ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΩΝ. ΣΑΡΓΙΩΤΗ, ΧΡΙΣΤ. ΣΕΒΑΣΤΙΔΗ, ΧΑΡ. ΣΕΒΑΣΤΙΔΗ, ΜΑΡ. ΚΟΥΒΑΡΑ

Φίλοι και Συνάδελφοι,

Λίγες ημέρες έμειναν για τις πιο κρίσιμες αρχαιρεσίες της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, μέσα σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά δυσμενές για το Δικαστικό Σώμα.

Οι λοιπές ομάδες που σήμερα σας καλούν να τις στηρίξετε δεν είναι χθεσινές, ακόμα κι αν εμπλουτίζονται με νέα πρόσωπα. Έχουν δώσει δείγματα γραφής πολλά στο παρελθόν. Είναι οι κυρίως υπαίτιοι της αρτηριοσκλήρωσης της ΕΔΕ και της έλλειψης ενδιαφέροντος των νέων συναδέλφων για ενασχόληση με τις κοινές υποθέσεις. Οι απόψεις τους είναι ίδιες και οι τακτικές τους ταυτίζονται πλήρως. Επικεντρώνονται στις προσωπικές διαφορές που έχουν μεταξύ τους και όχι σε μια μάχη θέσεων και αντιπαράθεση επιχειρημάτων ουσίας για τα ζητήματα που αφορούν τη Δικαιοσύνη. Πολλές και μεγαλόστομες διακηρύξεις πριν τις εκλογές, αλλά απόλυτη σιωπή μετά απ’ αυτές. Κατάφεραν να μετατρέψουν την μαχητική και δυναμική ψυχή μιας Ένωσης, με ιστορία και αγώνες στην πλάτη της, σε κουρασμένο πολιτιστικό σύλλογο με αποκλειστικό ενδιαφέρον τις εκδρομές και τους χορούς. Η διαφορά μας μαζί τους είναι στην ουσία των ζητημάτων και δεν επικεντρώνεται σε μικρόψυχες προσωπικές αντιπαραθέσεις.

Στα 2 χρόνια της παρουσίας μας στην Ένωση δεν περιοριστήκαμε σε λόγια και διακηρύξεις. Είχαμε συγκεκριμένες προτάσεις στα κρισιμότερα θέματα που απασχολούν το  Δικαστικό Σώμα. Στην ίδια γραμμή θα πορευτούμε και στο μέλλον. Θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε μερικά απ’ αυτά:

Αυτοπεριορισμοί και κωλύματα: Από το 2012 επιμένουμε και επαναφέρουμε διαρκώς το ζήτημα της κατάργησης της δυνατότητας συνταξιούχων ή παραιτηθέντων ή αποσπασμένων συναδέλφων να καταλαμβάνουν θέσεις στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία ή στις παρυφές αυτών ή σε ανεξάρτητες αρχές. Τονίσαμε επανειλημμένα ότι τέτοια φαινόμενα διορισμού πρώην δικαστών ή εισαγγελέων σε θέσεις – κλειδιά του κρατικού μηχανισμού, που όλο και πυκνώνουν, όχι μόνο δεν βοηθούν το Δικαστικό Σώμα, αλλά βλάπτουν ανεπανόρθωτα τον θεσμό και πλήττουν την αξιοπιστία του στην κοινωνία. Η διαιώνιση και εξακολούθηση τις ίδιας παρωχημένης αντίληψης –στην οποία συμφωνούν όλες οι λοιπές υποψήφιες ομάδες- καλλιεργεί την (έστω και εσφαλμένη) πεποίθηση στην κοινή γνώμη ότι δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Δυο φορές θέσαμε το ζήτημα προς ψήφιση στο ΔΣ και απέρριψαν ομόφωνα την πρότασή μας με μισόλογα και υπεκφυγές. Το ίδιο έκαναν και όταν θέσαμε ζήτημα ασυμβίβαστου μεταξύ της ιδιότητας μέλους του ΔΣ της Ένωσης και κατάληψης μιας θέσης συμβουλευτικής της εκτελεστικής εξουσίας. Αντιστρατεύεται την κοινή λογική και το αίσθημα ευθύνης που διακατέχει καθέναν από εμάς το επιχείρημα ότι ο εκπρόσωπος των δικαστικών λειτουργών θα μπορεί ταυτόχρονα να είναι και σύμβουλος του Υπουργού Δικαιοσύνης και ότι με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του Δικαστικού Σώματος. Η επόμενη καταστατική γενική συνέλευση που πρέπει να συγκληθεί σύντομα θα πρέπει να θέσει τέρμα σ’ αυτήν την πρακτική.

Ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης. Η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης με τη μορφή της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών είναι για μας κεφαλαιώδες ζήτημα. Μετατρέπεται σταδιακά η Δικαιοσύνη σε εμπορεύσιμο αγαθό στο οποίο θα έχουν πρόσβαση μόνο οι οικονομικά ισχυροί. Ο νόμος 3898/2010, που κατ’ αρχήν προέβλεπε την προαιρετική προσφυγή στη διαμεσολάβηση, παίρνει σιγά – σιγά την μορφή της υποχρεωτικής αφαίρεσης δικαστικής ύλης από τους δικαστές και την δίνει βορά στους επιχειρηματίες που χωρίς τα εχέγγυα αμεροληψίας θα αποδίδουν «δίκαιο» έναντι ωριαίας αμοιβής 100 ευρώ. Τα οργανωμένα κέντρα εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών που θα λειτουργούν ως οιονεί παραδικαστήρια είναι στα σπάργανά τους. Πρόσφατα καταργήθηκε και ο περιορισμός της ιδιότητας του δικηγόρου ως διαμεσολαβητή και τέτοιος μπορεί να είναι πλέον οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο.  Στην αιτιολογική έκθεση του παραπάνω νόμου τονίζεται ότι ο θεσμός αυτός θα είναι προς όφελος και των δικαστών που ουσιαστικά θα απαλλαγούν από ένα μέρος του έργου τους. Θα είμαστε δηλαδή ευτυχείς που μας αφαιρέθηκε τμήμα της εργασίας μας για να μπορούμε να ασχοληθούμε τάχα με τις πιο σοβαρές υποθέσεις. Ποιες είναι όμως αυτές οι σοβαρές υποθέσεις θα το κρίνει κάθε φορά ο νομοθέτης. Και φυσικά ο κύκλος των «μη σοβαρών» υποθέσεων θα μπορεί σταδιακά να διευρύνεται προς ικανοποίηση των επιχειρηματιών- διαμεσολαβητών, που θα βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται. Τι σημαίνει όμως να υπάρχουν και «ιδιώτες δικαστές» τόσο για την ουσία της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης αλλά και για μας που θα βρεθούμε υπεράριθμοι και υποαπασχολούμενοι, φυσικά δεν ενδιαφέρει καμία ομάδα στο ΔΣ, δεδομένης της πλήρους στήριξης που έδωσαν όλοι στο νέο θεσμό το καλοκαίρι του 2013 κατά τη συνάντηση με το νέο Υπουργό Δικαιοσύνης. Μάλιστα η Πρόεδρος της Ένωσης σε συνέντευξή της στο περιοδικό «ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ» (τεύχος 97, σελ. 54) έσπευσε να πλειοδοτήσει λέγοντας πως «αν δε γίνει από πλευράς της πολιτείας μια καμπάνια επί μεγάλο διάστημα για να πληροφορηθεί ο πολίτης, να μάθει να εμπιστεύεται το σύστημα της διαμεσολάβησης, πως θα προτιμήσει να προσφύγει στο διαμεσολαβητή και όχι στον δικαστή;». Εμείς αντιδράσαμε έντονα τόσο στη συνάντηση με τον Υπουργό Δικαιοσύνης όσο και με παρεμβάσεις μας, τονίζοντας την ανάγκη ενίσχυσης του θεσμού της δικαστικής διαμεσολάβησης, ώστε ο διαμεσολαβητής να είναι Δικαστής έχοντας όλες τις εγγυήσεις της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας.

Πολύπλευρη παρουσία της Ένωσης. Καταστατικός σκοπός της ΕΔΕ είναι μεταξύ των άλλων «Η προαγωγή της Νομικής Επιστήμης, η συμβολή στη βελτίωση της νομοθεσίας και η ανύψωση του μορφωτικού και επιστημονικού επιπέδου των μελών της». Πού ήταν αλήθεια η Ένωση στις επί μακρόν συζητήσεις για αναθεώρηση διατάξεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας; Από το καλοκαίρι του 2012 καταθέσαμε πρόταση για συγκρότηση Επιτροπών επεξεργασίας κωδίκων και βασικών νομοθετημάτων, ώστε το Δικαστικό Σώμα να έχει πλήρως επεξεργασμένες θέσεις σε ζητήματα που αφορούν τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Τις Επιτροπές τις αδρανοποίησε από την επόμενη ημέρα συγκρότησής τους η χαρακτηριστική αδιαφορία του ΔΣ. Πέντε ημέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας διαβούλευσης έλαβαν ηλεκτρονικό μήνυμα τα μέλη του ΔΣ ώστε να καταθέσουν προτάσεις για τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Σε ποια λογική αντέχει τέτοια επιπολαιότητα; Με την ίδια αντίληψη θα προχωρήσουμε και στην επερχόμενη Συνταγματική αναθεώρηση που θα κρύβει ενδεχομένως «εκπλήξεις» για το θεσμό που υπηρετούμε; Πέρα από τα τυπικά έγγραφα διαμαρτυρίας που παραλλάσουν ως προς την ημερομηνία τους αλλά είναι τόσο προβλέψιμα στο περιεχόμενο, θα μπορέσουμε να αναδείξουμε κατανοητά και ολοκληρωμένα τις θέσεις μας; Η πρότασή μας τον Δεκέμβριο του 2012 για διεξαγωγή Συνεδρίου σχετικά με τη συνταγματικότητα ή μη διατάξεων των Μνημονίων που επικυρώθηκε από τη Γενική Συνέλευση, αλλά ανατράπηκε τόσο βίαια και απροκάλυπτα από όλα τα λοιπά μέλη του ΔΣ, κινούνταν ακριβώς σ’ αυτή τη λογική. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων δεν μπορεί να είναι απούσα από τόσο σοβαρές νομοθετικές αλλαγές. Οφείλει να έχει λόγο στις εξελίξεις, επισημαίνοντας αδυναμίες, βάζοντας τους προβληματισμούς, κάνοντας τις δικές της προτάσεις και επισημάνσεις, ώστε να γίνει σημείο αναφοράς στην ελληνική κοινωνία και να καταξιωθεί στις συνειδήσεις των συναδέλφων.

Μισθολογικά. Η επικέντρωση όλων των υπόλοιπων ομάδων στη δήθεν επιτυχία στα μισθολογικά θέματα δείχνει ακριβώς την ένδεια σε επεξεργασία οποιασδήποτε άλλης πρότασης ή πρωτοβουλίας σε θεσμικά ζητήματα. Υπάρχει όμως πράγματι κάποια μισθολογική επιτυχία και δικαιολογούνται οι πανηγυρισμοί που ξεκίνησαν πρόωρα; Η έκδοση των αποφάσεων του «Μισθοδικείου» δεν μπορεί κατ’ αρχήν να συνδεθεί με κανένα τρόπο με ενέργειες της Ένωσης. Η ευθύνη και η δουλειά της Ένωσης ξεκινάει ακριβώς μετά την έκδοση των αποφάσεων. Ας θυμηθούμε κατ’ αρχήν το καλοκαίρι του 2012, όταν ο Πρωθυπουργός υπόσχονταν τη λήψη ισοδύναμων μέτρων, ώστε να αποφευχθούν οι νέες περικοπές στους μισθούς μας. Και τότε το Προεδρείο της ΕΔΕ έψαχνε να βρει και να προτείνει το ίδιο (!) στο Υπουργείο Οικονομικών ισοδύναμα μέτρα, έχοντας πιστέψει ότι υπάρχει καλή διάθεση από την Κυβέρνηση και λείπει μόνο η ικανότητα να βρουν οι ίδιοι τα ισοδύναμα μέτρα. Το αποτέλεσμα αυτής της «διαπραγμάτευσης» είναι γνωστό. Οι μειώσεις που ξεκίνησαν από το 12% έφθασαν σταδιακά στο 25%. Το καλοκαίρι του 2013 τα Προεδρεία των Δικαστικών Ενώσεων, χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση των ΔΣ, συναντήθηκαν με τον Πρωθυπουργό και πήραν τη δέσμευση ότι το 2014 θα ενσωματωθεί το ένα επίδομα στο βασικό μισθό μας. Η βεβαιότητα όλων των μελών του ΔΣ ήταν μάλιστα τόσο απόλυτη, ώστε οι δικές μας επιφυλάξεις ήταν γι’ αυτούς μια μόνιμη γκρίνια. Τα γεγονότα μας δικαίωσαν άλλη μια φορά και οι υποσχέσεις του Πρωθυπουργού ξεχάστηκαν σε λίγους μήνες. Τώρα η Κυβέρνηση μοιράζει πάλι απλόχερα μισθούς από το «πλεόνασμα». Και μεις σπεύδουμε και πάλι να χειροκροτήσουμε, παραβλέποντας ότι την μία αμετάκλητη απόφαση του «Μισθοδικείου» για τη φορολογική εξομοίωση με τους βουλευτές έχουν εμμέσως δηλώσει ότι δεν θα την εφαρμόσουν, κι’ ας είμαστε -κατά την Κυβέρνηση- Κράτος Δικαίου. Ούτε μας απασχολεί ότι η θέση της Κυβέρνησης για συμμόρφωση με την απόφαση που έκρινε αντισυνταγματικές τις μειώσεις των αποδοχών μας αναφέρεται μόνο στην ύπαρξη πλεονάσματος ακόμα και για τα επόμενα έτη, ως μόνιμη πηγή εξεύρεσης των αναγκαίων χρημάτων. Οι Δικαστές δηλαδή θα πρέπει να ελπίζουν κάθε χρόνο ότι θα υπάρχει πλεόνασμα και να παρακαλάνε να συμπεριλαμβάνονται στους δικαιούχους αυτού. Όμηροι και επαίτες δηλαδή! Τέλος προσπερνάμε απροβλημάτιστα την πρόσφατη αναθεωρημένη συμφωνία με την Τρόϊκα σύμφωνα με την οποία «το κόστος που θα προκύψει για τον προϋπολογισμό από δικαστικές αποφάσεις δεν μπορεί να καλυφθεί είτε με αύξηση φόρων είτε με μείωση δαπανών. Θα αντιμετωπισθεί μέσα στην εισοδηματική ομάδα που αφορά». Γεγονός που σημαίνει ότι ακόμα και εάν γίνει κάποια μισθολογική προσαρμογή, αυτή θα είναι προσωρινή και θα αναιρεθεί σύντομα με επιβολή άλλου είδους περικοπών. Υπάρχει αλήθεια μεγάλο περιθώριο αισιοδοξίας; Η πείρα που αποκτήσαμε από τον συνεχή κυβερνητικό εμπαιγμό δεν μας επιτρέπει εφησυχασμούς και πανηγύρια. Ούτε μπορεί η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων στους συναδέλφους να γίνει κεντρικό σημείο αναφοράς μιας κατά τα άλλα ανούσιας ρητορικής. Πριν καταλήξει σε συμφωνία με την Κυβέρνηση το Προεδρείο της Ένωσης, που βρίσκει στήριξη από όλες τις λοιπές υποψήφιες ομάδες, οφείλει να ενημερώσει τους συναδέλφους για τις προτάσεις του Υπουργείου Οικονομικών και να πάρει την συγκατάθεση του Σώματος σε έκτακτη Γ.Σ. Να εξηγήσει στους συναδέλφους εάν η πρόταση της Κυβέρνησης είναι νομοθετική αλλαγή στο μισθολογικό καθεστώς και επαναφορά στον Ιούλιο του 2012, όπως ορίζει η απόφαση και όπως συμφωνήθηκε στο κοινό ΔΣ, ή εάν έχει τη μορφή έκτακτης παροχής που καλύπτει το παρελθόν και δεν προβλέπει τίποτα για το μέλλον. Η εποχή που οι συμφωνίες γίνονταν κρυφά και ερήμην των ενδιαφερομένων έχει περάσει. 

Κινητοποιήσεις- Διακοπές Συνεδριάσεων. Μπήκαμε αποφασιστικά μπροστά στους 4μηνους αγώνες το 2012 και υποστηρίξαμε με σθένος και αταλάντευτα μέχρι τέλος την προσπάθεια, τη στιγμή που οι υπόλοιποι έκαναν την αυτοκριτική τους ή δήλωναν ευθαρσώς ότι τάσσονται κατά των διεκδικήσεων με οποιαδήποτε άλλη μορφή πλην της άσκησης προσφυγών. Τι απαντούν τώρα οι επικριτές μας που η κυβέρνηση φαίνεται να αρνείται την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της από τις αμετάκλητες αποφάσεις του Μισθοδικείου; Ποιος άλλος τρόπος διεκδίκησης μας μένει; Μήπως να αποδεχτούμε στωικά την τύχη μας και να περιμένουμε τις νέες μισθολογικές περικοπές ως λογική συνέπεια των συνεχόμενων χρηματοδοτικών αναγκών; Οι κινητοποιήσεις του Δικαστικού Σώματος τις οποίες όλες ανεξαιρέτως οι ομάδες του ΔΣ αρχικά απέρριπταν, αλλά υποχρεώθηκαν στη συνέχεια να αποδεχτούν συρόμενοι από «συνδικαλιστική ανάγκη», είχαν διπλό στόχο: από τη μια να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για τα τραγικά οικονομικά αδιέξοδα στα οποία οδηγηθήκαμε και από την άλλη να πιέσουμε την κυβέρνηση να επανέλθει σε συνταγματική τροχιά. Η επιτυχία όμως των κινητοποιήσεων προϋπέθετε πίστη στον αγώνα και προσήλωση στον στόχο, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και διλήμματα. Χρειαζόταν, όπως προτείναμε, επιδίωξη ευρύτερων συμμαχιών στο χώρο της Δικαιοσύνης με τους Δικηγορικούς Συλλόγους και τους Συλλόγους των Δικαστικών Υπαλλήλων, που επίσης βρίσκονταν σε απεργίες και αποχές από τα καθήκοντά τους. Και κυρίως απαιτούσε την ολόπλευρη στήριξη και ενθάρρυνση των συναδέλφων που αναζητούσαν τον καθοδηγητικό ρόλο που οφείλουν να αναλαμβάνουν οι ηγέτες. Από τις αδυναμίες αυτές υπονομεύτηκε ο αγώνας και δεν οδηγηθήκαμε στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αποκτήσαμε ωστόσο πολύτιμη εμπειρία και συνειδητοποιήσαμε ότι χωρίς αλλαγή συσχετισμών στο ΔΣ που θα αντικατοπτρίζει μια συνολική αλλαγή νοοτροπίας στο Δικαστικό Σώμα, δεν θα έχουμε να περιμένουμε πολλά στο μέλλον.

Η εντελώς ξεχωριστή αντίληψη που έχουμε για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί η Ένωση φαίνεται από την αυτοανακήρυξη «υποψήφιων Προέδρων», μια έννοια που δεν υφίσταται στο καταστατικό, καθώς η εκλογή του Προέδρου γίνεται από τα εκλεγέντα μέλη του ΔΣ. Καταδεικνύει ωστόσο τον αυστηρά προσωποκεντρικό χαρακτήρα των άλλων ομάδων, την ιεραρχία που έχουν και την επιθυμία να εμφανίζεται κάποιος σαν εκ των προτέρων «ηγέτης». Αντίθετα εμείς εστιάζουμε στην από κοινού επεξεργασία των προβλημάτων, στη συζήτησή τους με ισότιμο διάλογο και στον δημοκρατικό τρόπο εξεύρεσης λύσεων. Είναι ένα ουσιαστικό ποιοτικό χαρακτηριστικό που μας διαφοροποιεί από τις άλλες ομάδες.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ,

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ ΤΙΣ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΔΕΣΜΙΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΡΟΛΟΥ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ Η  ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΤΕ ΘΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΗΔΗ ΧΑΡΑΞΑΜΕ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ!

23 Απριλίου 2014

ΣΑΡΓΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Πρόεδρος Πρωτοδικών

ΣΕΒΑΣΤΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΔΝ- Πρόεδρος Πρωτοδικών

 ΣΕΒΑΣΤΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, Πρωτοδίκης

 ΚΟΥΒΑΡΑ ΜΑΡΙΑ, Ειρηνοδίκης