ΕΔΔΑ: Δεν έγινε δεκτή αλλαγή ονόματος γιατί δεν ήταν καταχωρημένο στις βάσεις δεδομένων ονομάτων.

 

Δεν έγινε δεκτή αλλαγή ονόματος γιατί δεν ήταν καταχωρημένο στις βάσεις δεδομένων ονομάτων. Ευρύ περιθώριο εκτίμησης. Μη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Sahiner κατά Αυστρίας της 03.06.2025 (προσφ. αριθ. 21669/21) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η προσφεύγουσα, Αυστριακή υπήκοος, υπέβαλε αίτημα το 2019 για αλλαγή του μικρού της ονόματος από «Özlem» σε «Lemilia». Το «Lemilia» ήταν το όνομα με το οποίο την αποκαλούσε η μητέρα της από τη γέννησή της και με το οποίο ήταν γνωστή στους φίλους και συναδέλφους της. Το όνομα «Özlem» είχε επιλέξει ο πατέρας της, με τον οποίο δεν διατηρούσε σχέσεις και από τον οποίο επιθυμούσε να αποστασιοποιηθεί. Είχε ήδη αλλάξει το επώνυμό της σε αυτό της μητέρας της.

Οι αυστριακές αρχές απέρριψαν το αίτημά της με την αιτιολογία ότι το όνομα «Lemilia» δεν ήταν «κοινό» (gebräuchlich) όπως απαιτούσε ο Νόμος περί Αλλαγής Ονόματος. Οι αρχές διαπίστωσαν ότι το όνομα δεν καταγραφόταν στις αυστριακές βάσεις δεδομένων ονομάτων, δεν υπήρχε στην ιταλική ή ισπανική  γλώσσα, και πιθανώς αποτελούσε συνδυασμό του άρθρου «la» ή «l’» με το όνομα «Emilia». Ένα ινστιτούτο γλωσσολογίας επιβεβαίωσε αυτή την αξιολόγηση. Τα στοιχεία που προσκόμισε η προσφεύγουσα, συμπεριλαμβανομένων αντιγράφων προφίλ μέσων κοινωνικής δικτύωσης και μιας βραζιλιάνικης άδειας οδήγησης με το όνομα «Lemilia», δεν κρίθηκαν επαρκή για να αποδείξουν ότι το όνομα ήταν κοινό.

Το ΕΔΔΑ αναγνώρισε ότι τα Κράτη απολαύουν ευρύ περιθώριο εκτίμησης στον τομέα της ρύθμισης των αλλαγών ονόματος, λόγω της έλλειψης ευρωπαϊκής συναίνεσης και των ισχυρών εθνικών ιδιαιτεροτήτων στον τομέα αυτό. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η απαίτηση ένα όνομα να είναι «κοινό» εξυπηρετεί δημόσιο συμφέρον, δηλαδή τη διατήρηση μιας διακριτικής εθνικής πρακτικής ονοματοδοσίας σε δικαιοδοσία που δεν επιτρέπει την καταχώριση ελεύθερα επινοημένων ονομάτων.

Το Δικαστήριο σημείωσε ότι οι αρχές είχαν διεξαγάγει ενδελεχή έρευνα, συμβουλεύτηκαν βάσεις δεδομένων και γλωσσολόγους, και παρείχαν λεπτομερείς αιτιολογίες για την απόρριψη. Αν και η προσφεύγουσα είχε έννομο συμφέρον να φέρει το όνομα με το οποίο ταυτιζόταν, η επίτευξη αυτού του στόχου δεν περιοριζόταν στο συγκεκριμένο όνομα «Lemilia», καθώς θα μπορούσε να είχε επιλέξει οποιοδήποτε άλλο κοινό όνομα για να αποστασιοποιηθεί από τον πατέρα της.

Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι στις συγκεκριμένες συνθήκες της υπόθεσης, δεν προέκυψε θετική υποχρέωση για το αυστριακό κράτος να καταχωρίσει όνομα που δεν συμμορφωνόταν με την εθνική πρακτική ονοματοδοσίας βάσει μόνο της ανεπίσημης χρήσης του από την προσφεύγουσα. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι είχε επιτευχθεί δίκαιη ισορροπία μεταξύ των ανταγωνιστικών συμφερόντων και κατέληξε ότι δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 8 και απέρριψε ως προδήλως αβάσιμη την καταγγελία περί διάκρισης κατά το άρθρο 14.

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ