Με μια αιρετική πρόταση για το πολυσυζητημένο θέμα του διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Κων. Μενουδάκος, παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Με συνέντευξή του στην «Κ.Ε.» προτείνει την κατάργηση του βαθμού του προέδρου των ανώτατων δικαστηρίων, ως ξεχωριστού βαθμού της δικαστικής ιεραρχίας.
Ο κ. Μενουδάκος χαρακτηρίζει λάθος τη συζήτηση για το ποιος πρέπει να επιλέγει την ηγεσία της Δικαιοσύνης, και εξηγεί το γιατί: «Εάν η διεύθυνση των ανώτατων δικαστηρίων ανατίθεται σε κάποιον από τους αντιπροέδρους με σχετικώς περιορισμένη θητεία, έχει μικρή σημασία ποιος θα κάνει την επιλογή»...
Κόντρα στο ρεύμα είναι και η τοποθέτησή του ως προς την ποινική μεταχείριση των υπουργών. «Τόσο σύντομη παραγραφή δεν δικαιολογείται, δεν πρέπει όμως η ποινική δίωξη των υπουργών να εξομοιωθεί με την ποινική δίωξη οποιουδήποτε πολίτη». Ο ανώτατος δικαστικός λειτουργός τάσσεται κατά της ίδρυσης Συνταγματικού Δικαστηρίου, ενώ θεωρεί αναγκαίες δύο ακόμη συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, που αφορούν τον ορισμό των μελών των ανεξάρτητων αρχών και τον έλεγχο της νομιμότητας των συμβάσεων από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Ωστόσο, εμφαντικά δηλώνει ότι είναι αντίθετος στο συνταγματικό λαϊκισμό και στο συνταγματικό μιμητισμό.
.....
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Δηλ. πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι;Τόσο ανίκανοι είμαστε ως κοινωνία και Πολιτεία να θεσπίσουμε αξιοκρατικό τρόπο επιλογής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πραγματικά άξιο να απορεί κανείς με την άποψη που εκφράζει για την αναγκαιότητα ίδρυσης συνταγματικού δικαστηρίου και σχετικά με τους προέδρους των τριών ανωτάτων δικαστηρίων ο αξιότιμος Πρόεδρος του ΣΤΕ. Ο διάχυτος έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, έστω με τη δυνατότητα κάθε δικαστηρίου να παραπέμπει το ζήτημα στην ολομέλεια του οικείου ανωτάτου δικαστηρίου, παρουσιάζει ένα εμπόδιο ανυπέρβλητο, που μόνο ένα γνήσιο συνταγματικό δικαστήριο μπορεί να υπερβεί. Το εμπόδιο αυτό είναι το εξής: τι γίνεται όταν η συνταγματική αρχή της ισότητας παραβιάζεται από τον κοινό νομοθέτη με παροχή προς μια κατηγορία προσώπων, ας πούμε προς μία κατηγορία εργαζομένων ή συνταξιούχων; όταν δηλαδή η παροχή δεν έπρεπε να δοθεί μόνο στην κατηγορία στην οποία δόθηκε; Για την αποκατάσταση της αρχής της ισότητας οι σωστοί τρόποι είναι δύο: 1) Η κατάργηση της παροχής και από την κατηγορία στην οποία δόθηκε, ή 2) η χορήγηση της παροχής και στην κατηγορία ή στις κατηγορίες προσώπων στις οποίες δεν δόθηκε. Ένα γνήσιο συνταγματικό δικαστήριο, του τύπου της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, της Ιταλίας επί παραδείγματι, μπορούν - είναι αυτό ο βασικός τους προορισμός - να κηρύξουν την παροχή αντισυνταγματική και να μη χορηγηθεί αυτή ποτέ σε καμία κατηγορία προσώπων, οπότε η συνταγματική αρχή της ισότητας να μην παραβιασθεί. Το έχουν κάνει και συνεχίζουν διαρκώς να το κάνουν. Στο σύστημα όμως του διάχυτου ελέγχου αυτό δεν μπορεί να γίνει, ούτε καν από το Α.Ε.Δ., εκτός αν ζητήσουν δικαστική προστασία οι ίδιοι οι δικαιούχοι της αντισυνταγματικής παροχής. Τότε μπορούν τα δικαστήρια και το Α.Ε.Δ. να διαπιστώσουν την αντισυνταγματικότητα και να απορρίψουν την προσφυγή των δικαιούχων της αντισυνταγματικής παροχής. Σε περίπτωση όμως προσφυγής των μη δικαιούχων τα δικαστήρια δεν θα μπορούν να διαπιστώσουν την αντισυνταγματικότητα της ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ της παροχής, λόγω ελλείψεως εννόμου συμφέροντος των προσφευγόντων. Τι μένει να κάνουν; Να επεκτείνουν την αντισυνταγματική παροχή, να νομοθετήσουν δηλαδή στη θέση του νομοθέτη και να οδηγήσουν το Κράτος σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό, όπως δυστυχώς το έχουν κάνει την τελευταία δεκαετία πολλές φορές! Σε ότι αφορά στην "ηγεσία" της Δικαιοσύνης, η λύση είναι η κατάργηση όλων των θέσεων αντιπροέδρων, πλην ενός, ο οποίος θα αντικαθιστά τον πρόεδρο όταν κωλύεται. Στα τμήματα θα προεδρεύουν οι αρχαιότεροι δικαστές και ο Πρόεδρος καλό θα είναι να συνεχίσει να επιλέγεται από το υπουργικό συμβούλιο, εννοείται μεταξύ των αρίστων και όχι των κομματικά αρεστών. Η εισαγγελία πρέπει είτε να καταργηθεί, είτε να "κατέβει" από τη δικαστική έδρα και να καταλάβει τη θέση του διαδίκου, όπως σε όλες τις χώρες της Ευρώπης γίνεται. Οι οργανισμοί των δικαστηρίων πρέπει να "συνταγματοποιηθούν" και να απλοποιηθούν, ώστε να πάψει κάθε δυνατότητα της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας να ασκεί πολιτική στο χώρο της Δικαιοσύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφή...όλα αυτά αφού βέβαια ο κ. Μενουδάκος έγινε ο ίδιος Πρόεδρος του Στε. Μου θυμίζει τα σχόλια του συνταξιούχου κ. Πικραμένου για κήρυξη αντισυνταγματικού του Μνημονίου, ενώ ο ίδιος ως Πρόεδρος του ΣτΕ ψήφισε υπέρ της συνταγματικότητάς του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τί λέμε τώρα;Θα μου στερήσετε το όνειρο; Εγώ θέλω να γίνω πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου. Τζάμπα βλέπω ηλικίες στην επετηρίδα και υπολογίζω συνταξιοδοτήσεις;Εγώ το 2060 θα γίνω πρόεδρος. Τέλος.Μαρίκα Πενταγιώτισσα, φοιτήτρια νομικής
ΑπάντησηΔιαγραφή