Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ




Του Δημητρίου Ζιγκόλη,
Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης

   Με την ευκαιρία των εορτών, επιχείρησα ένα ξεσκόνισμα στη βιβλιοθήκη μου και το μάτι μου έπεσε στα απομνημονεύματα κάποιου Χαράλαμπου Ποταμιάνου. Εκεί λοιπόν διάβασα, μάλλον ξαναδιάβασα τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:

  Στην πρώτη θητεία του Προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Αϊζενχάουερ (1952-1956) και ενώ ο ψυχρός πόλεμος ήταν στο αποκορύφωμά του (πόλεμος στην Κορέα, ένταση μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας), κάποιος αμερικανός πολίτης ζητά να του επιτραπεί να ταξιδεύσει στη τότε Σοβιετική Ένωση (σημ.: τότε τα διαβατήρια, ίσχυαν για ένα χρόνο και για ένα μόνο ταξίδι μετ’ επιστροφής).
  Φυσικά οι αμερικανικές αρχές απέρριψαν το αίτημα του πολίτη αυτού, επικαλούμενες, γενικά και αόριστα, λόγους εθνικής ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν η εποχή κατά την οποία μεσουρανούσε ο διαβόητος γερουσιαστής Μακάρθυ, και όπως ειπώθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο «φόρτε» του.
 Ο αμερικανός αυτός πολίτης προσέφυγε στα αρμόδια δικαστήρια, και έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα του πολίτη, ακύρωσε την σχετική πράξη της Διοίκησης, με το σκεπτικό ότι οι λόγοι εθνικής ασφαλείας πρέπει να εξειδικεύονται ειδικά και εμπεριστατωμένα. Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο, με απόφασή του υποχρέωσε τις αρχές να επιτρέψουν το ταξίδι του προσφεύγοντα στη Ρωσία.
  Φυσικά, η απόφαση ξένισε την κοινή γνώμη. Ο γερουσιαστής Μακάρθυ αναρωτιόταν δημόσια «πως τόλμησαν οι Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου να αποφασίσουν κάτι τέτοιο», και μέσω των εφημερίδων και των ΜΜΕ, απειλούσε «θεούς και δαίμονες». Υπήρξε μία αναστάτωση και πλανιόταν το ερώτημα αν με το ταξίδι αυτό θα απειλούνταν ή όχι η ασφάλεια των ΗΠΑ.
  Τότε παρενέβη ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ. Με επείγον τηλεοπτικό του διάγγελμα προς το αμερικανικό Έθνος έλυσε την «κρίση» που δημιουργήθηκε λέγοντας τα εξής: «τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή το ταξίδι ενός συμπολίτη μας στην ΕΣΣΔ, δημιουργήθηκε ένας αδικαιολόγητος θόρυβος με αφορμή την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία γίνεται δεκτό το αίτημα του ανθρώπου αυτού, ώστε να ταξιδεύσει στη Ρωσία.
   Ο άνθρωπος αυτός θα πάει στη Ρωσία και εγώ προσωπικά εγγυώμαι την ασφάλεια των ΗΠΑ από αυτό το ταξίδι. Όμως ο κίνδυνος δεν προέρχεται από το ταξίδι του ανθρώπου αυτού στη Ρωσία. Ο κίνδυνος  προέρχεται, όταν δημοσίως αμφισβητούνται οι νόμοι και η ισχύς των δικαστικών αποφάσεων…»
Αυτά λοιπόν στην Αμερική της δεκαετίας του 1950 (!).
                                                      Χρόνια πολλά σε όλους.
   
Δημήτριος Ζιγκόλης

Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Ροδόπης

10 σχόλια:

  1. δεν καταλαβαίνω την ανάγκη δημοσίευσης τέτοιας ιστορίας. Ποια η διαφορά με την σύγχρονη ελληνική δημοκρατία; Δεν μας υποστηρίζει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία όταν οι αποφάσεις μας την ευνοούν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε, οι διαφορές της αμερικανικής και της ελληνικής δημοκρατίας είναι προφανέστατες. Η αμερικανική δημοκρατία σέβεται τα δικαστήρια, τις δικαστικές αποφάσεις και του δικαστές. Το πόσο σέβεται η ελληνική δημοκρατία τους δικαστές, φαίνεται από την μισθολογική μεταχείριση που τους επιφυλάσσει. Το πόσο σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων, φαίνεται πρωτίστως από τον σεβασμό που επέδειξε σε απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών όταν αυτό με απόφασή του έκρινε ως αντισυνταγματικό το "χαράτσι". Και το πόσο σέβεται τα ίδια τα δικαστήρια, φαίνεται από τις συνθήκες εργασίας σε αυτά.

      Διαγραφή
    2. Δεν είναι μόνο τα μισθολογικά,η ελληνική πολιτεία δεν σέβεται τον Δικαστή ΟΧΙ μόνο με βάση το μισθολογικό αλλά από την επιλογή να του στερήσει τη δυνατότητα να ψηφίζει ο ίδιος τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,η ελληνική πολιτεία ΔΕΝ σέβεται τον Δικαστή γιατί δεν τον αφήνει να εκλεχθεί από τον ίδιο τον λαό όπως σε ορισμένες πολιτείες των Η.Π.Α(διότι έτσι ο Δικαστής γίνεται σεβαστό άτομο στον κοινωνία και οχι όταν τοποθετείται σαν πρόεδρος τοπικού δικαστηρίου από τις εκάστοτε κυβερνήσεις). Για τις συνθήκες εργασίας θα συμφωνήσω απόλυτα.

      Διαγραφή
    3. Στην κοινωνία ήθελα να πω,συγγνώμη για το λάθος.

      Διαγραφή
    4. Συμφωνώ με την "EVA": Όμως δεν εκλέγονται μόνο στην Αμερική οι δικαστές. Εκλέγονται με άμεση καθολική ψηφοφορία στην Ελβετία σε όλα τα καντόνια. Στα καντόνια, τα οποία είναι κυρίαρχα κράτη, έχουν άμεση δικαιοδοσία για τα ειρηνοδικεία, πρωτοδικεία και εφετεία. Και εκλέγουν του δικαστές για περίοδο 4 ετών (μισθός 200.000 ευρώ το χρόνο). Βέβαια πρόκειται για εκλογές χαμηλού προφίλ. Όσον αφορά τον ακυρωτικό βαθμό, οι Ομοσπονδιακοί Δικαστές εκλέγονται από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση. Πάντως, το σύστημα που ισχύει, δηλαδή του επαγγελματία δικαστή ή εισαγγελέα που διορίζεται εφ' όσον τα Α και Β τυπικά προσόντα και τα Γ' και Δ' ουσιαστικά προσόντα, έχει αποτύχει, αφού δεν γίνεται εκτίμηση της προσωπικότητας. Βολεύει όμως την εκτελεστική εξουσία, αφού έτσι μπορεί να έχει υποχείριό της τη δικαιοσύνη.

      Διαγραφή
  2. Η μισθολογική μεταχείριση είναι το λιγότερο, οι συνθήκες εργασίας είναι το πρωτεύον. Στο μεγαλύτερο δικαστήριο της χώρας (Ευελπίδων) δεν έχουμε γραφεία, δεν έχουε θέρμανση,κουβαλάμε τις δικογραφίες με τα καρότσια του σουπερ μάρκετ και τις βαλίτσες. Και δουλεύουμε ασταμάτητα. Κατά τα λοιπά κάποιοι θεωρούν ότι το πρόβλημα θα λυθεί όχι με μι εκ βάθρων αναδιάρθρωση του συστήματος αλλά με την μείωση της γονικής άδειας στις δικαστίνες (το να κάνουν ένα παιδικό σταθμό στην Ευελπιδων ουδείς το συζητά) και με την αύξηση του ωραρίου στα ακροατήτρια- άντε και τη κατάργηση των δικαστικών διακοπών! Αυτό είναι το πρόβλημα ... (γιαυτο ΠΟΤΕ δε θα γινουμε ΗΠΑ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κα Εύα αν εδώ στα καθ' ημάς εκλέγεται ο δικαστής από το λαό μπορείτε να φανταστείτε πού θα καταλήξουμε? Ενδεχομένως με Πρόεδρο τον κ. Λιάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο δικαστής δεν πρέπει επουδενί να εκλέγεται από την κοινωνία! Είμαστε μια εξουσία χωριστή από τις άλλες, διακριτή και ανεξάρτητη από την ψηφοθηρία και τις τυχόν πελατειακές συνδιαλλαγές των εκάστοτε πολιτικών. Απαιτείται εμβριθής γνώση του αντικειμένου μας, ανεξάρτητα από τις δημόσιες σχέσεις και την επίφαση δημοκρατικότητας που αυτές προσδίδουν σε μια εκλογή. Αποστασιοποιημένα η δικαιοσύνη κατά κανόνα αποδίδεται πληρέστερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμία σχέση δεν έχει η συγκεκριμένη εκλογή με τους πολιτικούς. Θα προσπαθήσω να βρώ τον κατάλληλο σύνδεσμο(link) και να τον στείλω :)

      Διαγραφή
  5. "....έπεσε στα απομνημονεύματα κάποιου Χαράλαμπου Ποταμιάνου"
    Δικαιολογούνται τα νέα παιδιά να μην γνωρίζουν ιστορία, αφού για αυτό ευθυνόμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι που διαλύσαμε την Παιδεία, όμως, δεν δικαιολογείται ένας δικαστής να μην έχει τη στοιχειώδη ευγένεια. Δεν λέμε ποτέ "κάποιου" Χαράλαμπου Ποταμιάνου. Παρακαλώ να το διορθώσετε, διότι αφενός προσβάλλει τη μνήμη του Χαράλαμπου Ποταμιάνου και αφετέρου είναι άσχημο να διαβάζουν όλοι με ποιο άκομψο τρόπο εκφράζεται ένας δικαστής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, αναφορικά με τα σχόλια που δημοσιεύονται ότι:
1) Δε θα δημοσιεύονται δυσφημιστικά και εξυβριστικά σχόλια
2) Δε θα δημοσιεύονται ΑΣΧΕΤΑ σχόλια σε ΑΣΧΕΤΕΣ αναρτήσεις
3) Δε θα δημοσιεύονται επαναλαμβανόμενα σχόλια στην ίδια ανάρτηση
4) Δε θα δημοσιεύονται σχόλια σε Greeklish


5) Σχόλια σε ενυπόγραφα άρθρα θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
6) Σχόλια σε ενυπόγραφο σχόλιο θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.

7) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ "ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ"


Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ