Το κείμενο του νομοσχεδίου έχει δοθεί σε διαβούλευση
http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=1112
http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=1112
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
Δημόσια Διαβούλευση της νομοθετικής πρωτοβουλίας για τον «εξορθολογισμό και βελτίωση στην απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης»
3 σχόλια:
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, αναφορικά με τα σχόλια που δημοσιεύονται ότι:
1) Δε θα δημοσιεύονται δυσφημιστικά και εξυβριστικά σχόλια
2) Δε θα δημοσιεύονται ΑΣΧΕΤΑ σχόλια σε ΑΣΧΕΤΕΣ αναρτήσεις
3) Δε θα δημοσιεύονται επαναλαμβανόμενα σχόλια στην ίδια ανάρτηση
4) Δε θα δημοσιεύονται σχόλια σε Greeklish
5) Σχόλια σε ενυπόγραφα άρθρα θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
6) Σχόλια σε ενυπόγραφο σχόλιο θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
7) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ "ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ"
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
υπάρχουν σχόλια και στην ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://dikastis.blogspot.com/2011/03/blog-post_4340.html
Παρακαλώ τα νέα σχόλια, αναφορικά με το νομοσχέδιο της πολιτικής δικαιοσύνης, να τα "αφήνετε" πλέον εδώ,
Αυτό είναι το σχόλιό μου για την πιο περίεργη ίσως διάταξη του νομοσχεδίου, που υπέβαλα εκπρόθεσμα στον δικτυακό τόπο δημόσιας διαβούλευσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης (μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας προς Τρίτη) και έτσι δεν δημοσιεύθηκε… Δεν πρόλαβα, τι να κάνουμε… Έχω κάνει και κάποιες προσθήκες…
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρθρο 22
5. Το άρθρο 236 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Ο δικαστής που διευθύνει τη συζήτηση πρέπει να φροντίζει με την υποβολή ερωτήσεων ή με άλλο τρόπο να εκφράζονται σαφώς για όλα τα ουσιώδη πραγματικά γεγονότα τα πρόσωπα που μετέχουν στη συζήτηση, να υποβάλλουν τις αναγκαίες προτάσεις και αιτήσεις, να συμπληρώνουν τους ισχυρισμούς που υποβλήθηκαν ελλιπώς και αορίστως με προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά και γενικά να παρέχουν τις αναγκαίες διασαφήσεις για την εξακρίβωση της αλήθειας των προβαλλόμενων ισχυρισμών.»
Η συγκεκριμένη διάταξη της § 5 του άρθρου 22 του νομοσχεδίου αποτελεί μια «εκλεπτυσμένη» και πιο «χαλαρή» παραλλαγή της πριν από δύο έτη περίπου προταθείσας αντικαταστάσεως-προσθήκης στο άρθρο 227 ΚΠολΔ, κατά την (8η ή 9η) επαναδιατύπωση του σχεδίου για την αναθεώρηση του ΚΠολΔ, σύμφωνα με την οποία προβλεπόταν ότι με την ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΚΑΘΕ ΑΓΩΓΗΣ κλπ. αυτή χρεωνόταν αμελλητί (sic) σε Δικαστή, ο οποίος έπρεπε το ταχύτερο δυνατό να την μελετήσει και, αν διαπίστωνε αοριστία ή αοριστίες (νομίζω θεραπεύσιμη, δηλαδή ποσοτική ή ποιοτική, όχι νομική), με (έγγραφη και - προφανώς - αιτιολογημένη) πράξη του την (ή τις) επισήμαινε και καλούσε τον ενάγοντα ή τον δικηγόρο του να τις θεραπεύσει υποδεικνύοντάς του το πώς. Δηλαδή θα βγάζαμε πράξεις για τυχόν αοριστίες κάθε δικογράφου, αφού το μελετούσαμε, με το που θα γινόταν η κατάθεσή του, ανεξάρτητα από το αν θα γινόταν η δίκη και πότε… (Παράλογο??? Δεν άκουσα απάντηση… άρα… λογικό…).
Η εν λόγω (σήμερα προτεινόμενη) διάταξη, έτσι όπως είναι διατυπωμένη, δεν γίνεται και δεν πρέπει να εφαρμοσθεί στις υποθέσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου και του Ειρηνοδικείου, για προφανείς λόγους, είτε γίνεται άτυπη προεκφώνηση-ξεσκαρτάρισμα των υποθέσεων είτε αυτές προχρεώνονται στους Δικαστές λίγες ημέρες πριν την δικάσιμο (αδυναμία αξιολόγησης των ισχυρισμών και ενστάσεων των εναγομένων, των αντενστάσεων, ανισότητα στην αντιμετώπιση των διαδίκων κλπ.). Στις δε υποθέσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, που προχρεώνονται σε Εισηγητή Πρωτοδίκη, μόνο ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί. Και αυτό διότι ο φάκελλος με τις προσθήκες κλπ. κλείνει 15 ημέρες πριν την δικάσιμο, ο δε Πρόεδρος Πρωτοδικών τις χρεώνει αφού τις μελετήσει και τις αξιολογήσει, οπότε στον Εισηγητή περιέρχονται στην καλύτερη περίπτωση περίπου 7-10 ημέρες πριν την δικάσιμο. Γίνεται αντιληπτό, νομίζω, ότι ο κάθε Εισηγητής, για να επισημάνει κλπ. τυχόν αοριστίες σε κάθε υπόθεση που έχει χρεωθεί (σε αγωγή, ενστάσεις κλπ.) πρέπει να τις μελετήσει σε βάθος, προστρέχοντας πιθανότατα στην θεωρία και την νομολογία, οπότε σε αυτές τις 7-10 ημέρες θα πρέπει να μην ασχοληθεί με τίποτε άλλο (γράψιμο εκκρεμότητας κλπ.), δεδομένου ότι όλο και κάποιες υπηρεσίες θα έχει εκείνο το διάστημα.
Πάντως, το κλειδί ίσως να είναι η παρακάτω αναφορά στην αιτιολογική έκθεση σχετικά με την εν λόγω διάταξη: «Επισημαίνεται, ότι ακόμη και όταν ο δικαστής καθοδηγήσει τον διάδικο για θεραπεία της πραγματικής αοριστίας των ισχυρισμών του, δεν αποκλείεται στη συνέχεια να απορρίψει την αγωγή ή την ένσταση λόγω αοριστίας, νομικής ή άλλης πραγματικής. Διότι η υποχρέωσή του, όπως απορρέει από το άρθρο 236 ΚΠολΔ, συνιστά σε κάθε περίπτωση καθήκον επιμέλειας και όχι αποτελέσματος».
Σε κάθε περίπτωση, επειδή το ζήτημα της αοριστίας είναι αμφιλεγόμενο και δημιουργεί εντάσεις και μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση για όλους (διαδίκους, δικηγόρους, δικαστές), ας νομοθετηθεί κάτι πολύ πιο τολμηρό: Η ΑΟΡΙΣΤΙΑ (αγωγής, ενστάσεως, λόγου εφέσεως, λόγου ανακοπής κλπ.) ΝΑ ΕΡΕΥΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΜΟΝΟ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ. Επιπλέον, να ερευνάται αν από την προβαλλόμενη αοριστία υφίσταται πραγματική δικονομική βλάβη αυτού που την προβάλλει, ήτοι πράγματι να μην μπορεί να αμυνθεί, καθώς και αν το στοιχείο που ελλείπει στον ισχυρισμό προκύπτει εύκολα από τα προσκομιζόμενα έγγραφα. Για να γίνω πιο κατανοητός, παραθέτω τα παρακάτω παραδείγματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή- ΑΓΩΓΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ή ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥΗ: Με παράγωγο τρόπο κτήση κυριότητας, περιγράφεται λεπτομερέστατα το ακίνητο και αναφέρεται η τοποθεσία του και το σχετικό συμβόλαιο, ΔΕΝ αναφέρεται όμως ότι αυτό έχει μεταγραφεί,
- ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ: Αναφέρεται ότι αυτή εμφανίσθηκε εμπροθέσμως και δεν πληρώθηκε, δεν αναφέρεται ότι η μη πληρωμή βεβαιώθηκε στο σώμα της επιταγής.
Στις παραπάνω περιπτώσεις η άποψη που (απολύτως) κρατεί στην νομολογία είναι ότι υφίσταται αοριστία. Με αυτό που προτείνω, η όποια αοριστία θα μπορούσε να καλυφθεί με την προσκόμιση του πιστοποιητικού μεταγραφής στην μία περίπτωση και του σώματος ή αντιγράφου της επιταγής στην άλλη, καθώς καμιά πραγματική δικονομική βλάβη δεν προξενείται στον εναγόμενο ή καθ’ ου, ο οποίος μπορεί να αμυνθεί κανονικά. Όμως, ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, η αοριστία δεν πρέπει να καλύπτεται και θα πρέπει να ερευνάται αυτεπαγγέλτως σε κραυγαλέες περιπτώσεις, δηλαδή σε δικόγραφα ή αιτήματα που είναι πραγματικά ανεπίδεκτα δικαστικής εκτιμήσεως (π.χ. αντιφατικά).