ΣυμβΠλΒολ 10/2020: Απόρριψη άδειας κρατουμένου - κίνδυνος νέων αδικημάτων -

 

Αριθμός 10/2020





ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΒΟΛΟΥ



Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Άννα Ρήγα, Πρόεδρο Πλημμελειοδικών, Άννα Τσιλιγγιρίδη, Πλημμελειοδίκη - Εισηγήτρια και Αικατερίνη Καραχάλιου, Πλημμελειοδίκη.


.......




ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ



ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ


 

Στα άρθρα 54 έως και 58 του ισχύοντος Σωφρονιστικού Κώδικα (Ν. 2776/1999) προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης άδειας εξόδου στους κρατουμένους από το κατάστημα κράτησης, όταν συντρέχουν οι οριζόμενες στα άρθρα αυτά προϋποθέσεις (ΓνωμΕισΕφΑθ 1/2001 ΠοινΔικ 2001.612). Με το μέτρο αυτό, το οποίο εντάσσεται στα μέτρα που προβλέπονται στο έβδομο κεφάλαιο του παραπάνω Κώδικα, που στοχεύουν στην επικοινωνία του κρατουμένου με το κοινωνικό περιβάλλον, διευκολύνεται ο κρατούμενος ακόμη περισσότερο, ώστε να μην αποκοπεί από την κοινωνία (ΓνωμΕισΕφΑθ 1/2001, ό.π., ΣυμβΠλημΠειρ 325/2009 δημ. Νόμος, ΣυμβΠλημΠατρ 132/2001 ΑρχΝ 2001.457). Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 55 παρ. 1 του αυτού νομοθετήματος, "Οι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον: 1. Ο κατάδικος έχει εκτίσει το ένα πέμπτο της ποινής του χωρίς ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής λόγω εργασίας και η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον τρεις μήνες. Σε περίπτωση έκτισης ποινής ισόβιας κάθειρξης, η κράτηση πρέπει να έχει διαρκέσει τουλάχιστον οκτώ έτη. Κατ’ εξαίρεση, σε αυτόν που καταδικάστηκε σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης για παράβαση της παρ. 2 του άρθρου 380 του Ποινικού Κώδικα, τακτικές άδειες χορηγούνται εφ’ όσον έχει εκτίσει τα δύο πέμπτα της ποινής του, χωρίς ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής λόγω εργασίας και η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον δύο έτη. Αν στον κατάδικο έχουν επιβληθεί περισσότερες ποινές κατά της ελευθερίας και δεν έχει γίνει προσμέτρησή τους σε μια συνολική ποινή, κατά το άρθρο 94 του Ποινικού Κώδικα, για τον υπολογισμό της ποινής που έχει εκτιθεί κατά την έννοια της παρούσας διάταξης, λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των επί μέρους ποινών. 2. Δεν εκκρεμεί κατά του καταδίκου ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα. 3. Εκτιμάται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της αδείας, νέων εγκλημάτων. 4. Συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής και ότι ο κρατούμενος δεν θα κάνει κακή χρήση της αδείας του. Για να διαπιστωθεί αν συντρέχει αυτή η προϋπόθεση εκτιμώνται ιδίως: α) η προσωπικότητα του καταδίκου και η εν γένει συμπεριφορά του μετά την τέλεση της πράξης, κατά τη διάρκεια της κράτησης, σε συνδυασμό με το άρθρο 69 παρ. 2 του παρόντος Κώδικα και κατά τη διάρκεια των αδειών, που ενδεχομένως του έχουν ήδη χορηγηθεί, β) η ατομική, επαγγελματική και κοινωνική κατάσταση του ιδίου και της οικογένειάς του, καθώς και οι τυχόν οικογενειακές του υποχρεώσεις, γ) η ωφέλεια την οποία μπορεί να έχει για την προσωπικότητα του καταδίκου και τη μελλοντική του εξέλιξη, η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας». Περαιτέρω, αρμόδιο για τη χορήγηση των αδειών όργανο είναι, σύμφωνα με το άρθρο 55 παρ. 2 ΣΚ, το συμβούλιο του άρθρου 70 παρ. 1 ΣΚ, ήτοι το αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Καταστήματος Κράτησης. Το Συμβούλιο αυτό συγκροτείται από τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό, δηλαδή τον οικείο εισαγγελέα-επόπτη, το διευθυντή του καταστήματος και τον αρχαιότερο κοινωνικό λειτουργό. Πρόκειται επομένως για συλλογικό όργανο της διοίκησης (άρθρο 13 επ. Κώδ. Διοικ. Διαδικασίας/Ν. 2690/1999), στο οποίο εκτός από δημοσίους (διοικητικούς) υπαλλήλους, μετέχει και εισαγγελικός λειτουργός. Η συμμετοχή του τελευταίου, συγχωρείται, κατ` εξαίρεση, αν και "[η] ανάθεση διοικητικών καθηκόντων σε δικαστικούς λειτουργούς απαγορεύεται" (βλ. άρθρο 89 παρ. 2-3 Συντ.). Ωστόσο, εκ του λόγου τούτου -όπως παγίως γίνεται δεκτό σε θεωρία και νομολογία- δεν χάνεται σε καμία περίπτωση η φύση του οργάνου ως συλλογικού διοικητικού οργάνου του Υπουργείου Δικαιοσύνης ή των αποφάσεων που αυτό εκδίδει, ως διοικητικών πράξεων. Συνεπώς, η επίκληση της συμμετοχής εισαγγελικού λειτουργού στη σύνθεση του Πειθαρχικού Συμβουλίου, ούτε δικαστικές καθιστά τις αποφάσεις του, ούτε αμάχητο τεκμήριο ορθότητας και νομιμότητας προσδίδει σ’ αυτές, και, βεβαίως, ούτε εκτός θεσμικών ελέγχων τις θέτει (βλ. σχετ. ΟλΣτΕ 2011/2003, Β. Καρύδη/Ευτ. Φυτράκη σε Ποινικός Εγκλεισμός και Δικαιώματα, έκδοση 2011. σελ. 126) Τέλος, σύμφωνα με τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 87 παρ. 1 "Όπου στον παρόντα νόμο αναφέρεται Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών, τις αντίστοιχες αρμοδιότητες ασκεί μέχρι τη νομοθετική θέσπιση του οργάνου αυτού, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής". Περαιτέρω, ο περιορισμός ή η στέρηση της φυσικής ελευθερίας αποτελεί επαχθή περιορισμό ατομικών δικαιωμάτων, ο οποίος επιτρέπεται από το Σύνταγμα μόνον υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Η κράτηση του ατόμου στη φυλακή κατ’ αρχήν δικαιολογείται μόνον ως ποινή που έχει επιβληθεί από δικαστήριο και εκτίεται σύμφωνα με τους σωφρονιστικούς κανόνες. Ο σεβασμός της αξιοπρέπειας και των λοιπών θεμελιωδών δικαιωμάτων αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, η οποία μάλιστα επιτείνεται από το πραγματικό γεγονός των εξ αντικειμένου πολλαπλών "παράπλευρων" περιορισμών της ελευθερίας και της κοινωνικότητας του προσώπου που συνεπάγεται ο εγκλεισμός. Η αρχή αυτή συνεπάγεται περαιτέρω, ότι ο κρατούμενος παραμένει φορέας όλων των συνταγματικών (ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών) δικαιωμάτων, εφόσον δεν συνέχονται αυτά άμεσα με την στέρηση της ελευθερίας του. Στερείται, αντίθετα, τη φυσική του ελευθερία με την έννοια της corpore παρουσίας σε χώρους εκτός της φυλακής. Η ποινή, όμως, δε στοχεύει στην απομόνωση του προσώπου, αλλά αντίθετα οφείλει να μεριμνά για τη μελλοντική επάνοδο του ατόμου στον κοινωνικό βίο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η μείωση του δεινού της ποινής και η κοινωνική επανένταξη εμφανίζονται ως κύριες ή πάντως παράλληλες συνιστώσες της σωφρονιστικής κράτησης. Ακριβώς αυτούς τους στόχους εξυπηρετεί και η νομοθετικά κατοχυρωμένη (άρθρο 51 Σωφρονιστικού Κώδικα: ΣΚ, Ν 2776/1999) επικοινωνία του κρατουμένου με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, αφού, καθιστώντας δυνατή τη δημιουργία ή τη διατήρηση οικογενειακών και ευρύτερα κοινωνικών σχέσεων, συμβάλλει τελικά αφενός στην ομαλή διαβίωση του κρατούμενου και αφετέρου στην ταχύτερη κοινωνική επανένταξή του (μετά τη λήξη της ποινής) [βλ. σχετ. Β. Καρύδη/Ευτ. Φυτράκη ο.π. σελ. 124, ΓνωμΕισΕφΑθ 1/2001 ΠοινΔνη 2001.612, ΣυμβΠλημΠατρ 132/2001 ΑρχΝ 2001.457). Η κοινωνική επανένταξη, βέβαια, ολοκληρώνεται με την υποβοήθηση του κρατούμενου, μετά την απόλυσή του, για επάνοδο στον επαγγελματικό και κοινωνικό βίο. Ειδικότερα, θεσμοί με τους οποίους υλοποιείται η επικοινωνία των κρατουμένων, είναι η υποδοχή επισκέψεων και οι άδειες εξόδου από τη φυλακή. Η χορήγηση τακτικών αδειών κατά την έκτιση της (στερητικής της ελευθερίας) ποινής, γίνεται δεκτή τα τελευταία χρόνια όχι μόνον ως μοχλός για την κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων, αλλά και ως μέσο μείωσης των αρνητικών συνεπειών της κράτησης εν γένει. Μάλιστα, στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης (Σύσταση No R (82) 16) προτείνεται να χορηγούνται (άδειες) «όσο πιο σύντομα και όσο πιο συχνά είναι δυνατό», αφού αυτές «διευκολύνουν την κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων». Συνεπώς, καθιστώντας τον εγκλεισμό πιο ανθρώπινο και συμβάλλοντας στην ομαλή υποδοχή του κρατουμένου στον ελεύθερο βίο, η άδεια συνιστά δικαίωμα του κρατουμένου και ταυτόχρονα εξυπηρετεί το σκοπό της έκτισης της ποινής. Όπως ανωτέρω ήδη αναφέρθηκε, ο ΣΚ προβλέπει ένα σύστημα τυπικών και ουσιαστικών προϋποθέσεων για τη χορήγηση τακτικής άδειας. Εφόσον η συνδρομή της τυπικής αυτής προϋπόθεσης επιβεβαιωθεί, απομένει να εξεταστεί η συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων. Οι ουσιαστικές προϋποθέσεις, στηρίζονται στην παρούσα εκτίμηση της προσωπικότητας και της εν γένει τρέχουσας διαγωγής του κρατουμένου, με σκοπό να στοιχειοθετηθεί η πρόβλεψη για καλή χρήση της άδειας. Όπως αναφέρεται στο άρθρο 55 παρ. 1 ΣΚ «Οι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον: (1) ... (3) εκτιμάται ότι δεν συντρέχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της άδειας, νέων εγκλημάτων. (4) Συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής και ότι ο κρατούμενος δεν θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του. Για να διαπιστωθεί αν συντρέχει αυτή η προϋπόθεση εκτιμώνται ιδίως: α) η προσωπικότητα του καταδίκου και η εν γένει συμπεριφορά του μετά την τέλεση της πράξης, κατά τη διάρκεια της κράτησης, σε συνδυασμό με το άρθρο 69 παρ. 2 του παρόντος Κώδικα και κατά τη διάρκεια των αδειών, που ενδεχομένως του έχουν ήδη χορηγηθεί, β) η ατομική, επαγγελματική και κοινωνική κατάσταση του ιδίου και της οικογένειάς του, καθώς και οι τυχόν οικογενειακές του υποχρεώσεις, γ) η ωφέλεια, την οποία μπορεί να έχει για την προσωπικότητα του καταδίκου και τη μελλοντική του εξέλιξη η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδο του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας». Έτσι, η πρόβλεψη ότι ο κρατούμενος «δεν θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του», κατά το νόμο, στηρίζεται σε στοιχεία αναγόμενα στην υποκειμενική στάση του αιτούντος. Σ’ αυτό κατατείνει και η ενδεικτική, οπωσδήποτε, καταγραφή στοιχείων που εκτιμώνται για τη διενέργεια αυτής της πρόβλεψης και τα οποία άπτονται χαρακτηριστικώς της υποκειμενικής στάσης και προσωπικότητας του κρατουμένου. Γίνεται πάντως δεκτό, ότι η καλή διαγωγή, η συνεργασία με το προσωπικό της φυλακής, η μη τέλεση πειθαρχικών παραπτωμάτων, η πραγματοποίηση ημερομισθίων, αποτελούν θετικές ενδείξεις για τη χορήγηση αδείας. Άλλωστε, κατά το γράμμα του νόμου, αυτό που απαιτείται είναι η δικαιολογημένη «προσδοκία» καλής χρήσης της άδειας και όχι η βεβαιότητα, κάτι άλλωστε αδύνατο όταν πρόκειται για το μέλλον, αφού μάλιστα «ο νομοθέτης γνώριζε ότι υπάρχουν απρόβλεπτοι και αστάθμητοι παράγοντες, που δυσκολεύουν το σχηματισμό επιτυχούς πρόγνωσης, όμως προέκρινε να δοκιμάσει και με το μέτρο αυτό τη δυνατότητα επανόδου του κρατουμένου στον έντιμο βίο». Ως εκ τούτου, η συνδρομή ή μη των λοιπών, ουσιαστικών προϋποθέσεων που θέτει ο νόμος, θα πρέπει να εξετάζεται κάθε φορά εξατομικευμένα αναφορικά με τον κάθε κρατούμενο. Δέον να σημειωθεί ότι το είδος του εγκλήματος (ανά έννομο αγαθό), η βαρύτητα αυτού (π.χ. κακούργημα τιμωρούμενο με απλή ή ισόβια κάθειρξη) ή και ειδικότερα στοιχεία αυτού (π.χ. τρόπος τέλεσης), δεν εντάσσονται στα στοιχεία που αξιολογούνται για τη διαπίστωση της συνδρομής των τυπικών ή ουσιαστικών προϋποθέσεων του νόμου. Σημειώνεται δε, ότι ενώ ο προηγούμενος ΣΚ επέτρεπε για τη χορήγηση άδειας να ληφθεί υπ` όψη η εγκληματική δράση του κρατουμένου και εν γένει "το παρελθόν του", ο ισχύων ΣΚ (άρθρο 55) εστιάζει στη μετά το έγκλημα στάση του κρατουμένου και ιδίως στο παρόν του, δηλαδή στη διαγωγή του κατά την έκτιση της ποινής. Αντίθετα, ο νομοθέτης θέλησε να διακρίνει, και το έπραξε ρητώς, μόνο δύο κατηγορίες καταδικασμένων: για εσχάτη προδοσία (τους οποίους απέκλεισε εντελώς) και για εγκλήματα ναρκωτικών (επεφύλαξε αυξημένο ελάχιστο όριο εκτιθείσας ποινής). Εξάλλου, η εκτίμηση του εγκλήματος για τη χορήγηση άδειας προσκρούει, ενδεχομένως, στην απαγόρευση δεύτερης αξιολόγησης του αυτού στοιχείου, αφού αυτό αξιολογήθηκε κατά την επιμέτρηση της ποινής. Πλέον τούτων όμως, η βαρύτητα του τελεσθέντος εγκλήματος αποτελεί στοιχείο το οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί (πια) στο παρόν και με ενέργειες του κρατουμένου, αποκλείοντας, ενδεχομένως, κάποιον για πάντα από την πρόσβαση σε τακτική άδεια (αφού η βαρύτητα του εγκλήματος δεν μπορεί να μεταβληθεί). Συνεπώς, το έγκλημα του κρατουμένου δεν μπορεί, άνευ ετέρου, να θεμελιώσει λόγο απόρριψης αιτήματος τακτικής άδειας (βλ. σχετ. Β. Καρύδη/Ευτ. Φυτράκη ο.π. σελ. 124-130). Εξάλλου, η εκτίμηση ότι ο κατάδικος δεν θα τελέσει νέα εγκλήματα κατά την διάρκεια της άδειάς του, τελεί σε συνάρτηση με την πορεία σωφρονισμού του, υπό την έννοια ότι για τη σχετική αξιολόγηση δεν μπορεί παρά να επιστρατεύονται τα ίδια κριτήρια. Στην έννοια δε του σωφρονισμού, δεν περιλαμβάνεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ιδεολογική μεταστροφή του καταδίκου. Ευλόγως, όμως, η έννομη τάξη συναρτά το σωφρονισμό του καταδίκου με την μη τέλεση νέων εγκλημάτων, ήτοι, ευθέως με το σεβασμό προς τα έννομα αγαθά, μεταξύ δε αυτών προεχόντως αυτό της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας αορίστου αριθμού προσώπων. Περαιτέρω, πρέπει να σημειωθεί, ότι η «καλή» διαγωγή δεν εξαντλείται στην εξωτερικά καλή συμπεριφορά, που συνίσταται (μεταξύ άλλων) στην έλλειψη σοβαρών πειθαρχικών παραπτωμάτων κατά τη διάρκεια της κράτησης ή στην τήρηση των όρων τυχόν χορηγηθείσας τακτικής άδειας (ΣυμβΕφΠειρ 24/2014, ΣυμβΕφΝαυπλ 86/1998, ΣυμβΕφΠατρ 247/1996, ΣυμβΠλημμΒόλου 76/2018, ΣυμβΠλημμΠειρ 945/2013, δημ. Νόμος). Ειδικότερα, ως «καλή» διαγωγή νοείται η αληθής και πραγματική θετική συμπεριφορά, που πηγάζει από την ενδόμυχη αποδοχή των κανόνων της προσήκουσας εκδηλωτικής συμπεριφοράς και η οποία συνιστά το θεμέλιο της διαπιστωμένης καλής διαγωγής, αποτελεί δε το ουσιώδες στοιχείο της προσωπικότητας και αποδεικνύει την ηθική βελτίωση του κρατούμενου (ΣυμβΕφΘράκης 2/2001, ΣυμβΠλημΒόλου 76/2018 ο.π., ΣυμβΠλημμΠειρ 945/2013, ΣυμβΠλημΠειρ 326/2004, δημ. Νόμος). Και αυτό, διότι η πειθήνια προσαρμογή του κρατουμένου στο καθημερινό πρόγραμμα της φυλακής, δεν μπορεί να αποτελέσει αλάνθαστη ένδειξη για την ανυπαρξία μελλοντικής υποτροπής του, καθώς αυτή (η προσαρμογή) μπορεί να είναι προσποιητή, χωρίς βούληση μεταβολής του χαρακτήρα, εφόσον κύριος σκοπός είναι η απόλαυση των παρεχομένων προνομίων (όπως η χορήγηση άδειας εξόδου και η υφ’ όρον απόλυση) ως αντάλλαγμα της φερομένης καλής διαγωγής, η οποία όμως είναι σκοπούμενη, διαμορφώνεται υπό την απειλή πειθαρχικών κυρώσεων και δεν ενέχει το στοιχείο της πρωτοβουλίας και της εκούσιας αποδοχής (ΣυμβΠλημμΒόλου 76/2018 ο.π., ΣυμβΠλημμΠειρ 945/2013, ΣυμβΠλημΠειρ 1568/2003, δημ. Νόμος). Στην προκείμενη περίπτωση παραδεκτά και νόμιμα, σύμφωνα με τα άρθρα 32 παρ. 1 και 4, 138 παρ.2 ΚΠΔ, 54 παρ. 5 και 6, 55 και 70 του ΣΚ (Ν. 2776/1999), εισάγεται ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου, με την παραπάνω εισαγγελική πρόταση, η με αριθμό πρωτ. 10335/12.12.2019 προσφυγή του Κ**** , κρατουμένου στο **** κατά της υπ’ αρ. 71/10.12.2019 Απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ****, με την οποία απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία αίτησή του για χορήγηση τακτικής άδειας απουσίας. Η ως άνω προσφυγή τυγχάνει παραδεκτή, καθώς ασκήθηκε την 12.12.2019, ήτοι εντός της προβλεπόμενης από το άρθρο 54 παρ.6 του Σωφρονιστικού Κώδικα δεκαήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση της απορριπτικής απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου σε αυτόν. Είναι δε νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 54, 55, 56, 70, 86 και 87 του Σωφρονιστικού Κώδικα (Ν. 2776/1999). Πρέπει, συνεπώς, να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ' ουσίαν, δεδομένου ότι στον ανωτέρω κρατούμενο επιδόθηκε νόμιμα η υπ’ αρ. 482/30.12.2019 Πράξη της Προεδρεύουσας Πλημμελειοδίκη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου, με την οποία αυτός κλήθηκε, εφόσον το επιθυμεί, να καταθέσει έγγραφο υπόμνημα με τις απόψεις του. Τέλος, δοθέντος ότι η αυτοπρόσωπη εμφάνιση του κρατουμένου ενώπιον του Συμβουλίου, δεν είναι κατά νόμο υποχρεωτική, ελλείψει ειδικού αιτήματος του ως άνω καταδίκου για αυτοπρόσωπη εμφάνισή του, εν προκειμένω δεν κρίνεται αυτή αναγκαία.










Από όλα τα έγγραφα που υπάρχουν στον φάκελο και από τα από 21-02-2019, 02.05.2019 και 08.05.2019 έγγραφα υπομνήματα του κατάδικου Κ****, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο κατάδικος Κ****, κρατείται εκτίοντας συνολική ποινή 11 φορές ισόβιας κάθειρξης, κάθειρξης 25 ετών και φυλάκισης 2 ετών για τις πράξεις της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, ανθρωποκτονιών, τετελεσμένων και σε απόπειρα, ληστείας και ανυποταξίας, η δε κράτησή του έχει αρχίσει στις 5-9-2002. Ο ως άνω κατάδικος υπέβαλε προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο Αδειών του **** την από 11-2-2019 αίτηση για χορήγηση σε αυτόν εννέα (9) ημερών τακτικής άδειας απουσίας, η οποία, δυνάμει της από 19-2-2019 απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ανωτέρω καταστήματος κράτησης, έγινε κατά πλειοψηφία δεκτή και αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία η χορήγηση της αιτούμενης αδείας, μειοψηφούντος του προεδρεύοντος εισαγγελικού λειτουργού, ο οποίος αιτιολογημένα διαφώνησε ως προς τη χορήγησή της, άσκησε δε προς τούτο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 55§2 N. 2776/1999, προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου τούτου, με την οποία ζητούσε την απόρριψη της αίτησης χορήγησης άδειας του ανωτέρω καταδίκου. Το παρόν Συμβούλιο, με το με αριθμό 37/2019 βούλευμά του έκανε δεκτή την εν λόγω προσφυγή, ακύρωσε την ως άνω απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου και απέρριψε την από 11-2-2019 αίτηση του κρατουμένου Κ** για χορήγηση τακτικής άδειας απουσίας. Εν συνεχεία, την 30-4-2019, ο ως άνω κατάδικος υπέβαλε προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο Αδειών του **** αίτηση για χορήγηση σε αυτόν εννέα (9) ημερών τακτικής άδειας απουσίας, η οποία και έγινε δεκτή δυνάμει της με αριθμό 31/2-5-2019 απόφασης του ως άνω πειθαρχικού συμβουλίου κατά πλειοψηφία, μειοψηφούντος του προεδρεύοντος εισαγγελικού λειτουργού-επόπτη των φυλακών, ο οποίος αιτιολογημένα διαφώνησε ως προς τη χορήγησή της, άσκησε δε προς τούτο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 55§2 N. 2776/1999, προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου τούτου, το οποίο με το με αριθμό 93/2019 βούλευμά του έκανε δεκτή την εν λόγω προσφυγή, ακύρωσε την ως άνω απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου και απέρριψε την από 30-4-2019 αίτηση του ως άνω κρατουμένου για χορήγηση τακτικής άδειας απουσίας. Εν συνεχεία, μετά από αίτηση αναίρεσης της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ενώπιον του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου κατ' άρθρο 485 ΚΠΔ, εκδόθηκε η με αριθμό 1001/2019 απόφαση του Στ' Ποινικού Τμήματος (σε Συμβούλιο) του Αρείου Πάγου, δυνάμει της οποίας αναιρέθηκε το με αριθμό 93/2019 βούλευμα του παρόντος Συμβουλίου και εισήχθη η υπόθεση για νέα κρίση στο παρόν Συμβούλιο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που το εξέδωσαν. Στη συνέχεια, εκδόθηκε το με αριθμό 134/2019 βούλευμα του παρόντος Συμβουλίου, δυνάμει του οποίου έγινε δεκτή η προσφυγή του Εισαγγελέα και απορρίφθηκε η αίτηση του εν λόγω κρατουμένου για χορήγηση τακτικής άδειας απουσίας. Έκτοτε και μέχρι και σήμερα ο κρατούμενος δύο συνεχόμενες φορές αιτήθηκε τη χορήγηση στο πρόσωπό του τακτικής άδειας απουσίας από το κατάστημα όπου κρατείται, η οποία και απορρίφθηκε και τις δύο φορές, δυνάμει των με αριθμούς 61/3-10-2019 και 71/10-12-2019 αποφάσεων του Πειθαρχικού Συμβουλίου Αδειών του ****. Περαιτέρω, προέκυψε ότι ο ανωτέρω κατάδικος, ηλικίας σήμερα 61 ετών, έγγαμος και πατέρας ενός τέκνου ηλικίας 28 ετών, ασχολούμενος επαγγελματικά με τη μελισσοκομία με την υποστήριξη της συζύγου του, Σ*****, κατά τη διάρκεια της κράτησής του στο ως άνω σωφρονιστικό κατάστημα δεν έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά, ενώ ασχολείται με μεταφράσεις βιβλίων και εργάζεται στις αγροτικές εργασίες που ορίζει η Διεύθυνση του ως άνω σωφρονιστικού καταστήματος, το τελευταίο δε χρονικό διάστημα απασχολείται στο μάρκετ του Καταστήματος Κράτησης. Επιπλέον, έχει λάβει έξι (6) τακτικές άδειες και δη, τέσσερις (4) από το Κατάστημα Κράτησης *** και δύο (2) από το ****, των οποίων έκανε καλή χρήση. Σε περίπτωση που του δοθεί η αιτούμενη τακτική άδεια, δήλωσε ότι θα διαμείνει στην οικία της συζύγου του, στον ****. Εντούτοις, από τις συνθήκες της ατομικής και κοινωνικής κατάστασής του, εκτιμάται ότι υπάρχει κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειας, να τελέσει νέα εγκλήματα, ενώ δεν συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν θα κάνει κακή χρήση αυτής (άδειας). Ειδικότερα, προέκυψε ότι ο ανωτέρω κατάδικος, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, στις 24-10-2014 και στις 30-5-2018, προέβη σε δηλώσεις που δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, στις 24-10-2014 απέστειλε ο ίδιος στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κείμενο, όπου αναφερόμενος στο κράτος και χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως αντικαθεστωτικό, ανέφερε: «Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν. Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία», ενώ στις 30-5-2018, απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άλλο κείμενο στο οποίο, αφού περιέγραφε τον εαυτό του ως πολιτικό κρατούμενο, ανέφερε τα εξής: «Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων». Εξάλλου, σε προγενέστερες δημόσιες δηλώσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανέφερε ότι: «το αστικό κράτος δεν μπορεί να εκδημοκρατιστεί, ούτε να εξανθρωπιστεί αλλά μόνο να ανατραπεί…..να ανατραπεί από μια επανάσταση…η ένοπλη δράση δείχνει το δρόμο για την κλιμάκωση του κοινωνικού και του πολιτικού αγώνα». Από τις παραπάνω δηλώσεις, δεν μπορεί παρά να συνάγεται αρνητικό συμπέρασμα ως προς την πορεία του σωφρονισμού του συγκεκριμένου καταδίκου. Οι δηλώσεις «να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία», «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων» και «η ένοπλη δράση δείχνει το δρόμο για την κλιμάκωση του κοινωνικού και του πολιτικού αγώνα», οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη μίας πορείας σωφρονισμού και σεβασμού της έννομης τάξης, αλλά αντιθέτως καταδεικνύουν ένα πρόσωπο που εμπράκτως και σταθερά αποτάσσεται την έννομη τάξη, δοθέντος ότι δεν αποτελούν απλά μία ιδεολογική τοποθέτηση του εν λόγω καταδίκου, ούτε μία αυθόρμητη αντίδρασή του υπό ορισμένες συνθήκες συναισθηματικής πίεσης. Τούτο προκύπτει και από το γεγονός ότι την ίδια στάση τήρησε ο εν λόγω κατάδικος και ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου κατά την αυτοπρόσωπη εμφάνισή του ενώπιον του τελευταίου, στις 21.02.2019, οπότε και κρίθηκε η προγενέστερη, με αριθ. 24/20-2-2019 Προσφυγή του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Βόλου κατά της με αριθ. 13/2019 απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ****, με την οποία του χορηγήθηκε κατά πλειοψηφία τακτική άδεια απουσίας, αφού, ερωτηθείς ο τελευταίος εάν σέβεται τους κανόνες της έννομης τάξης με βάση τους οποίους οριοθετείται, προσδιορίζεται και λειτουργεί το κοινωνικό σύνολο στο οποίο επιδιώκει να ενταχθεί, έστω και για λίγο, με τη λήψη τακτικής αδείας, απέφυγε συνειδητά να απαντήσει αρνητικά ή θετικά, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι οι πεποιθήσεις του είναι σταθερές και δεν θα τις αρνηθεί, η ιδεολογία του συγκεκριμένη και σταθερή και ότι ο αγώνας του είναι πάντα ο ίδιος. Επίσης, ενώ εξέθεσε ότι κινείται πάντα με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εντούτοις, όταν ρωτήθηκε εάν σέβεται το ίδιο και την ανθρώπινη ζωή, που αποτελεί υπέρτατο έννομο αγαθό, απέφυγε ομοίως να απαντήσει συγκεκριμένα, επαναλαμβάνοντας ότι σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ότι βιώνει δραματικά την αντινομία ανάμεσα στις πράξεις του και στον πόνο των συγγενών των θυμάτων του, που είναι και δικός του, γεγονός που καταδεικνύει ότι αρνείται συνειδητά να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, σεβόμενος τις επιταγές της έννομης τάξης (βλ. το με αριθ. 37/2019 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου). Και ναι μεν, ως προελέχθη, το έγκλημα του κρατουμένου δεν μπορεί άνευ ετέρου να θεμελιώσει λόγο απόρριψης αιτήματός του περί χορήγησης σ' αυτόν τακτικής αδείας ( βλ.σχετ. Β. Καρύδη/Ευτ.Φυτρ. ο.π. σελ. 124-130), πλην όμως η στάση του κατά τη διάρκεια έκτισης της ποινής στην οποία καταδικάστηκε για το έγκλημα αυτό, αναδεικνύεται σαφώς σε βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητάς του, το οποίο καταδεικνύει, μεταξύ άλλων και τον βαθμό του σωφρονισμού και της ηθικής του βελτίωσης. Ενδεικτικό δε, στοιχείο της προσωπικότητας του εν λόγω καταδίκου, είναι η παντελής και απολύτως συνειδητή έλλειψη οποιασδήποτε μεταμέλειας για τις άδικες πράξεις τις οποίες τέλεσε και τις οποίες εξακολουθεί να θεωρεί ως πολικά εγκλήματα, θέτοντας τον εαυτό του σε θέση ήρωα-πολιτικού κρατουμένου. Στο πλαίσιο δε αυτό μάλιστα, κατά τη διάρκεια προηγούμενης άδειάς του στις 02.01.2019, έκανε αμέριμνος περίπατο στο κέντρο της Αθήνας, επιτρέποντας να ληφθούν και να δημοσιευθούν φωτογραφίες του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε σημεία πλησίον εκείνων όπου δολοφονήθηκαν συγκεκριμένα θύματά του, συμπεριφορά όλως προκλητική, που καταδεικνύει έμπρακτα και πέραν πάσης αμφιβολίας τόσο την έλλειψη σεβασμού του στη μνήμη των θυμάτων του, όσο και την από πλευράς του, ακόμη και σήμερα, μετά την τέλεση των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες καταδικάσθηκε και, διαρκούσας της κράτησής του προς έκτιση της ποινής του, απαξίωση της ανθρώπινης ζωής (βλ. ενδεικτικά το από 02.01.2019 δημοσίευμα στον ιστότοπο https://freesunday.gr). Ας σημειωθεί ότι για την κρίση αυτή του Συμβουλίου, δεν βαρύνει σε καμία περίπτωση το είδος και η βαρύτητα των ποινικών αδικημάτων για τα οποία ο υπό κρίση κρατούμενος καταδικάσθηκε, αλλά η συμπεριφορά του μετά από την τέλεσή τους και κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, όπως αυτή εκτίθεται παραπάνω, καθώς και η προσωπικότητά του, όπως αυτή σκιαγραφείται προηγουμένως και με βάση όσα ακολουθούν, ώστε να εκτιμηθεί ο κίνδυνος τέλεσης από πλευράς του νέων εγκλημάτων και κακής χρήσης της άδειάς του, σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 55 παρ. 1 στ. 3 και 4 του Ν. 2776/1999 και την προηγηθείσα νομική σκέψη. Πέραν όμως αυτού, έκτοτε ο ανωτέρω, όχι μόνο δεν μετέβαλε τη στάση του, ώστε το παρόν Συμβούλιο να δύναται να αχθεί σε διαφορετική κρίση για το ζήτημα της χορήγησης σ’ αυτόν τακτικής άδειας από το Κατάστημα Κράτησης όπου κρατείται, αλλά αντίθετα, ενώπιον του Συμβουλίου της Φυλακής, κατά την παράστασή του για τη λήψη απόφασης επί ανάλογης αίτησής του αναφορικά με τη χορήγηση άδειας απουσίας, δήλωσε αυτολεξεί, μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «…Να πιάσουμε το κόκκινο νήμα της αντίστασης, είναι μια φράση που τη χρησιμοποίησε μέχρι και ο Τσίπρας. Αμφισβήτησα ένοπλα το κρατικό μονοπώλιο (της βίας), γι’ αυτό καταδικάσθηκα. Αν το αρνηθώ, θα σας πω ψέματα… Δεν αλλάζω ιδεολογία… Ζητώ την αλληλεγγύη απέξω, ξεκινώντας την απεργία πείνας, αυτό εννοούσα, η άδεια είναι δικαίωμα. Κατάκτηση αγώνων. Βάζοντας το σώμα σε κίνδυνο μέσα στη φυλακή και συμπαράσταση από τον κόσμο. Αυτό είναι το κόκκινο νήμα της ζωής… Να απαρνηθώ, να μετανοήσω, δεν μπορώ να το κάνω. Είμαι πολιτικός κρατούμενος…» (βλ. τα με αριθ. 31/02.05.2019 πρακτικά συνεδρίασης του Τριμελούς Πειθαρχικού Συμβουλίου Αδειών του ****). Εκ των ανωτέρω δηλώσεων παρέπεται ότι ο ως άνω κατάδικος δεν είναι πρόθυμος να αλλάξει στάση ζωής, αλλά εμμένει στην άποψή του περί ένοπλης ανατροπής του «κρατικού μονοπωλίου της βίας» και άρα καθιστά εναργές ότι, ευκαιρίας δοθείσης, δεν αποκλείεται να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις ιδιαίτερης απαξίας. Χαρακτηριστικό δείγμα της συμπεριφοράς του, είναι ότι, αφενός μεν αξίωσε να αφαιρεθεί το δικαίωμα «βέτο» του προέδρου του πειθαρχικού συμβουλίου των φυλακών, Εισαγγελέως Πρωτοδικών, στην απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου περί παροχής αδείας, (συνέντευξη του την 5-6-2018 στην Εφημερίδα των Συντακτών https://www.efsyn.gr /politiki/ synenteyxeis / 152703i-apergia-peinas-apotelei-ystato-meso-poy-diatheto), αφετέρου, άρχισε απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενος για την απόφαση αυτή του Συμβουλίου. Με τις ενέργειές του αυτές αποδεικνύει την πλήρη έλλειψη σεβασμού προς τη Δικαιοσύνη, την καθολική αντίθεσή του προς αυτήν και την διάθεσή του να εκβιάσει προς έκδοση ευνοϊκού για την αίτησή του, βουλεύματος, αποδεχόμενος το θεσμικό πλαίσιο μόνο των δικαιωμάτων και ευεργετημάτων που του παρέχει ο νόμος (όπως, π.χ. το υπό κρίση ευεργέτημα της χορήγησης άδειας απουσίας) και όχι των υποχρεώσεων. Τούτο αποδεικνύεται και από τις ως άνω τελευταίες, κατά την έναρξη της απεργίας πείνας, δηλώσεις του, σε ανάρτησή του της 29.5.19, στις οποίες αναφέρει, αυτολεξεί, και τα εξής: «…καταρρέει άλλη μια φορά το προσωπείο της δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης και αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο αυτού του βαθιά ταξικού και πολιτικά ρεβανσιστικού θεσμού……και επειδή τίποτα και ποτέ δε μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων…. Από τη Τετάρτη 30 Μαϊου ξεκινώ απεργία πείνας με αιτήματα: α) Κανονική τακτική άδεια, β) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο». Κατά τους ως άνω δε χρόνους, στους οποίους υπέβαλε τις προρρηθείσες αντίστοιχες αιτήσεις του για λήψη άδειας απουσίας, καλούσε σε συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς υποστήριξη του αγώνα του για τη λήψη άδειας απουσίας από το σωφρονιστικό κατάστημα στο οποίο κρατείται, και ομάδες εκτός της φυλακής, αμφισβητούμενης νομιμότητας, αναφερόμενος και πάλι στο κόκκινο νήμα της ζωής, που από το μέσο άνθρωπο δύναται να ερμηνευθεί και ως «αίμα». Μάλιστα, τα ίδια (περί της ιδιότητάς του ως πολιτικού κρατουμένου-εγκληματία και περί μεροληπτικής αντιμετώπισής του με ταξικά-ιδεολογικά κριτήρια) αναφέρει και σε συνέντευξή του με τίτλο : «Η απεργία πείνας είναι μονόδρομος», που είναι δημοσιευμένη στον ιστότοπο http://policenet.gr/. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι, μετά το κάλεσμα σε αλληλεγγύη που απηύθυνε προς ομάδες-οργανώσεις εκτός της φυλακής, επακολούθησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απειλητικού περιεχομένου αναρτήσεις ηγετικού στελέχους ομάδας που έχει αναπτύξει κατ’ επανάληψη παράνομη δραστηριότητα, οι οποίες έχουν αυτολεξεί ως εξής: «Αυτήν την Πέμπτη το τριμελές συμβούλιο πλημμελειοδικών Βόλου θα αποφασίσει εάν θα έχουμε τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ελλάδα. Η υγεία του Κ**** είναι ήδη πολύ επιβαρυμένη και είναι ζήτημα αν θα αντέξει τις επόμενες μέρες. Οι τρεις συγκεκριμένοι δικαστές του Βόλου θα πάρουν μια απόφαση που θα επηρεάσει άμεσα την ζωή του ** την ζωή την δικιά μας και την ζωή την δικιά τους. Ελπίζω να μην κόψουν αυτό το κόκκινο νήμα. Γιατί αν το κάνουν όλα θα κοκκινίσουν…» αναρτήσεις οι οποίες κατόπιν έτυχαν περαιτέρω «διευκρινίσεων», ως εξής: «Μην ανησυχείτε κύριοι, δεν θα πάμε να πυροβολήσουμε κανέναν. Αλλά να είστε σίγουροι πως οι αντιδράσεις ,σε περίπτωση που οι δικαστές πάρουν παράλογες και πέραν κάθε λογικής αποφάσεις, θα είναι και μαζικές και συνεχόμενες» (βλ. το από 04.05.2019 δημοσίευμα στον ιστότοπο https://www.newsbeast.gr). Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το από 08.05.2019 δημοσίευμα στον διαδικτυακό τόπο http://www.thetoc.gr/ παρατηρήθηκαν ήδη φαινόμενα βανδαλισμού από αγνώστους σε πολιτικά γραφεία με στόχο τη χορήγηση άδειας εξόδου στον ως άνω κρατούμενο. Ο ίδιος δε Κ*** όχι μόνο ουδέν έπραξε για την έστω και λεκτική καταδίκη των εν λόγω αναρτήσεων, επικροτώντας τοιουτοτρόπως αυτές, έστω και σιωπηρά, αλλά αντίθετα, έσπευσε να ευχαριστήσει τα μέλη της εν λόγω ομάδας για τη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του, στην από 10-5-2019 επιστολή που απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όντας νοσηλευόμενος στο Γ. Ν. Βόλου «Αχιλλοπούλειο» λόγω της απεργίας πείνας την οποία είχε δρομολογήσει, ως μέσο πίεσης για την έκδοση θετικής υπέρ αυτού απόφασης. Εκ του συνδυασμού των προαναφερομένων, συνάγεται ότι ο κρινόμενος κατάδικος διατηρεί ιδιαίτερα στενούς δεσμούς με ομάδες και οργανώσεις που κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας, δεδομένου ότι άλλως, αυτές δεν θα παρείχαν τόσο αυξημένης έντασης υποστήριξη προς το πρόσωπό του, εκδηλούμενη όχι με νόμιμες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, αλλά με έκνομες συμπεριφορές. Ο ίδιος άλλωστε επέλεξε σε προηγούμενες άδειες που του χορηγήθηκαν, να καταστήσει σαφή τη σχέση του με την αναρχική οργάνωση «Ρ****», εκμεταλλευόμενος την δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος, είτε συναντώντας ηγετικά στελέχη της ομάδας αυτής κατά την έξοδο του από τη φυλακή, είτε επισκεπτόμενος μαζί τους το κέντρο της Αθήνας (https://www. thetoc.gr /koinwnia /article/sunodeia-melous-tou-roubikwna-i-bolta-koufontina-stin-athina). Η παραδοχή της σχέσης του αιτούντος με την ανωτέρω αναρχική ομάδα και η μεταξύ τους διαδραστικότητα, προκύπτει και από την στάση της τελευταίας απέναντί του, δεδομένου ότι τον χαρακτηρίζει ως «πρότυπο» (https://www.protothema.gr/greece/article/759303/xana-ektos-fulakis-o-dimitris-koufodinas-thermi-upodohi-etoimazei-orouvikonas/). Αναφορικά με τη διαρκή, ιδιαίτερα στενή σχέση του κρατουμένου με τέτοιου είδους ομάδες, χαρακτηριστική είναι η ανάρτηση «αναρχικών», στην οποία αναφέρουν: «Το απόγευμα της Τετάρτης 15 Μαϊου» (ενν. του 2019) «επιτεθήκαμε στην προεκλογική εκδήλωση-συγκέντρωση της ΝΔ στο κτήριο της Εθνικής Ασφαλιστικής στην λεωφόρο Συγγρού. Αφού επιτεθήκαμε στην ομάδα ασφαλείας του κόμματος και του κτηρίου με δυνάμεις τρέποντάς τους σε φυγή, καταφέραμε ζημιές σε αυτοκίνητα βουλευτών και μελών της Νέας Δημοκρατίας, σε ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον επαναστάτη Κ**** που βρίσκονταν σε απεργία πείνας διεκδικώντας την άδεια που δικαιούται. Η εκδικητικότητα του κράτους και της ευρύτερης εξουσίας που αντιπροσωπεύεται κυρίως από την αμερικανική πρεσβεία, ΝΔ και την κυβέρνηση του Σύριζα, είναι ενδεικτική του πόσο φοβούνται τόσο τον Κ**** όσο και το κίνημα Αλληλεγγύης και αντίστασης που ξεδιπλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Αν δεν δοθεί άμεσα η άδεια οι συνέπειες θα είναι τεράστιες» (https: //www. athens. Indymedia .org/post/1598238/). Επίσης, αποκαλυπτική για τη σχέση του κρατούμενου με την αναρχική ομάδα του Ρ**** και την δράση του, είναι η ανάληψη της ευθύνης της πρόσφατης επίθεσης στο κτήριο του Ελληνικού Κοινοβουλίου από την τελευταία, η οποία είχε σκοπό την υποστήριξη του αιτήματος άδειας του πρώτου (https://athens.indymedia.org/post/1598076/), υποδηλωτική σε κάθε περίπτωση της κοινής τους αντίληψης για την προσβολή του συμβόλου της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο, το Συμβούλιο φρονεί ότι ο κρατούμενος θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του και πιθανολογείται βάσιμα ότι εάν αυτή του χορηγηθεί, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να διαπράξει νέα εγκλήματα. Χαρακτηριστική, άλλωστε, είναι η στάση και οι δηλώσεις- προτροπές του καταδίκου στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την έκδοση του υπ' αριθμ. 37/2019 βουλεύματος του Συμβουλίου τούτου, με το οποίο κρίθηκε ότι δεν έπρεπε να του χορηγηθεί τακτική άδεια απουσίας από το σωφρονιστικό κατάστημα : « Και ένα Συμβούλιο Πλημμελειοδικών που, αντίθετα, μου απηύθυναν άπειρες ερωτήσεις στο κλίμα των γνωστών τηλε-εισαγγελέων, αλλά μόνο για να βρουν να πιαστούν από κάποια απάντησή μου για να δικαιολογήσουν μια ειλημμένη απόφαση, Αυτός ήταν ο κοινός παρανομαστής εισαγγελέα - συμβουλίου. Σαν τον Ιταλό δικαστικό του μεσαίωνα Μπαρτόλους που έβγαζε πρώτα την απόφαση και έπειτα έψαχνε (ή ανακάλυπτε) κάποιο νόμο για να την στηρίξει. Η απόφαση που είχαν στα χέρια τους έλεγε όχι στην άδεια Κ****…Μια ταξική μεροληπτικά δικαιοσύνη, μια διατεταγμένη δικαιοσύνη. Γι΄ αυτό ας τους το πούμε άλλη μια φορά για να το καταλάβουνε. Όσο υπάρχει κρατική τρομοκρατία, τόσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ξαναπιάνουν το κόκκινο νήμα των αγώνων που διαπερνά μια ιστορία αντίστασης αιώνων». Ξεκινώντας δε απεργία πείνας, δήλωσε για τους Δικαστές: «Δεν λειτούργησαν ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες εμφυλίου. Ανέλαβαν, ως εκπρόσωπος κρατικός μηχανισμός, την εκτέλεση της εντολής από την Κυβέρνηση, τη γνωστή οικογένεια και την πρεσβεία που διαφεντεύει τη χώρα» (http://www.eksegersi.gr/ ). Με τις δηλώσεις του αυτές, υποδαυλίζει εξέγερση τρίτων (πολιτών- οργανώσεων), για την κατάλυση της έννομης τάξης, με την προτροπή αυτών να πιάσουν «το κόκκινο νήμα της αντίστασης», γεγονός που καταδεικνύει τη σταθερή ροπή του στην κατάλυση της κοινωνικής οργάνωσης και των θεσμών στους οποίους αυτή βασίζεται, ακόμη και με την προσβολή θεμελιωδών έννομων αγαθών και ελευθεριών. Εκτιμάται, επομένως, βάσιμα ότι, επί ικανοποίησης του αιτήματός του για χορήγηση άδειας εξόδου από το ως άνω κατάστημα κράτησης, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος να συνευρεθεί με μέλη των εν λόγω ομάδων-οργανώσεων και να τελέσει, σχεδιάσει ή καθοδηγήσει νέες αξιόποινες πράξεις, κάνοντας κακή χρήση της άδειάς του. Περαιτέρω, και μέσα από την προώθηση του συγγραφικού του έργου, ο κρατούμενος εξέφρασε την επιμονή του στην τέλεση αδικημάτων για τα οποία δικάσθηκε και εκτίει την ανωτέρω ποινή. Ειδικότερα, στον πρόλογο του Σ***** στο βιβλίο «*****», που βασίζεται σε συνεντεύξεις δημοσιογράφου με τον εν λόγω κρατούμενο, περιλαμβάνεται και το ακόλουθο σχόλιο : «Δηλώνει απερίφραστα..., μετά δεκατέσσερα χρόνια εγκλεισμού κατά τα οποία προφανώς επαναστοχάστηκε, επανεκτίμησε, αναθεώρησε, ίσως, πολλές σκέψεις-πράξεις του: “Και σήμερα το ίδιο θα έκανα”» (https://www.matia.gr/books/-apantisis-dimitrisHYPERLINK https: //www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/72341_oi-13-apantiseis-toy-dimitri-koyfontina). Η περί των ανωτέρω κρίση του Συμβουλίου, ενισχύεται έτι περαιτέρω από το γεγονός ότι ο εν λόγω κρατούμενος, ενόσω κρατούνται στο *****, φέρεται να τέλεσε νέες αξιόποινες πράξεις. Ειδικότερα, την 7.6.2019, το ***** κοινοποίησε στην Εισαγγελία Βόλου το υπ’ αριθ. πρωτ. 26463/6-6-2019 έγγραφο του Καταστήματος Κράτησης ****, δια του οποίου διαβιβάστηκε προς τη Διευθύντρια του **** η υπ’ αριθ. πρωτ. 5468/6-6-2019 παραγγελία του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Πειραιά, από την οποία προκύπτει ότι σε βάρος του κρατουμένου - κατάδικου Κ****, καθώς και άλλων δεκαεννέα κρατουμένων στο Κ.Κ. ****, ασκήθηκε ποινική δίωξη για τις αξιόποινες πράξεις : 1) της στάσης κρατουμένων, της ηθικής αυτουργίας στη στάση κρατουμένων, κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 3) της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 4) της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία και 5) της ηθικής αυτουργίας στη διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά, με το υπ’ αριθ. πρωτ. 5568/7-6-2019 έγγραφό της, γνωστοποίησε στην Εισαγγελία Βόλου ότι την 5.4.2018 και ενώ ο κατάδικος κρατείτο στο Κατάστημα Κράτησης ****, σχηματίστηκε ποινική δικογραφία, κατόπιν της με αριθμό πρωτοκόλλου 2365/2018 παραγγελίας της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, σε βάρος του εν λόγω κρατουμένου και άλλων δεκαεννέα κρατουμένων στο Κατάστημα Κράτησης *****, προς διερεύνηση τέλεσης των αξιόποινων πράξεων : 1) της στάσης κρατουμένων, της ηθικής αυτουργίας στη στάση κρατουμένων, κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 3) της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 4) της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία και 5) της ηθικής αυτουργίας στη διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία, με χρόνο τέλεσης αυτών την 24η.2.2018 και τόπο τέλεσης το Κατάστημα Κράτησης ****. Μετά την παραγγελθείσα από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης προς διερεύνηση τέλεσης αξιόποινων πράξεων σε βαθμό κακουργήματος ή πλημμελήματος, ο τελευταίος άσκησε τις ως άνω ποινικές διώξεις, ειδικότερα δε, σε βάρος του κρατουμένου κατάδικου Κ****, ασκήθηκε ποινική δίωξη για την αξιόποινη πράξη της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων κατά συναυτουργία και κατά συρροή σε βαθμό κακουργήματος, παραγγέλθηκε προς τον Ανακριτή Πλημμελειοδικών Πειραιά η διενέργεια κυρίας ανάκρισης και η δικογραφία διαβιβάσθηκε ήδη από 4.6.2019, στο Τμήμα Βουλευμάτων του Πρωτοδικείου Πειραιά, προκειμένου να χρεωθεί σε Ανακριτή, όπου και εκκρεμεί έως σήμερα. Ήδη από την 1η.7.2019, οπότε και τέθηκε σε ισχύ ο Νέος Ποινικός Κώδικας με τον Ν.4619/2019, δεν εκκρεμεί, πλέον, σε βάρος του κρατουμένου κατάδικου Κ*****0, ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος, καθώς η αξιόποινη πράξη της στάσης κρατουμένων, για την οποία ασκήθηκε σε βάρος του ποινική δίωξη, πλέον τιμωρείται κατ’ άρθρο 174 § 1 του Νέου Ποινικού Κώδικα με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή, ήτοι σε βαθμό πλημμελήματος, και όχι κακουργήματος ως ίσχυε κατά τον προγενέστερο Ποινικό Κώδικα. Η αξιόποινη πράξη της απλής συνέργειας, κατά συναυτουργία, σε στάση κρατουμένων κατά συρροή που αποδίδεται με την ως άνω αναφερόμενη ασκηθείσα ποινική δίωξη στον κρατούμενο Κ****, φέρεται τελεσθείσα την 24η-2-2018 εντός του Κ.Κ. ****, όπου κρατείτο ο εν λόγω κατάδικος, πριν τη μεταγωγή του στο ***** και αφορά τη συμμετοχή του ως απλού συνεργού (δια ψυχικής συνδρομής) στη στάση κρατουμένων που τέλεσαν οι συγκατηγορούμενοι-συγκρατούμενοί του στην 1η και 4η πτέρυγα των φυλακών ***, προερχόμενοι οι περισσότεροι εξ` αυτών από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και, συγκεκριμένα, από τους «Π***», σπάζοντας πόρτες και ανοίγοντας κελιά εντός του Καταστήματος Κράτησης *****, διαμαρτυρόμενοι για τη μεταγωγή του κρατουμένου Γ**** από άνδρες των ΕΚΑΜ, ο οποίος και κατηγορείτο για κακουργηματικές πράξεις για την υπόθεση με την αποστολή φακέλου με εκρηκτικό μηχανισμό προς τον πρώην πρωθυπουργό Π****. Στην ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου athens.indymedia.org, και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η προαναφερθείσα στάση των κρατουμένων στο Κ.Κ. ****, ο Κ****, από κοινού με τρεις εκ των συγκρατουμένων του, έκανε παρέμβαση, με ανακοίνωσή του, αναρτώντας αυτή στο διαδίκτυο, μέσα από το Κατάστημα Κράτησης (στις γυναικείες φυλακές ***) όπου κρατείτο, δηλώνοντας επί λέξει : «Ως μία πρώτη αντίδραση στην πρωτοφανή απαγωγή του συγκρατουμένου και απεργού πείνας Γ**** από τα ΕΚΑΜ, σήμερα το πρωί, κρατάμε το προαύλιο (ενν. των γυναικείων φυλακών Καταστήματος Κράτησης ****) ανοιχτό τις μεσημεριανές ώρες. Συμπαραστεκόμαστε στη διαμαρτυρία των κρατουμένων στις ανδρικές φυλακές. Ο αυταρχισμός του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν θα περάσει». (βλ.σχετ. δημοσιευμένα στο διαδίκτυο δημοσιογραφικά άρθρα στους ιστοτόπους www.dikaiologitika.gr, www.protothema.gr.). Η ως άνω στάση των κρατουμένων διήρκεσε περί τις πέντε ώρες και έληξε κατόπιν διαπραγματεύσεων εκπροσώπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με «επιτροπή» των κρατουμένων και αφότου εκείνοι έλαβαν τη διαβεβαίωση ότι δεν θα κινηθεί πειθαρχική διαδικασία σε βάρος τους για τις ως άνω πράξεις τους, όπερ και εγένετο. Ωστόσο, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι, για λόγους που αφορούσαν το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το ανωτέρω Κατάστημα Κράτησης, δεν κινήθηκε σε βάρος των στασιαζόντων κρατουμένων και των συμμετεχόντων στην πράξη τους αυτή, μεταξύ των οποίων και του Κ****, πειθαρχική διαδικασία από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Κ.Κ. ****, η ανωτέρω συμπεριφορά του αιτούντος κρατουμένου -την οποία ο ίδιος με την προαναφερθείσα δήλωσή του στο διαδίκτυο, επιβεβαίωσε («…κρατάμε το προαύλιο ανοιχτό τις μεσημεριανές ώρες. Συμπαραστεκόμαστε στη διαμαρτυρία των κρατουμένων στις ανδρικές φυλακές. Ο αυταρχισμός του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν θα περάσει), για την οποία προέκυψαν επαρκείς ενδείξεις και, τελικώς, στις 4.6.2019 του ασκήθηκε ποινική δίωξη, είναι εγκληματική και καταδεικνύει ότι ο ποινικός σωφρονισμός του εν λόγω κρατουμένου δεν έχει εισέτι συντελεσθεί, ότι η διαγωγή του μέσα στη φυλακή είναι κατ` επίφαση καλή και ότι ο ίδιος εξακολουθεί ως στάση ζωής και όχι απλώς ως ιδεολογία, να απαξιώνει πλήρως τους σωφρονιστικούς και ποινικούς κανόνες της έννομης τάξης. Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από το γεγονός ότι ο εν λόγω κατάδικος έλαβε μέχρι τώρα από τα αρμόδια κάθε φορά Πειθαρχικά Συμβούλια των Καταστημάτων Κράτησης, στα οποία κρατήθηκε και εξακολουθεί να κρατείται, έξι (6) τακτικές άδειες, καθόσον, όπως προαναφέρθηκε, αφενός μεν τα Συμβούλια αυτά συνιστούν συλλογικά διοικητικά όργανα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, η κρίση των οποίων ουδόλως δεσμεύει το Δικαστήριο, αφετέρου δε οι αποφάσεις τους συνιστούν διοικητικές πράξεις και όχι δικαστικές αποφάσεις. Ούτε όμως η έως τώρα καλή χρήση των αδειών που έλαβε ο εν λόγω κατάδικος μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο συμπέρασμα. Και τούτο, διότι κρίνεται κατ’ επίφαση καλή, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο ίδιος κατά το στάδιο του σωφρονισμού του και δη, ακόμη και ενώπιον του Συμβουλίου της Φυλακής, αλλά και με τις παραπάνω δηλώσεις του-καλέσματα σε ενέργειες συμπαράστασής του, αλλά και με ενέργειες δικές του (περίπατο στο κέντρο της Αθήνας σε σημεία πλησίον εκείνων όπου διέπραξε εγκλήματά του κατά τη διάρκεια προηγούμενης άδειάς του), απέδειξε στην πράξη και όχι σε επίπεδο ιδεολογικό-θεωρητικό και μόνο, όπως εκ του αντιθέτου αβάσιμα υποστηρίζει ο ίδιος, ότι αδιαφορεί πλήρως για τους κανόνες της έννομης τάξης βάσει των οποίων είναι δομημένη και λειτουργεί η κοινωνία στην οποία επιδιώκει να επανενταχθεί έστω και για λίγο, με τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας, αμφισβητώντας τη νομιμότητα δράσης εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας και καλώντας σε αντιδράσεις ακόμη και με παράνομες πράξεις, βάλλουσες ευθέως κατά θεμελιωδών εννόμων αγαθών. Έτσι, το Συμβούλιο φρονεί ότι ο προμνημονευόμενος θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του και πιθανολογείται βάσιμα ότι εάν αυτή του χορηγηθεί, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να διαπράξει νέα εγκλήματα, όχι λόγω των ιδεολογικών αρχών, στοχασμών και της συνθηματολογίας που χρησιμοποιεί στις απανταχού δηλώσεις του, αλλά επειδή αυτές δεν έχουν μόνο θεωρητικό χαρακτήρα, μα αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του (χαρακτηριστική είναι η στάση και οι δηλώσεις- προτροπές του καταδίκου στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την έκδοση του υπ' αριθμ. 37/2019 Βουλεύματος του Συμβουλίου τούτου, με το οποίο κρίθηκε ότι δεν έπρεπε να του χορηγηθεί τακτική άδεια εξόδου από το σωφρονιστικό κατάστημα), καθόσον αυτές μετουσιώνονται σε πράξεις υποδαυλισμού της εξέγερσης τρίτων (πολιτών- οργανώσεων) για την κατάλυση της έννομης τάξης, με την προτροπή αυτών να πιάσουν «το κόκκινο νήμα της αντίστασης», γεγονός που καταδεικνύει τη σταθερή ροπή του στην κατάλυση της κοινωνικής οργάνωσης και των θεσμών στους οποίους αυτή βασίζεται, ακόμη και με την προσβολή θεμελιωδών έννομων αγαθών και ελευθεριών. Εξάλλου, η προσαρμογή του κρατουμένου στο καθημερινό πρόγραμμα της φυλακής δεν αρκεί από μόνη της ώστε να δικαιολογήσει την προσδοκία της μη κακής χρήσης της άδειας, καθώς εντάσσεται στην σκοπιμότητά του να κάνει χρήση του ευεργετήματος των τακτικών αδειών που του παρέχει ο νόμος και δεν έχει καμία σχέση με το σωφρονισμό του, ο οποίος, όπως προελέχθη, κατά την κρίση του Συμβουλίου τούτου, ουδόλως επιτεύχθηκε, ώστε να τύχει του ευεργετήματος της χορήγησης τακτικής άδειας απουσίας από το κατάστημα κράτησης, το οποίο σαφώς ο νόμος εξαρτά όχι βέβαια από την εξέλιξη του καταδίκου σε μια άρτια ηθική προσωπικότητα, αλλά από την επίτευξη ενός επίπεδου σωφρονισμού του, που θα επιτρέπει την έξοδό του από το σωφρονιστικό κατάστημα με τη λήψη διαδοχικών αδειών προς επίτευξη σταδιακά της ομαλής επανένταξής του στο κοινωνικό σύνολο. Το γεγονός δε, ότι ο ως άνω κατάδικος, κατά το τελευταίο εξάμηνο δεν προέβη σε ενέργειες ανάλογες με τις προαναφερθείσες, ήτοι σε σχολιασμό, δημοσίως, των αρνητικών δικαιοδοτικών κρίσεων του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Καταστήματος Κράτησης στο οποίο κρατείται ή του Δικαστικού Συμβουλίου, ούτε έκανε εκ νέου απεργία πείνας, ούτε διήγειρε αμέσως ή εμμέσως τους «αλληλέγγυούς» του προς το σκοπό τέλεσης αξιόποινων πράξεων, ούτε επανέλαβε δημοσίως τις δηλώσεις του παρελθόντος, δεν αναιρεί τα προαναφερθέντα. Άλλωστε, η «αποδοχή» των δικαστικών αποφάσεων και η συμμόρφωση των πολιτών με αυτές, είτε αυτοί είναι κρατούμενοι είτε ζουν σε καθεστώς ελεύθερης διαβίωσης, δεν εναπόκειται στη διακριτική ευχέρειά τους, ούτε αποτελεί ζήτημα επιλογής, αλλά αντίθετα, συνιστά κυρίαρχη υποχρέωσή τους ως πολιτών μιας ευνομούμενης χώρας και αποτελεί άμεση και λογική συνέπεια της ύπαρξης και λειτουργίας ενός Κράτους Δικαίου, στο οποίο όλοι σέβονται και τηρούν τους νόμους και τα προστατευόμενα από το Σύνταγμα έννομα αγαθά και συμμορφώνονται με τις δικαστικές αποφάσεις. Τέλος, στην κρίση του αυτή οδηγείται το παρόν Δικαστικό Συμβούλιο, μετά από εξισορρόπηση των εν προκειμένω διακυβευομένων συμφερόντων και δη, αφενός μεν του συμφέροντος του κρατουμένου να του παρασχεθεί η εκ του νόμου προβλεπόμενη άδεια απουσίας (η οποία άδεια συνιστά, όπως αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, δικαίωμα του κρατουμένου και ταυτόχρονα εξυπηρετεί το σκοπό της έκτισης της ποινής), αφετέρου δε, το συμφέρον των πολιτών για τη δημόσια ασφάλεια, την υπεράσπιση της τάξης και την πρόληψη των ποινικών αδικημάτων, κρίνοντας ότι, εν προκειμένω, με βάση τα προαναφερθέντα στοιχεία για την προσωπικότητα και το μη εισέτι επιτευχθέντα σωφρονισμό του κρατουμένου Κ***, υπέρτερο καθίσταται το συμφέρον των πολιτών για τη δημόσια ασφάλεια, την υπεράσπιση της τάξης και την πρόληψη των ποινικών αδικημάτων, καθόσον αυτός θεωρείται, σύμφωνα με όσα ανωτέρω αναφέρονται, ότι θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του και πιθανολογείται βάσιμα ότι εάν αυτή του χορηγηθεί, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να διαπράξει νέα εγκλήματα. Δέον να σημειωθεί, ότι αντιστοίχως έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), σε ανάλογη περίπτωση (βλ. σχετ. ΕΔΔΑ, υπόθεση Laurence Guimon κατά Γαλλίας, της 11ης.4.2019, αριθ. 48798/14). Ειδικότερα, προσφάτως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), στην υπόθεση Laurence Guimon εναντίον Γαλλίας, έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) από το γεγονός ότι οι αρμόδιες δικαστικές αρχές απέρριψαν αίτημα της ως άνω κρατούμενης - καταδικασμένης σε τρεις περιπτώσεις και δη, στις 26 Απριλίου 2006 από το Ποινικό Δικαστήριο του Παρισιού σε οκταετή φυλάκιση, στις 29 Νοεμβρίου 2006 από το Ειδικό Ποινικό Δικαστήριο του Παρισιού, σε δεκαεπτά χρόνια φυλάκισης και στις 17 Δεκεμβρίου 2008 από το ίδιο Δικαστήριο, σε δεκαεπτά χρόνια φυλάκισης, κυρίως για συμμετοχή σε επιχείρηση που σχεδίαζε τρομοκρατική ενέργεια, για διαχείριση περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν μέσω εκβιασμών και για παράνομη κατοχή και μεταφορά όπλων και εκρηκτικών υλών που συνδέονταν με την τρομοκρατία-, να της χορηγηθεί άδεια, με τη παρουσία αστυνομικής συνοδείας, ώστε να παραστεί στη κηδεία του πατέρα της, αφού έλαβαν υπ’ όψη τους αφ’ ενός τις πολλαπλές καταδίκες της προσφεύγουσας, ενεργού μέλους της ΕΤΑ μέχρι τη σύλληψή της το έτος 2003, οι οποίες (καταδίκες) ανεδείκνυαν μια καθαρή και επίμονη σύνδεσή της με το βασκικό κίνημα και τις τρομοκρατικές ενέργειες, αφ’ ετέρου τον κίνδυνο διατάραξης της δημόσιας τάξης που προκύπτει από την επιστροφή, έστω και για λίγες ώρες, μιας καταδικασμένης βασκικής ακτιβίστριας στη χώρα των Βάσκων, όπου επωφελήθηκε από πολλές υποστηρίξεις. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), θεώρησε ότι οι γαλλικές δικαστικές αρχές προχώρησαν εξισορροπώντας τα διακυβευόμενα συμφέροντα και, συγκεκριμένα, αφ’ ενός το δικαίωμα της προσφεύγουσας για τον σεβασμό της οικογενειακής της ζωής και, αφ’ ετέρου, το συμφέρον για τη δημόσια ασφάλεια, την υπεράσπιση της τάξης και την πρόληψη των ποινικών αδικημάτων.



Εξ` όλων των προαναφερομένων, συνάγεται μετά βεβαιότητας ότι στο πρόσωπο του αιτουμένου τη χορήγηση τακτικής άδειας κρατουμένου Κ****, δεν συντρέχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 55 §1 αρ. 3 και 4 του Ν.2776/1999 «Σωφρονιστικού Κώδικα» για τη χορήγηση τακτικής άδειας, καθόσον βασίμως εκτιμάται ότι υπάρχει: α) σοβαρός κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειάς του, ο κρατούμενος να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις και να σχεδιάσει και να καθοδηγήσει τις ως άνω αναφερόμενες οργανώσεις, ομάδες και συλλογικότητες του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου, με τις οποίες ο ίδιος δηλώνει «αλληλέγγυος» και εξακολουθεί ακόμη και μέσα από τη φυλακή να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς, στην τέλεση και νέων αξιόποινων πράξεων βίας σε βάρος προσώπων και πραγμάτων, λαμβάνοντας υπόψη ότι όντας ήδη κρατούμενος δεν διστάζει επανειλημμένως να διεγείρει τους «αλληλέγγυους συντρόφους» του, όπως ο ίδιος τους αποκαλεί, στην τέλεση (τουλάχιστον) πλημμελημάτων που ενέχουν πράξεις βίας (ή και απειλής βίας) κατά προσώπων και πραγμάτων, εκθέτοντας κατ' αυτόν τον τρόπο σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του, και δη τη χορήγηση άδειας από το κατάστημα κράτησης όπου κρατείται, και β) βάσιμη προσδοκία ότι τοιουτοτρόπως ο εν λόγω κρατούμενος θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του, ενώ γ) η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας, με την παροχή αδειών, ουδεμία ωφέλεια μπορεί να έχει για την προσωπικότητά του.



Κατά συνέπεια, το Πειθαρχικό Συμβούλιο του ****, ορθώς απέρριψε την από 3-12-2019 αίτηση του κρατουμένου Κ**** περί χορήγησης σ` αυτόν τακτικής άδειας απουσίας. Μετά ταύτα, εφόσον δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του εν λόγω καταδίκου οι ουσιαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 55 παρ. 1 του ΣΚ για τη χορήγηση σ’ αυτόν τακτικής άδειας, πρέπει να απορριφθεί η υπ' αριθ. πρωτ. 10335/12.12.2019 προσφυγή του Κ ***, κρατουμένου στο ****, κατά της με αριθμό 71/10.12.2019 απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ανωτέρω Καταστήματος Κράτησης, με την οποία απορρίφθηκε, κατά πλειοψηφία, αίτησή του περί χορήγησης σ` αυτόν τακτικής άδεια απουσίας.



ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ



ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την υπ' αριθ. πρωτ. 10335/12.12.2019 προσφυγή του Κ**, κρατουμένου στο ****, κατά της με αριθμό 71/10.12.2019 απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ανωτέρω Καταστήματος Κράτησης, με την οποία απορρίφθηκε, κατά πλειοψηφία, αίτησή του περί χορήγησης σ` αυτόν τακτικής άδεια απουσίας.



Κρίθηκε και έγινε δεκτό στο Βόλο στις 13 Ιανουαρίου 2020 και δημοσιεύθηκε στο Βόλο στις 20 Ιανουαρίου 2020.



Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ