—————————————————————+
Τα ειρηνοδικεία ήταν αρχικώς δικαστήρια γαλλικής καταγωγής. Συστήθηκαν στη Γαλλία, κυρίως από το 1790, με βασικό σκοπό να διαφυλάσσουν την ειρήνη και την ομόνοια μεταξύ των πολιτών και να καταπαύουν τις ήσσονος σημασίας έριδες με ταχύτητα και χωρίς πολύπλοκες διατυπώσεις.
Γι” αυτό στον ειρηνοδίκη (juge de paix) είχαν ανατεθεί, εκτός από τα αμιγώς δικαιοδοτικά, και συμβιβαστικά καθήκοντα (βλ. σχετικώς Οικονομίδου/Λιβαδά, Εγχειρίδιον πολιτικής δικονομίας, 7η έκδ., α” τόμ., 1924, ανατ. 1988, σ. 131-132 Ευκλείδου / Παπαδοπούλου, Ερμηνεία της πολιτικής δικονομίας, 3η έκδ., α” τόμ., σ. 99-100). Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα στη Γαλλία, έχει ήδη καταργηθεί η διχοτόμηση της πρωτοβάθμιας δικαιοσύνης σε ειρηνοδικειακή και πρωτοδικειακή, ενώ προσφάτως και στην Ιταλία οι αρμοδιότητες του ειρηνοδίκη (giudice di pace) καταργήθηκαν και αντ” αυτού καθιερώθηκε ο θεσμός του συμβιβαστή (con ciliatore) για ήσσονος αξίας υποθέσεις (άρθρο 17 ν. 374/1991, που τροποποίησε το άρθρο 7 του ιταλικού ΚΠολΔ).
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
http://diaskepsi.gr/%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2/
Εξαιρετική ανάλυση και παρουσίαση του θέματος από την συνάδελφο κ Ερμίδου, συμπληρωματικά θα ήθελα να προσθέσω ότι η θέση αυτή ήταν πάγια θέση και της ΕΔΕ παλαιότερα η οποία ήδη επι Προεδρίας του κ Αθανασίου και με πρωτοβουλίες της συναδέλφου μας κ Δεμέστιχα με το υπ αριθμ πρωτ 79/26.11.2009 έγγραφό της προ τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης κ Καστανίδη και στην παράγραφο ( Β) του εν λόγω εγγράφου ζητούσε " Με νομοθετική ρύθμιση να υπάρχει η δυνατότητα, όσοι Ειρηνοδίκες Πταισματοδίκες το επιθυμούν να προαχθούν σε Πρωτοδίκες και Αντιεισαγγελείς Πρωτοδικών, αφού υποστούν μια ταχύρυθμη εκπαίδευση (2 έως 3 μηνών)στην σχολή δικαστών (βλ άρθρο 88 του Συντάγματος και ερμηνευτική δήλωση αυτού). Μετά ταύτα σκόπιμο είναι να ανοίξει εκ νέου η συζήτηση επι του εν λόγω θέματος με σεβασμό όμως και στις θέσεις των συναδέλφων οι οποίοι δεν επιθυμούν μια τέτοια μετεξέλιξη που ενδεχομένως θα επιφέρει επιπρόσθετες υποχρεώσεις στο εργασιακό των περιβάλλον για τις οποίες δεν ήσαν προετοιμασμένοι ούτε τις επέλεξαν κατά την είσοδό των στο Δικαστικό σώμα. Πάντως σε κάθε περίπτωση προέχει η επικαιροποίηση της θέσης της ΕΔΕ επι του θέματος που θα είναι και το σημείο εκκίνησης για τις παραπέρα ενέργειές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για ποιόν λογο ο αθανασιου σαν υπουργός και η φίλη του κ δεμεστιχα δεν το έκαναν πράξη όταν ήταν κυβέρνηση; Σε ποιους τα πουλάτε αυτά;
ΔιαγραφήΟι εκατέρωθεν μεταπηδήσεις δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα! Γνωρίζω αρκετούς συναδέλφους (Πρωτοδίκες, Προέδρους Πρωτοδικών και Εφέτες ειδικά) που θα ήθελαν να πορευτούν εφ΄ εξής ως Ειρηνοδίκες Β΄, Γ΄ και Δ΄ Τάξης, εν ειρήνη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάδελφε καλό θα ήταν να γίνει αυτό για να βιώσουν εκ νέου όσοι ξέχασαν την "..εν ειρήνη..." πορεία των Ειρηνοδικών, υπό την προϋπόθεση να "αντέχουν" τόση ειρήνη.
ΔιαγραφήΕξαιρετικό το άρθρο. Αποτυπώνει πλήρως την πραγματικότητα. Δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Υπεύθυνοι όμως γι' αυτό είναι και οι ίδιοι οι ειρηνοδίκες που ποτέ δεν διεκδίκησαν σοβαρά και δυναμικά την ενοποίηση. Ειδικά οι παλαιότεροι στην πραγματικότητα ποτέ δεν τη θέλησαν για να μην ξεβολευτούν από τους τόπους όπου υπηρετούσαν και να μην αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες. Και οι νεότεροι όμως που διορίστηκαν από το 2012 έχουν επίσης τεράστια ευθύνη γιατί επίσης δεν έχουν αναλάβει την παραμικρή πρωτοβουλία. Το λάθος τους θα το καταλάβουν σε μερικά χρόνια όταν θα είναι καθηλωμένοι εφ' όρου ζωής στον ίδιο βαθμό, ενώ συνομήλικοι τους πρωτοδίκες θα έχουν προαχθεί στον βαθμό του εφέτη ή και πιο πάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι σκόπιμη θα ήταν η διενέργεια ενός Συνεδρίου με αντικείμενο τον προβληματισμό που εκθέτει η κ συνάδελφος όπου μετά από διατύπωση κριτικών σκέψεων και τεκμηριωμένων προτάσεων από διάφορους παράγοντες της δικαιοσύνης (δικηγορικοί σύλλογοι, Ηγεσία Αρείου Πάγου, Υπουργείο Δικαιοσύνης) θα διαμορφώσουμε τις θέσεις με την εισαγωγή, στη συζήτηση, των ζητημάτων της επιδιωκόμενης μεταρρύθμισης, η οποία όμως προαπαιτεί την ανάπτυξη κλίματος συναίνεσης μεταξύ των συναδέλφων μας αλλα και παραπέρα επιστημονικής τεκμηρίωσης και αποδοχής των θέσεων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή