Έντονη πολιτική διαμαρτυρία στη βουλή από βουλευτές της αντιπολίτευσης για αύξηση υπερωριών. Επιβολή προστίμων στους βουλευτές. Παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης
ΑΠΟΦΑΣΗ
Csárdi κ.α. κατά Ουγγαρίας της 30.09.2025 (προσφ. αριθ. 38708/19 και 3 άλλες)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι προσφεύγοντες, βουλευτές της αντιπολίτευσης στην Ουγγαρία, διαμαρτυρήθηκαν στις 12 Δεκεμβρίου 2018 κατά τη συζήτηση νομοσχεδίου που τροποποιούσε τον Εργατικό Κώδικα και αύξανε τις επιτρεπόμενες ώρες υπερωριών στον ιδιωτικό τομέα. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, οι βουλευτές προσπάθησαν να παρεμποδίσουν τη ψηφοφορία με διάφορους τρόπους: ορισμένοι σκόρπισαν φυλλάδια στο πάτωμα του κοινοβουλίου με το σύνθημα «Αξιοπρεπής μισθός αντί για δουλεία», άλλοι απέκλεισαν τον Πρόεδρο της Βουλής από το βήμα και το κουμπί ψηφοφορίας, ενώ ένας προσφεύγων κάλυψε το κουμπί ψηφοφορίας του Πρωθυπουργού με το χέρι του.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2019, ο Πρόεδρος της Βουλής επέβαλε πρόστιμα στους προσφεύγοντες βάσει των άρθρων 49§4 και 50§1 του Νόμου για το Κοινοβούλιο, με το αιτιολογικό ότι εξέφρασαν τις απόψεις τους κατά παράβαση των κανόνων της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, παρεμποδίζοντας την ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου. Τα πρόστιμα κυμάνθηκαν από 870 έως 4.400 ευρώ. Συνολικά είκοσι οκτώ βουλευτές τιμωρήθηκαν για τη συμπεριφορά τους εκείνη την ημέρα.
Οι προσφεύγοντες προσέφυγαν στην Επιτροπή Ασυλιών, η οποία προγραμμάτισε ακρόαση στις 26 Φεβρουαρίου 2019. Ωστόσο, η Επιτροπή δεν συνεδρίασε λόγω διαφωνίας των μελών της σχετικά με την ημερήσια διάταξη και δεν κατάφερε να λάβει απόφαση εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας. Στις 19 Μαρτίου 2019, το Κοινοβούλιο επικύρωσε τις αποφάσεις του Προέδρου χωρίς συζήτηση.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι η συμπεριφορά των προσφευγόντων, ακόμη και αν παρεμπόδισε τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, αποσκοπούσε στην έκφραση της αντίθεσής τους στο νομοσχέδιο και συνιστούσε πολιτική διαμαρτυρία και μετάδοση ιδεών, επομένως προστατευόταν από το άρθρο 10 της Σύμβασης. Το Δικαστήριο τόνισε ότι, παρότι η κύρωση είχε νομική βάση και επιδίωκε θεμιτό σκοπό (πρόληψη της αταξίας), δεν συνοδευόταν από επαρκείς διαδικαστικές εγγυήσεις.
Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι οι διαδικαστικές εγγυήσεις για τις πειθαρχικές κυρώσεις ex post facto πρέπει να περιλαμβάνουν, κατ’ ελάχιστον, το δικαίωμα του ενδιαφερόμενου βουλευτή να ακουστεί σε κοινοβουλευτική διαδικασία πριν επιβληθεί η κύρωση. Στην προκειμένη υπόθεση, η διαδικασία αποτελείτο από γραπτή πρόταση του Προέδρου για επιβολή προστίμου και την επακόλουθη έγκρισή της από την Ολομέλεια χωρίς συζήτηση, χωρίς να παρέχεται οποιαδήποτε δυνατότητα στους βουλευτές να συμμετάσχουν στη σχετική διαδικασία, ιδίως να ακουστούν.
Το Δικαστήριο επισήμανε ότι η διαδικαστική αυτή ατέλεια ήταν ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ορισμένοι από τους προσφεύγοντες αμφισβήτησαν τα πραγματικά περιστατικά που διαπίστωσε ο Πρόεδρος, ιδίως σχετικά με τη χρήση φυσικής βίας, αλλά η διαδικασία δεν τους παρείχε αποτελεσματικό τρόπο να προσβάλουν τα πορίσματα του Προέδρου.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό διάκρισης, το Δικαστήριο έκρινε ότι, ακόμη και αν η πλειονότητα των βουλευτών που τιμωρήθηκαν ήταν μέλη της αντιπολίτευσης, αυτό καθαυτό δεν αποκάλυπτε πρακτική που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως διακριτική κατά την έννοια του άρθρου 14.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ και μη παραβίαση του άρθρου 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 10, επιδικάζοντας σε κάθε προσφεύγοντα το ποσό του προστίμου που κατέβαλε ως αποζημίωση καθώς και συνολικά 3.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.