Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ
στην Γενική Συνέλευσή μας τής 14/09/2012 . Εν όψει αυτού θα ήθελα να θέσω υπ’
όψη σας τις ακόλουθες σκέψεις όχι μόνο για
συμπροβληματισμό αλλά και ως συμμετοχή μου (έστω και έμμεση) :
Αποδοκιμάζω και εγώ όπως (υποθέτω) όλοι μας
τις νέες επερχόμενες μειώσεις των αποδοχών μας και θεωρώ αναγκαία την σταθερή
και ανυποχώρητη εναντίωσή μας . Ουδέποτε πείστηκα πώς και γιατί οι μειώσεις των
αποδοχών θα συνέβαλλαν στην επίλυση των προβλημάτων τής λεγόμενης “οικονομικής
κρίσης”. Εξ άλλου θεωρώ ότι, τα επαπειλούμενα-επερχόμενα νέα μέτρα έρχονται
πάνω στον καλά στρωμένο δρόμο που προετοίμασε η γενικότερη προηγούμενη απαξιωτική
αντιμετώπισή μας απο τις συμπλέουσες εκτελεστική και νομοθετική λειτουργίες.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ότι φτάσαμε να
χάσουμε ποσοστό σχεδόν 40% των Συνταγματικά κατοχυρωμένων νόμιμων αποδοχών μας
. Αλλά και στο ότι κρατικοί παράγοντες με αδιανόητες μουσολινικές μεθοδεύσεις
θέλησαν να μάς παρουσιάσουν ως περίπου υπαίτιους για τα οικονομικά προβλήματα
τού τόπου !
Από το “καιρός είναι να κάνουν κάτι για την πατρίδα και οι δικαστές” μέχρι το αποκορύφωμα τής αντιδικαστικής
υστερίας με την θέσπιση τής διάταξης τού άρθρου 90 τού ν. 4055/2012 . Στην
τελευταία θέλω να επιμείνω ιδιαίτερα , καθώς με αυτήν εισάγεται υπαλληλική αντιμετώπιση των
Δικαστών , οι οποίοι πλέον απειλούνται απροκάλυπτα με οικονομικές κυρώσεις (που
μάλιστα έχουν καταργηθεί για όλους τούς εργαζομένους εδώ και δεκαετίες) ˙
συνδέεται η είσπραξη τού μισθού τού Δικαστή με την ποσοτική παραγωγή του .
Ο Δικαστής θα παρακολουθείται , θα
ελέγχεται εάν παράγει την «νόρμα» του και εάν κριθεί ότι δεν δημοσίευσε έναν “ικανοποιητικό
αριθμό” αποφάσεων θα τού περικόπτεται ο μισθός . Δεν έχει σημασία εάν οι
ελέγχοντες είναι σεβαστά στελέχη τής
δικαστικής εξουσίας ˙ το πρόβλημα είναι ότι είναι τρίτοι ως πρός το πρόσωπο τού
Δικαστή , θα παρεμβαίνουν στον ρυθμό τής εργασίας του , θα τον ελέγχουν, θα τον
εποπτεύουν ! Χορηγείται στα σχήματα που εποπτεύουν την λειτουργία των
Δικαστηρίων ένα όπλο που στρέφεται κατά τής προσωπικής υπόστασης των Δικαστών .
Δεν έχει σημασία εάν και πώς θα χρησιμοποιηθεί : τέτοιο που είναι συνιστά
απειλή για την λειτουργική ανεξαρτησία τού Δικαστή και την ανεξαρτησία τής
Δικαιοσύνης και μόνο που υπάρχει .
Προτείνω και παρακαλώ συναδελφικά οι
αντιδράσεις μας και η εναντίωσή μας στις διαφαινόμενες ως επερχόμενες μειώσεις
των αποδοχών μας , να συνδεθούν και με αυτή την παράμετρο που απειλεί καίρια την
Δικαστική ανεξαρτησία μας στον πυρήνα της :
Άμεση κατάργηση τού ακραία αντισυνταγματικού , επονείδιστου άρθρου 90 τού
ν. 4055/2012 .
Με φιλικούς
(και
συναδελφικούς)
χαιρετισμούς
Χρίστος Γ. Χουτόπουλος
Εφέτης Δ.Δ.
Υ.Γ. Στο
συνημμένο αρχείο παρατίθενται οι διατάξεις τού εν λόγω άρθρου καθώς και οι
αντίστοιχες τής §3 τού άρθρου 43 τού ν. 1756/1988 που τροποποιήθηκαν με αυτές .
Επίσης παρατίθενται και οι περί είσπραξης τού μισθού διατάξεις τού άρθρου 43 (“πότε δεν οφείλεται μισθός”) τού “Κώδικα
Δημοσίων Υπαλλήλων και Υπαλλήλων ν.π.δ.δ.” (ν. 3528/2007) .
ν.
4055/2012
ΝΟΜΟΣ υπ’ αριθ. 4055 (φεκ Α΄ 51 12.3.2012)
Άρθρο 90
Μισθός - Θέματα δικαστικών διακοπών
1. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 43 του ν.
1756/1988 αντικαθίστανται ως εξής:
«3. Δεν οφείλεται μισθός για το χρονικό
διάστημα κατά το οποίο ο δικαστικός λειτουργός από δική του υπαιτιότητα δεν
παρέχει υπηρεσία. Ως μη παροχή
υπηρεσίας νοείται και η,
κατά την κρίση των οργάνων που αναφέρονται στην επόμενη παράγραφο,
αδικαιολόγητη καθυστέρηση παράδοσης σχεδίων αποφάσεων και δικογραφιών που του
ανατίθενται προς επεξεργασία , καθώς και η μη συμμετοχή στις συνεδριάσεις των
οργάνων του δικαστηρίου , ή η μη εκτέλεση υπηρεσίας που του ανατέθηκε αρμοδίως.
4. Στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου
ο μισθός περικόπτεται με πράξη του δικαστικού λειτουργού που διευθύνει το
δικαστήριο ή την εισαγγελία ή τη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των τακτικών
διοικητικών δικαστηρίων, ή με πράξη του προϊσταμένου του αμέσως ανώτερου
δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Για την περικοπή του μισθού του εκκαθαριστή -
δικαστικού λειτουργού, αρμόδιος είναι ο προϊστάμενος του αμέσως ανώτερου
δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Ο αρμόδιος για την περικοπή του μισθού πριν προβεί
στην έκδοση της πράξης καλεί εγγράφως τον δικαστικό λειτουργό να εκφράσει τις
απόψεις του, ενώ τάσσει σε αυτόν και προθεσμία για την περαίωση της
εκκρεμότητας. Η πράξη της περικοπής τίθεται στον ατομικό φάκελο του δικαστικού
λειτουργού και συνιστά δυσμενές στοιχείο για την προαγωγή του. Κατά της πράξης
αυτής επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον του οικείου Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου
μέσα σε προθεσμία δέκα ημερών από την επίδοση της στον ενδιαφερόμενο δικαστικό
λειτουργό, χωρίς να αναστέλλεται για οποιονδήποτε λόγο η εκτέλεση της. Το
συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και, αν αποδεχθεί την προσφυγή, εξαφανίζει την
πράξη περικοπής και η πράξη αυτή αφαιρείται από τον ατομικό φάκελο του
δικαστικού λειτουργού και δεν λαμβάνεται υπόψη για την προαγωγή του, ενώ
διατάσσεται η απόδοση του μισθού που περικόπηκε.»
2. Η παρ. 11 του άρθρου 44 του ν. 1756/1988
αντικαθίσταται ως εξής:
«11. Δικαστικός λειτουργός δεν έχει
δικαίωμα να κάνει ολικά ή μερικά χρήση δικαστικών διακοπών ή κανονικής άδειας,
εφ’ όσον κατά την κρίση του οικείου προϊσταμένου υπάρχει κίνδυνος ουσιώδους
καθυστέρησης στην έκδοση απόφασης ή βουλεύματος σε επείγουσα υπόθεση ή σε άλλη
επείγουσα δικαστική ενέργεια. Αν ο δικαστικός λειτουργός καθυστερεί να
παραδώσει σημαντικό αριθμό σχεδίων αποφάσεων υποθέσεων που έχουν συζητηθεί ή
καθυστερεί να επεξεργασθεί τις δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί κατά τους
όρους που καθορίζει ο νόμος, ο κανονισμός ή η ολομέλεια του δικαστηρίου ή της
εισαγγελίας, μπορεί να υποχρεωθεί, με πράξη του προϊσταμένου του οικείου
δικαστηρίου ή με πράξη του προϊσταμένου του αμέσως ανώτερου δικαστηρίου ή
εισαγγελίας, να προσκομίσει τον οριζόμενο από αυτούς αριθμό σχεδίων ή
δικογραφιών μέσα στην περίοδο των δικαστικών διακοπών. Σε κάθε περίπτωση ο
δικαστικός λειτουργός έχει υποχρέωση, η οποία ελέγχεται πειθαρχικά, να έχει
διεκπεραιώσει την εκκρεμότητα πριν την έναρξη του νέου δικαστικού έτους.»
Προϊσχύσασα μορφή τής παραγράφου 3 τού
άρθρου 43 τού ν. 1756/1988
«3. Δεν οφείλεται μισθός για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο
δικαστικός λειτουργός από δική του υπαιτιότητα δεν παρέχει υπηρεσία .»
============ ΝΟΜΟΣ υπ’ αριθ. 3528 φεκ Α΄
26/9.02.2007 ===========
“Κύρωση του Κώδικα Κατάστασης
Δημοσίων Πολιτικών ,
Διοικητικών Υπαλλήλων και
Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ.”
Αρθρο 41
Δικαίωμα - Αξίωση μισθού
1. Ο υπάλληλος έχει δικαίωμα σε μισθό. Ο
μισθός καθορίζεται σε μηνιαία βάση
και έχει σκοπό
την αξιοπρεπή διαβίωση του υπαλλήλου.
2. Οι κάθε
είδους πρόσθετες αποδοχές ή απολαβές των υπαλλήλων δεν μπορεί να
είναι κατά μήνα
ανώτερες από το σύνολο των αποδοχών της οργανικής τους θέσης.
3. Η αξίωση του υπαλλήλου για το μισθό αρχίζει
από την ανάληψη υπηρεσίας.
4. ....... 5 ..... 6 ..... 7 ...... 8 ...... .
Αρθρο 43
Πότε δεν οφείλεται μισθός
1. Δεν οφείλεται μισθός όταν ο υπάλληλος από
υπαιτιότητα του δεν παρέσχε υπηρεσία καθόλου
ή εν μέρει.
2. Η περικοπή του μισθού στις περιπτώσεις της
παρ. 1 ενεργείται με πράξη του αρμόδιου για την εκκαθάριση και πληρωμή των
δαπανών οργάνου, το οποίο οφείλει να ειδοποιήσει ο προϊστάμενος της υπηρεσίας
προσωπικού ή της υπηρεσίας στην οποία υπηρετεί ο υπάλληλος. Κατά της πράξης
αυτής, η οποία κοινοποιείται με απόδειξη στον υπάλληλο, επιτρέπεται Προσφυγή
στο υπηρεσιακό συμβούλιο μέσα σε δέκα (10) ημέρες από την κοινοποίηση. Η άσκηση
της Προσφυγής δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Το υπηρεσιακό συμβούλιο
αποφαίνεται οριστικώς.
3. .......
Σχόλιο
:
Αξίζει να προσεχθεί ότι η προϊσχύσασα μορφή της η §3 τού
άρθρου 43 τού ν. 1756/1988 δεν διελάμβανε τις εξειδικεύσεις (“καθόλου ή εν
μέρει ”) που τίθενται με τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα .
Η έκτακτη γενική συνέλευση της 22ας Σεπτεμβρίου 2012 πλησιάζει..., σημειώστε την αυτήν την ημερομηνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως κύριε Συνάδελφε! Επιτέλους...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολύτως σωστή η θέση αυτή.Να τεθεί υπόψη των ενώσεων. Με τέτοιες μεθοδεύσεις υποβιβαζόμαστε.Γιατί δεν υπήρξε σθεναρή αντίδραση;Πως περνούν έτσι ανώδυνα τέτοιες διατάξεις;Σαφώς μιλάμε για δημοσιουπαλληλικές διατάξεις στο χώρο της δικαιοσύνης.Φυσικό επακόλουθο είναι να υφιστάμεθα αυτές τις περιπέτειες με το μισθολόγιό μας.Στο τέλος θα μας πούν να χτυπάμε και κάρτα.Γιατί οι πολιτικοί δεν κόβουν την αποζημίωσή τους όταν απουσιάζουν συστηματικά από τη βουλή και θρασύτατα ασχολούνται με εμάς που είμαστε είλωτες;Και δεν είναι μόνον η διανοητική κόπωση.Είναι και η σωματική με τη μεταφορά των ογκωδών δικογραφιών.Και μάλιστα τρείς φορές την κάθε δικογραφία.Μία για μελέτη, δεύτερη για διάσκεψη και τρίτη για δημοσίευση.Αχθοφόροι δηλαδή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγανακτεί ο συνάδελφος με τον έλεγχο και την επιβολή κυρώσεων στον δικαστή που καθυστερεί την έκδοση των αποφάσεων; Δεν σκέπτεστε ότι το κύρος της Δικαιοσύνης πλήττεται από την καθυστέρηση αυτή πολύ περισσότερο παρά από την περικοπή του μισθού του δικαστή, που αδικαιολόγητα περνά μήνα και περισσότερο καμμιά φορά - τα ξέρουμε αυτά, γνωστά πράγματα- χωρίς να δημοσιεύει καμμιά απόφαση. Στο άρθρο 90 που παρατίθεται θα έπρεπε να προστεθεί μόνο η λέξη "αδικαιολόγητα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κύρος της Δικαιοσύνης... Γνωρίζετε ότι στην Ιταλία η απονομή της Δικαιοσύνης είναι το ίδιο αργή; Γνωρίζετε όμως ότι εκεί κανείς δεν στρέφεται εναντίον των δικαστών; αντίθετα, οι δικαστές θεωρούνται κοινωνική ελίτ και οι πλέον άξιοι νομικοί γίνονται δικαστές και βέβαια πληρώνονται αναλόγως; Πρέπει να το καταλάβετε όλοι: το πρόβλημα της καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης, στο ελάχιστο κομμάτι που αφορά στους δικαστές, δεν μπορεί να λυθεί με γελοίες διατάξεις νόμου. Ένα πρώτο βήμα θα ήταν η κατάργηση της αιτιολογίας, δεν έχει νόημα να απολογείται ο δικαστής για την απόφασή του. Το σύστημα των ενδίκων μέσων, είναι επαρκές και μάλιστα πολυτελές και μπορεί να αποκαταστήσει τα όποια σφάλματα. Το κύρος της δικαστικής απόφασης θα πηγάζει από μόνο το γεγονός ότι πρόκειται για δικαστική απόφαση, ο διάδικος θα εμπιστεύεται το διατακτικό επειδή το έγραψε ο δικαστής. Έτσι γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες. Μόνο στην Ελλάδα ο δικαστής πρέπει να εξηγεί στον εαυτό του αυτά που γράφει και να δίνει έτσι επιχειρήματα σε όσους ούτως ή άλλως δεν σέβονται τη Δικαιοσύνη. Τα σχέδια των ελληνικών δικαστικών αποφάσεων είναι άλλων παλαιών εποχών. Εδώ χρειάζεται πράγματι η βοήθεια της Τρόικα. Ας εξηγήσουν πως είναι οι δικαστικές αποφάσεις στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Ιταλία. Και τότε θα δείτε, συγκρίνοντας τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, πόσο ανεπαρκείς είναι οι τελευταίες. Υποστηρίζουν ορισμένοι ότι οι αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από την άποψη της ποιότητας. Η δική μου γνώμη είναι ότι η ελληνική Δικαιοσύνη πάσχει πρωτίστως στο θέμα αυτό και από αυτό εκπορεύεται η καθυστέρηση. Κατά τη γνώμη μου, το επίπεδο των δικαστών και των δικαστικών αποφάσεων είναι όπως ακριβώς το επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, δηλαδή, ιδιαίτερα χαμηλό. Δεν έχει νόημα να γίνεται αντιγραφή και επικόλληση νομολογιακών θέσεων για χιλιοειπωμένα πολλές φορές ζητήματα. Σημασία έχει αυτός που γράφει και αιτιολογεί, πολλές φορές για να επιδειχθεί, να έχει κάποια πραγματική αξία ως άνθρωπος. Μόνο τότε μπορεί να έχει κάποια αξία και η απόφασή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία των δικαστικών αποφάσεων συνιστά απολογία...Ενδιαφέρουσα άποψη και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η επιλογή του όρου "απολογία", δηλαδή η παροχή εξηγήσεων από το κατηγορούμενο. Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο να υποστηρίζεται η θέση, π.χ. όταν κρίνεται περίπτωση κατάχρησης δικαιώματος ότι η καταφατική ή αποφατική κρίση να αιτιολογείται ως εξής : "Η συμπεριφορά του Α συνιστά/δεν συνιστά κατάχρηση δικαιώματος διότι η συμπεριφορά του Α συνιστά/δεν συνιστά κατάχρηση δικαιώματος". Η ακόμα καλύτερα "Ο Α είναι ένοχος διότι ο Α είναι ένοχος". Πολλοί θα πουν πως πρόκειται για την αποθέωση του ουσιαστικού κράτους δικαίου, τη κορωνίδα της εφαρμογής του ορθού Λόγου στη ρύθμιση του κοινωνικού βίου, την εφαρμογή της δημοκρατίας στη πράξη. Όσο για τη σύγκριση με άλλες έννομες τάξεις, π.χ. τη γερμανική, κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προστρέξει στη πλούσια γερμανική θεωρία και νομολογία της δεκαετίας του '30, που πολλοί Ευρωπαίοι τότε θεωρούσαν πρότυπο, αλλά οι (οπισθοδρομικοί και βαλκάνιοι) Έλληνες προκάτοχοι μας, τις αντιμετώπισαν ως αντίθετες με το νομικό πολιτισμό μας. Είπαμε : εμείς εδώ είμαστε κατώτεροι, στερούμαστε παιδείας και επιστημοσύνης, αλλά κουράγιο, οι εταίροι θα μας σώσουν !
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Επί τη ευκαιρία, ας ζητήσουμε από τη τρόικα (εκτός από την επεξήγηση του νομικού συστήματος στις χώρες καταγωγής τους) να καταργήσουν και τους γραπτούς νόμους. Αρκεί το περί δικαίου αίσθημα...
Το ότι η συμπεριφορά του Α αποτελεί/δεν αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος επειδή απλώς το λέει ο δικαστής (- δικαστήριο) δεν είναι αρκετό; Δεν είναι αρκετό να το ξαναπεί ή να μην το ξαναπεί το εφετείο και δεν είναι αρκετό να εξετάσει και ο Άρειος Πάγος αν καλώς εφαρμόσθηκε η νομοθεσία; τι άλλο πρέπει να γίνει για να διασφαλισθεί η ορθότητα του διατακτικού της δικαστικής απόφασης; να συνεχίσει ο δικαστής να εξηγεί γιατί το άσπρο είναι άσπρο και το μαύρο μαύρο; Ξέρεις ότι στα περισσότερα Κράτη της Ευρώπης οι αποφάσεις των δικαστηρίων της ουσίας δεν αιτιολογούνται και μάλιστα συχνά δεν προβλέπεται ούτε καν δυνατότητα έφεσης; Και όμως οι κοινωνίες ζουν ειρηνικά, διότι εμπιστεύονται την κρίση του δικαστή, θεωρούν σωστή την απόφαση επειδή έτσι αποφάσισε δικαστής. Εμείς έχουμε δημιουργήσει ένα δαιδαλώδες δικονομικό σύστημα, με πλειάδα ενδίκων μέσων, με αιτιολογίες στις αποφάσεις μακροσκελείς (αλλά ανεπαρκείς παρά ταύτα κατά τη γνώμη μου), και όμως, η αμφισβήτηση για την ορθότητα της δικαστικής κρίσης, όταν κάποτε τελεσιδικήσει, είναι σχεδόν πάντοτε έντονη. Μήπως δεν είναι ανάγκη να συνεχίσουμε στο στραβό δρόμο, αλλά να αντιγράψουμε την ορθή ευρωπαϊκή πρακτική;
ΑπάντησηΔιαγραφήμια χαρα τα λεει ο ανωνυμος συνηγορος παραπανω...
ΑπάντησηΔιαγραφήη αιτιολογια ειναι χρησιμοτατη.. στο να δημιουργουμε λογους εφεσης και αναιρεσης!!
αλλωστυε η αναιρεση συνηθως γινεται, οχι γιατι απορριφθηκε μια ενσταση, αλλα γιατι δεν αιτιολογειται επαρκως η απορριψη της!!
αρκει να διαβασει κανεις πχ την ποινικη δικαιοσυνη.. εκει οι καθηγητες-δικηγοροι, απαιτουν για την πληροτητα της αιτιολογια, να εξηγειται μεχρι και γιατι ο ουρανος ειναι μπλε!!
για σκεφτειτε μια αποφαση με μονο διατακτικο οπως στη γερμανια? πως να ζησουν οι χιλιαδες των ελληνων δικηγορων?
"...να συνεχίσει ο δικαστής να εξηγεί γιατί το άσπρο είναι άσπρο και το μαύρο μαύρο ;..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω διαφορά μεταξύ δύο ανθρώπων, ο εις εκ των οποίων ισχυρίζεται άσπρο και ο έτερος μαύρο. Άγεται η διαφορά προς επίλυση ενώπιον δικαστηρίου. Και ο Δικαστής είναι εντιμότατος, σπουδαγμένος στην Εσπερία και γενικώς έχει κρίση ορθή, περιβεβλημένος με την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Και γίνεται η συζήτηση και κρίνει ο Δικαστής και αποφαίνεται "μαύρο", άνευ όμως αιτιολογίας.
Και εις αγράμματος φουστανελλοφόρος, άσχετος προς τη διαφορά της δίκης, καθήμενος πλησίον της εισόδου της αιθούσης, σηκώνεται και φωνάζει "Γιατί είναι μαύρο ;". Και του απαντά ex cathedra ο Δικαστής "sic voleo, sic iubeo". Και δεν κατάλαβε ο αμόρφωτος χωριάτης και ζητεί τη συνδρομή του παπά και του δασκάλου για να του εξηγήσουν τα σοφά λόγια. Και σαν του εξήγησαν, κουτσά-στραβά, λέγει ο αγράμματος άνθρωπος, που δεν ήξερε ούτε να γράφει, "Δεν ήθελα χρήματα και βιο, ήθελα σύνταμα δια τη πατρίδα μου, να κυβερνάται με νόμους και όχι με το έτζι θέλω".
Eίναι απαράδεκτο να μιλούν δικαστές για κατάργηση της αιτιολογίας των αποφάσεων. Η απόφαση πρέπει να επιδιώκει να πείσει για την ορθότητά της και να το πετυχαίνει. Είναι άλλο θέμα η απάντηση του δικαστή σε ανούσιες ενστάσεις, που πρέπει συνοπτικά να διεξέρχεται, και άλλο πράγμα να λέμε ότι "ότι έτσι είναι γιατί έτσι νομίζουμε". Να σοβαρευτούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάδελφοι, τώρα μπήκατε στην ουσία του προβλήματος της Ελληνικής Δικαιοσύνης: ότι ο πολίτης (και ίσως και ο δικηγόρος του) δεν εμπιστεύεται την κρίση του δικαστή και μέσω της υποχρεωτικότητας των αιτιολογιών [που πηγάζει πράγματι από συνταγματική διάταξη] προσπαθεί να βρεί τρόπο να προσβάλλει την απόφαση για να κριθεί και πάλι από άλλους δικαστές, όχι γιατί εμπιστεύεται εκείνους, αλλά γιατί πιθανολογεί ότι μπορεί έτσι να κερδίσει αυτό που επιδιώκει. Όταν καταφέρει και κερδίσει την υπόθεση, πολύ λίγο τον ενδιαφέρουν οι αιτιολογίες: τις αφήνει για τα νομικά περιοδικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αιτιολογία είναι το θεμέλιο της δικαστικής κρίσης. Η στέρεη και νομικά ορθή αιτιολογία δεν φοβάται την επανάκριση της. Όλα τα άλλα φανερώνουν ανασφάλεια ως προς την ορθότητα της κρίσης και ως προς την επιστημονική επάρκεια του κρίνοντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου κάνει εντύπωση μια υποβόσκουσα ψυχολογική συνταύτιση με τον νικητή της δίκης (ο κακός ηττημένος, που μηχανεύεται δολιότητες και διαστρέφει την αιτιολογία για να... κερδίσει στο δεύτερο βαθμό, πάει περίπατο το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη και -γιατί όχι-το ουσιαστικό δίκιο του). Αυτές οι αμερικάνικες τηλεοπτικές δικαστικές σειρές έχουν βάλει κακές ιδέες σε πολλούς...Ελπίζω τώρα που μας έχουν πήξει στα τούρκικα, να μην εμφανιστούν νοσταλγοί των καδήδων.