ΕΝΩΣΗ
ΔΙΚΑΣΤΩΝ & ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
(ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ)
ΚΤΙΡΙΟ 6 –ΓΡΑΦΕΙΟ 210
ΤΗΛ: 210 88 27 380- FAX 210 88 41 529
Τ.Κ. 101. 71
Αθήνα 31-10-2011
Αρ Πρωτ : 114
Προς : τους κ.κ. Συναδέλφους
Μέλη της Ένωσής μας
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Με το αριθ. πρωτοκ. 106/ 15-10-2011 έγγραφό μας, διευκρινίζαμε ότι κατά τη διακοπή των συνεδριάσεων των Δικαστηρίων , που αποφασίστηκε ομόφωνα από την Έκτακτη Γενική Συνέλευση της 15/10/2011 , θα εκδικάζονται όλες οι επείγουσες υποθέσεις , όπως σε αυτό αναφέρονται .
Παρακαλούμε, όπως θεωρείτε επείγουσες και τις υποθέσεις με διαδίκους που προσέρχονται στο Δικαστήριό σας από το εξωτερικό ή από απομακρυσμένα μέρη της Χώρας, καθώς και αυτές που εκδικάζονται από τα μεταβατικά δικαστήρια .
ΚΥΡΙΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΒΑΘΜΟ ΑΠΌ ΤΟ 2004. ΕΛΕΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε συνέχεια του γνωστού πλέον ανέκδοτου ανακοίνωση 16 ...Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος τον αναγνώστη της 31 Οκτωβρίου 2011 6:35 μ.μ. :
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε χρόνο τέλεσης το 2004 θεωρείται επείγουσα ούτως ή άλλως. Επίσης, για να εκκρεμεί από τότε, πρέπει να έχουν ζητηθεί και δοθεί όλων των ειδών οι αναβολές.
Η δικαιοσύνη βάλλεται όχι απο τους λειτουργούς της αλλά απο τους κυβερνητικούς παράγοντες, η καθυστέρηση των δικών είναι αποτέλεσμα της πιο ακάμπτης γραφειοκρατίας για την οποία δεν είναι υπεύθυνοι οι Δικαστές αλλα οι πολιτικοί, ο αγώνας για αξιοπρέπεια των δικαστών ας μην εκχυδαίζεται
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://dikastis.forumgreek.com/t61-topic#187
ΑπάντησηΔιαγραφή==============
το κείμενο μου απέστειλε με mail ο συνάδελφος και λόγω χώρου στο blog το αναρτώ στο forum
Εύγε στο συνάδελφο Γιώργο Πλαγάκο για το κείμενο που απέστειλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όλοι οι δικαστές είχαμε το θάρρος να πούμε επώνυμα και ευθέως τις αλήθειες αυτές τότε η Δικαιοσύνη θα είχε το κύρος που της αρμόζει!
Αυτές τις σκέψεις έπρεπε να τις είχαν διατυπώσει προ πολλών χρόνων όχι μόνον οι δικαστικές ενώσεις αλλά και οι ολομέλειες των ανώτατων δικαστηρίων μας, ως απόψεις που εκφράζουν την πλειοψηφία των δικαστών.
Όσον αφορά το ζήτημα που θέτει ο συνάδελφος για το:
αν είναι συνταγματικά ανεκτή η εκ νέου ερμηνεία του άρθρου 87 παρ. 2 του Συντάγματος, ώστε να επιτρέπει τον έλεγχο της εσωτερικής αντισυνταγματικότητας των νόμων και να θεωρείται ότι οι νόμοι που ψηφίζονται χωρίς την απαιτούμενη απαρτία θεσπίζονται κατά κατάλυση του Συντάγματος και ως εκ τούτου τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην τους εφαρμόζουν ή μήπως πρέπει να υπάρξει ρητή πρόβλεψη στο Σύνταγμα από την επόμενη αναθεωρητική Βουλή;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή! Σαφώς και οι νόμοι αυτοί ψηφίζονται πρωτίστως κατά κατάλυση του συντάγματος και δεν έχουν να κάνουν με την εσωτερική αντισυνταγματικότητα που είναι ασήμαντη μπροστά στη γενική τους αντισυνταγματικότητα, που συνίσταται στο ότι δεν ψηφίζονται από τα αρμόδια συνταγματικά όργανα που είναι οι προβλεπόμενες απαρτίες και πλειοψηφίες του Συντάγματος, αλλά από έναν πολύ περιορισμένο αριθμό επίορκων ίσως πολλές φορές βουλευτών που συστρατεύονται, με το αζημίωτο σίγουρα, για τη διαφύλαξη συγκεκριμένων πολιτικών ή κοματικών ή και ιδιωτικών ακόμη συμφερόντων.
Δεν μπορούν λοιπόν αυτοί οι νόμοι να θεωρηθούν συνταγματικοί αφού δεν ψηφίστηκαν από αρμόδια, οριζόμενα από το σύνταγμα όργανα, που είναι οι ρητά προβλεπόμενες απαρτίες και πλειοψηφίες του νομοθετικού σώματος.
Eδώ λοιπόν είναι ο ρυθμιστικός ρόλος της Δικαιοσύνης και το καθήκον της να προστατεύει το λαό εν ονόματι του οποίου αποδίδει το δίκαιο, από τέτοιου είδους σφετερισμούς της λαϊκής του κυριαρχίας. Μη το ξεχνάμε η Δικαιοσύνη πάνω απ' όλα είναι ο τρίτος πυλώνας της Δημοκρατίας και αν αυτός καταρρεύσει τότε δεν υπάρχει δημοκρατία, και θα είναι πληρως δικαιολογημένοι οι πολίτες αν αναλάβουν την υπεράσπιση του Συντάγματος μόνοι τους κατά το ακροτελεύτιο άρθρο 120 αυτού.
Για να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη όμως ανεξάρτητα και χωρίς εσωτερική της αγκίστρωση, πρέπει πρωτίστως να αυτοκαθαρθεί από όσους από εμάς στα ανώτατα κυρίως κλιμάκια αρνούνται να συγκρουστούν με τις άλλες δύο εξουσίες προσβλέποντας στην ασφαλή διατήρηση της δικής τους θέσης ή σε ο,τιδήποτε άλλο θα μπορούσε κανείς να υποψιαστεί.
http://enomenoiblogers.blogspot.com/2011/11/blog-post_1702.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζουμε ότι ενδιαφέρει και τους ανώνυμους μπλόγκερ δικαστές το θέμα, γιατί κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε την έκφραση της γνώμης σας να τη θεωρήσει προσβλητική για τον εαυτό του, αν π.χ. η κριτική σας αφορά τα πρόσωπα της ηγεσίας σας όπως πρόεδρο ή εισαγγελέα Αρείου Πάγου κλπ., ή υπουργό δικαιοσύνης οπότε κανείς δεν θα μιλάει πια για τα κακώς κείμενα στη χώρα και στη δικαιοσύνη της γενικά.
Με αφορμή τα όσα τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν θα ήθελα να κάνω μία λυπηρή διαπίστωση: Ενώ οι αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων απονέμουν στον πολίτη πραγματική και ποιοτική δικαιοσύνη παρά τις δύσκολες συνθήκες, που επικρατούν, οι εσωτερικές διεργασίες στους κόλπους της δικαιοσύνης και στις μεταξύ μας σχέσεις χαρακτηρίζονται πολλές φορές από ασυνήθιστη υπερβολή. Εκεί πραγματικά πολλές φορές όντως χάνεται και η μπάλα και η ψυχραιμία. Και να δείτε οτι στην πορεία θα χαθεί η αξία και των λόγων μας και των έργων μας. Ο δικαστής όσο πιο πολύ μιλάει τόσο πιο πολύ εκτίθεται και στο τέλος γίνεται σαπουνόπερα. Ένας συνδικαλιστής της Γ.Σ.Ε.Ε. μπορεί να βγει και να μιλήσει και να κρίνει την κάθε Κυβέρνηση, τα έργα και τις πράξεις της. Και ο δικαστής μπορεί να το κάνει αυτό. Όχι όμως με λόγια αλλά με την απόφαση του. Εκεί είναι η διαφορά. Και δυστυχώς πολύ φοβάμαι οτι τέτοιοι δικαστές σπανίζουν. Το να λες οτι η δικαιοσύνη θα είναι το ανάχωμα σε μια ενδεχόμενη αντισυνταγματικότητα και όταν έρθει η ώρα να αποφασίζεις για το αντίθετο με συγχωρείται αυτό δεν είναι παληκαριά. Το βέβαιο είναι ένα: οτι οι συνάδελφοι, πλέον, έχουν κουραστεί με όσα συμβαίνουν και αυτό που επιθυμούν είναι να βρεθεί κάποιος ή κάποια (προσωπικά εμπιστεύομαι περισσότερο τις γυναίκες), που θα επιτύχει ορισμένες βασικές θεσμικές επιδιώξεις στο μέτρο των περιστάσεων, με σεβασμό πρώτα απ΄ όλα στον πολίτη και στους θεσμούς. Και πρέπει από το μυαλό μας κάποτε να ξεκολλήσει το απόφθεγμα ΄΄περί ισοτιμίας των εξουσιών΄΄, που δεν ωφελεί. Για την ισοτιμία αυτή έκανε λόγο κάποτε παλαιότερα απόφαση του ΣτΕ με αφορμή την οικονομική ισοτιμία που καθιερώνει το Σύνταγμα. Πολιτειακά όμως η κυρίαρχη εξουσία στην Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι η Νομοθετική Εξουσία. Και η Δικαιοσύνη είναι η ανεξάρτητη εκείνη λειτουργία ρυθμιστής του πολιτεύματος.Η όλη φιλοσοφία στάσης και κουλτούρας, αν θέλετε,στις σχέσεις μας με τις άλλες εξουσίες πρέπει να αλλάξει. Ο Δικαστής είναι ο ρυθμιστής του πολιτεύματος. Ποτέ κανείς μας δεν πιστεύω να αισθάνθηκε δημόσιος υπάλληλος. Αυτό αποτελεί ένα σλόγκαν, που πολλοί το αναμασάν σαν ένα είδος συνδικαλιστικού τρικ, που δεν έχω καταλάβει τι εξυπηρετεί και πως προέκυψε έτσι ξαφνικά τα τελευταία δύο χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή