Η θεσμική διάσταση που έχει αποκτήσει το ύψος των αποδοχών των δικαστών

Άρθρο της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην εφημερίδα "Τα Νέα" της 3ης - 12 - 2012

03/12/2012

Εφημερίδα «Τα Νέα» 3-12-2012 Δικαστική ανεξαρτησία Η θεσμική διάσταση που έχει αποκτήσει το ύψος των αποδοχών των δικαστών Της Βασιλικής Θάνου – Χριστοφίλου, Αρεοπαγίτη Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Για ποιον λόγο οι δικαστές συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους; Γιατί, παρά τα όσα προβλέπει το άρθρο 23 του Συντάγματος, που απαγορεύει κάθε είδους απεργιακή κινητοποίηση από τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, η συνδικαλιστική ηγεσία των δικαστών εκτιμά ότι δεν παραβιάζεται η νομιμότητα; Το άρθρο της προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, για «ΤΑ ΝΕΑ», συνοψίζει τις θέσεις των δικαστών. Οι κινητοποιήσεις των δικαστικών λειτουργών ξεκίνησαν, αφού πρώτα εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης, με τους εκπροσώπους της εκτελεστικής εξουσίας προς τους οποίους  καταστήσαμε σαφές κατ' επανάληψη ότι οι δικαστές δεν αρνούμαστε να συμβάλλουμε, αλλά ότι αντιδρούμε στο υπερβολικό ύψος των νέων μειώσεων, οι οποίες, συνυπολογιζομένου και του ποσοστού της προηγούμενης μείωσης των αποδοχών μας (38%), φτάνει πλέον το υπερβολικό συνολικό ποσοστό πάνω από το 50%. Η κυβέρνηση επέδειξε άκαμπτη αδιαλλαξία και αδιαφόρησε για το ότι, με τους χειρισμούς της αυτούς, όχι μόνο παραβιάζει το Σύνταγμα, το οποίο προστατεύει το Μισθολόγιο των Δικαστών, ώστε να διασφαλίζεται η λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία τους (άρθρο 87 και 88) και το οποίο καθορίζει τη διάκριση των εξουσιών καθώς και την ισοτιμία των τριών εξουσιών (νομοθετική - εκτελεστική - δικαστική), άρθρο 26, αλλά αδιαφόρησε, επίσης, για το ότι, με τις τόσο υψηλές μειώσεις των αποδοχών των δικαστών,  καθίσταται πλέον προβληματική η άσκηση των καθηκόντων τους. Και τούτο διότι όλες τις αναγκαίες δαπάνες, για την άσκηση των καθηκόντων τους, τις οποίες μέχρι τώρα κάλυπταν με δικά τους έξοδα και όχι με έξοδα της υπηρεσίας τους, όπως συμβαίνει με άλλους κρατικούς λειτουργούς (π.χ. με βουλευτές),  θα είναι πλέον αντικειμενικά αδύνατον να εξακολουθήσουν να καλύπτουν οι ίδιοι.   Αδιαφόρησε, επίσης, για το ότι το λειτούργημα του δικαστή, πέραν της μεγάλης ευθύνης και του μεγάλου φόρτου εργασίας που προϋποθέτει (ο δικαστής είναι ο μόνος κρατικός λειτουργός ο οποίος εργάζεται καθημερινά, ακόμα και τις εορτές και τις αργίες, επί δέκα ώρες, σε όλους τους βαθμούς, ακόμα και στον ανώτατο βαθμό), ενέχει και ιδιαίτερη επικινδυνότητα, λόγω των υποθέσεων τις οποίες χειρίζεται (οργανωμένο έγκλημα, τρομοκρατία κ.λπ.). Αδιαφόρησε ακόμα για το ότι μέσα στους τελευταίους δύο μήνες έγιναν δύο βομβιστικές επιθέσεις κατά δικαστών.   Τίθεται συνεπώς εύλογα το ερώτημα: η κυβέρνηση αδιαφορεί για την ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης; Αυτήν την εντύπωση έδωσε με τους μέχρι τώρα εχθρικούς χειρισμούς της κατά των δικαστών. Δημιουργήθηκε δικαιολογημένα η πεποίθηση ότι έχει ως στόχο την υποβάθμιση του θεσμού της Δικαιοσύνης και τον περιορισμό της ανεξαρτησίας των δικαστών. Αυτός είναι και ο λόγος των έντονων αντιδράσεών τους. Το ζήτημα των αποδοχών των δικαστών σε ύψος ανάλογο με το λειτούργημά τους είναι ζήτημα πρωτίστως θεσμικό. Σε όσους προβάλλουν το επιχείρημα ότι οι δικαστές, με τις κινητοποιήσεις τους, και συγκεκριμένα με τις διακοπές συνεδριάσεων, παραβιάζουν το Σύνταγμα, απαντώ ως εξής: Ο συνταγματικός νομοθέτης, ο οποίος προέβλεψε στο άρθρο 23 ότι απαγορεύεται η απεργία υπό οιανδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς, ασφαλώς θεωρούσε ως αυτονόητη προϋπόθεση ότι και οι λοιπές εξουσίες του κράτους θα τηρούν από τη δική τους πλευρά τις υποχρεώσεις τους, τις οποίες προβλέπει το Σύνταγμα, ακριβώς προς προστασία των δικαστικών λειτουργών. Με δεδομένο όμως, ότι το κράτος με τις επιβληθείσες υπερβολικού ύψους μειώσεις των αποδοχών των δικαστών (μη αναγκαίες και μη ανάλογες), παραβιάζει αυτό πρώτο τις ως άνω συνταγματικές διατάξεις (26, 87, 88) και θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία των δικαστών, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να τίθεται θέμα παραβίασης του Συντάγματος από τους τελευταίους, οι οποίοι, αντιθέτως, έχουν υποχρέωση να υπερασπιστούν το κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με όποιο μέσον αντίδρασης θεωρούν ως πλέον πρόσφορο.   Ακόμα και με το έσχατο μέσο των διακοπών συνεδριάσεων, το οποίο δεν έχει αντισυνταγματικό  χαρακτήρα, αφού κατατείνει στην προάσπιση των άρθρων 87 και 88 του Συντάγματος και κατ' ακολουθία στην προστασία της δικαστικής ανεξαρτησίας. http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4772415