογα πίστευσαν το αντίθετο και μάλιστα το επιβεβαίωσαν ανεπιφύλακτα στις καταθέσεις τους. Ούτε αιτιολογείται πώς οι κατηγορούμενοι οι οποίοι, όπως δέχεται η προσβαλλομένη, είχαν ελάχιστη επαφή με την Ε. Ν., είχαν εύλογα την πεποίθηση ότι αυτή παρουσίαζε σύγχυση, άνοια, αδυναμία συνεννόησης και αποπροσαντολισμό στον χώρο, στον χρόνο και αναγνώριση προσώπων, ενώ ο θεράπων ιατρός της Θ. Α., που επισκεπτόταν και εξέταζε την ανωτέρω στην οικία της από τον Νοέμβριο του έτους 2013 μέχρι του θανάτου της (1-12-2015), στην από 31-8-2016 ιατρική βεβαίωση και την από 4-12-2019 ένορκη κατάθεση ενώπιον του Πταισματοδίκη Τρίπολης, που αναγνώσθηκαν στο ακροατήριο, εκθέτει ότι η ασθενής είχε επικοινωνία με το περιβάλλον, τον αναγνώριζε, του περιέγραφε τα συμπτώματά της ήταν συνεργάσιμη κατά την εξέταση και ανταποκρινόταν στις εντολές και ερωτήσεις που ήταν αναγκαίες για τη διάγνωση. Επίσης, η προσβαλλομένη, προς επίρρωση της πεποίθησης της κατηγορουμένης Δ. Χ. περί του ότι η Ε. Ν. βρισκόταν σε διανοητική διαταραχή, επικαλείται την από 21-7-2016 ιατρική γνωμάτευση της ψυχιάτρου Α. Γ., η οποία όμως, όπως δέχεται η προσβαλλόμενη, ουδέποτε εξέτασε την αποβιώσασα και απλώς εκφέρει "θεωρητική" επιστημονική άποψη με βάση την εμπειρία της και την διεθνή βιβλιογραφία. Η αιτιολογία όμως αυτή, δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη και δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με το αν η προσβαλλομένη εκτίμησε όλα ανεξαιρέτως τα αποδεικτικά μέσα και δη τις ένορκες καταθέσεις των ιατρών που εξέτασαν την διαθέτιδα και την από 31-8-2016 ιατρική βεβαίωση του Θ. Α. ή επιλεκτικά ορισμένα από αυτά. Επομένως, ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ. 1 Δ ΚΠΔ λόγος της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, με τον οποίον πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας είναι βάσιμος. Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς την αθωωτική της κρίση που αφορά τους κατηγορούμενους Ι. Α. και Δ. Χ. και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, έκτος από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρ.519 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΝΑΙΡΕΙ την υπ`αριθ.74Α 112/2024 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ναυπλίου, με την οποία οι κατηγορούμενοι Ι. Α. και Δ. Χ. κηρύχθηκαν αθώοι.

ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση για νέα εκδίκαση στο ίδιο Δικαστήριο της ουσίας, που εξέδωσε την αναιρεθείσα απόφαση, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που είχαν δικάσει προηγουμένως.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Σεπτεμβρίου 2024.

Και Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, την 1η Οκτωβρίου 2024.

Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ

https://www.areiospagos.gr/nomologia/apofaseis_DISPLAY.asp?cd=7SF7V7YFZYX620W2BU2TME7BF9Z2CD&apof=1160_2024&info=%D0%CF%C9%CD%C9%CA%C5%D3%20-%20%20%C2%20%D0%EF%E9%ED.%20%C4%E9%E1%EA.