Περί σχολίων

Μετά την αναστολή δημοσίευσης των σχολίων των αναγνωστών προχθές στις 17-10-2011 (Όχι άλλα σχόλια), προσπάθησα να σκεφτώ με ποιον τρόπο θα μπορούσα να επιτρέψω το σχολιασμό χωρίς να «ξεφύγει» εκ νέου η κατάσταση από τα όρια της ευπρέπειας.

Ποιους κανόνες θα έπρεπε να θέσω ώστε η συζήτηση να μην εξελίσσεται σε «κοκορομαχία».  Μήπως θα έπρεπε  να σχολιάζουν μόνον γνωστοί  και «διαπιστευμένοι» αναγνώστες; Μήπως  θα έπρεπε να επιτρέπονται σχόλια σε ορισμένες αναρτήσεις; Ή μήπως απλά θα έπρεπε να απαγορεύσω κάθε σχολιασμό δια παντός;

Εν τέλει η λύση  ήταν μπροστά στα μάτια μου τόσον καιρό και με
 κοιτούσε κάθε φορά που καθόμουν για να επεξεργαστώ μια 
δικογραφία. Δεν ήταν άλλη από την απόφαση που έγραφα. 
Πράγματι, το μέτρο για τη δημοσίευση ενός σχολίου δε θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από τον απλό και καθαρό λόγο. Το λόγο που αποτελεί προαπαιτούμενο για τη σύνταξη μιας απόφασης. Το λόγο που στηρίζεται σε επιχειρήματα και όχι σε πυροτεχνήματα. Το λόγο που εκφέρεται για να προσφέρει στη συζήτηση και όχι για να προκαλέσει και που ακόμα και αν καταλήγει σε λάθος συμπέρασμα, τον διαβάζει κανείς χωρίς να «πονάνε» τα μάτια του. Τούτο βεβαίως δε σημαίνει ότι τα σχόλια θα πρέπει να είναι δικαστικές αποφάσεις. Απλά θα πρέπει να έχουν κάτι να πουν και να το λένε με τρόπο πειστικό και ήρεμο, όπως αρμόζει στο λειτούργημά μας και στην επιστήμη μας.

Συνεπώς, από τούδε και στο εξής σας δίδεται εκ νέου ο λόγος για να σχολιάστε. 


Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κόσμια και ευπρεπή συμμετοχή σας.