ΣτΕ: Να εξετάζονται οι επαγγελματικές ισοτιμίες των πτυχίων των υποψηφίων δικηγόρων

Οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας πρέπει να λαμβάνουν υπ΄όψη τις επαγγελματικές ισοτιμίες των πτυχίων των υποψηφίων μελών τους.Τις επαγγελματικές ισοτιμίες (και όχι τις ακαδημαϊκές) των υποψηφίων οφείλουν να εξετάζουν οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας πριν την εγγραφή των ασκουμένων δικηγόρων στα μητρώα τους ή πριν δώσουν το «πράσινο φως για συμμετοχή των ασκουμένων στις εξετάσεις υποψηφίων δικηγόρων.
Αυτό επιβάλλουν δύο αποφάσεις της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα επίσης με τις οποίες οι σύλλογοι οφείλουν να μην απορρίπτουν τις αιτήσεις, με μοναδικό λόγο τη μη αναγνώριση των τίτλων από τον Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών της Αλλοδαπής (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ).
Ειδικότερα, η Ολομέλεια ερμηνεύοντας την ευρωπαϊκή νομοθεσία, τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και τον Κώδικα Δικηγόρων, υπογραμμίζει στις αποφάσεις της (2770 και 2771/2011) ότι οι δικηγορικοί σύλλογοι (στη προκειμένη περίπτωση της Αθήνας) δεν μπορούν να αρνηθούν την εγγραφή στα μητρώα ασκουμένων κάτοχο πτυχίου νομικής της αλλοδαπής, με μόνη αιτιολογία την έλλειψη της ακαδημαϊκής αναγνώρισης των τίτλων σπουδών του.
Αντίθετα, οι σύλλογοι οφείλουν να λάβουν υπ΄όψη τούς τίτλους και αφού προβούν σε συνολική συγκριτική αξιολόγησή τους με το απαιτούμενο για την εγγραφή ημεδαπό πτυχίο (ως προς τις γνώσεις και τα προσόντα που πιστοποιούνται, τον τρόπο άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του), να κρίνουν αν οι γνώσεις και τα γενικότερα προσόντα του ενδιαφερόμενου, που προκύπτουν από τους τίτλους αυτούς, καθώς και πιθανές άλλες σχετικές γνώσεις και εμπειρίες, που έχουν αποκτήσει, αντιστοιχούν προς τα προσόντα που απαιτεί η εθνική νομοθεσία. Σε περίπτωση, που είναι έτσι, οι σύλλογοι οφείλουν να δεχθούν τους τίτλους. Εάν οι τίτλοι έχουν μερική αντιστοιχία με τα ελληνικά δεδομένα, τότε πρέπει να ζητούν από τον ενδιαφερόμενο να αποδείξει ότι έχει αποκτήσει τα προσόντα, που λείπουν.
Δικαστικοί κύκλοι, προς αποφυγή κάθε παρερμηνείας των δύο αυτών αποφάσεων του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, σημείωναν ότι υποθέσεις αυτές αφορούν αποκλειστικά τις επαγγελματικές ισοτιμίες (προσόντα κ.λπ) των τίτλων σπουδών για την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος και όχι τις ακαδημαϊκές ισοτιμίες, με τις οποίες το δικαστήριο δεν ασχολήθηκε.
Η πρώτη περίπτωση, που απασχόλησε την ολομέλεια, αφορούσε πτυχιούχο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, η οποία στη συνέχεια απέκτησε πτυχίο Νομικής Πρακτικής, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση έναρξης του επαγγέλματος του ασκουμένου δικηγόρου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθως, γράφτηκε ως ασκούμενη δικηγόρος στους Δικηγορικούς Συλλόγους της Αγγλίας και της Ουαλίας.
Το 2004 ζήτησε την εγγραφή της στα μητρώα των ασκουμένων δικηγόρων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, αλλά εκείνος αρνήθηκε, επικαλούμενος ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις εγγραφής της, καθώς δεν είχε αναγνωριστεί η ισοτιμία του πτυχίου της.
Η δεύτερη περίπτωση αφορούσε πτυχιούχο Νομικής Γαλλικού Πανεπιστημίου, τον οποίο ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ενέγραψε μεν στα μητρώα των ασκουμένων δικηγόρων, αλλά στη συνέχεια δεν του χορηγούσε πιστοποιητικό ασκήσεως, προκειμένου να μπορεί να συμμετέχει στις εξετάσεις υποψηφίων δικηγόρων.
Στην αίτησή του προς τον σύλλογο, ο ασκούμενος επικαλέστηκε ότι ήταν επιβεβλημένη η χορήγηση του επίμαχου πιστοποιητικού, από τις διατάξεις «του κοινοτικού δικαίου περί επαγγελματικής ισοτιμίας -διακεκριμένης από την ακαδημαϊκή- των κοινοτικών τίτλων σπουδών», όμως, ο ΔΣΑ με το ίδιο επιχείρημα, όπως και στην πρώτη περίπτωση, απέρριψε την αίτηση.
Η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ανέπεμψε και τις δύο υποθέσεις στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για νέα κρίση.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/10/2011_409850