ΕΔΔΑ: Δημοσιοποίηση ονόματος φερόμενου θύματος σεξουαλικής κακοποίησης από τον φερόμενο βιαστή σε βιβλίο που εξέδωσε - Απόρριψη προσφυγής

Δημοσιοποίηση του ονόματος φερόμενου θύματος σεξουαλικής κακοποίησης από τον φερόμενο βιαστή σε βιβλίο που εξέδωσε. Μη παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης

ΑΠΟΦΑΣΗ

Ramadan κατά  Γαλλίας της 01.02.2024 ( αριθ. προσφ. 23443/23)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

 

 

 

Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε για βιασμό εναντίον της Χ. Μετά την έναρξη της ποινικής διαδικασίας και ενώ η Χ. είχε ασκήσει το δικαίωμα της για υποστήριξη της κατηγορίας, ανέφερε το όνομα της – της φερόμενης  ως θύματος – σε δελτίο τύπου με το οποίο ανήγγειλε την επικείμενη δημοσίευση του βιβλίου του με τίτλο «Devoir de verité» («Καθήκον αλήθειας») και σε τηλεοπτική συνέντευξη. Καταδικάστηκε με αμετάκλητη απόφαση για την διάδοση τέτοιων πληροφοριών σε χρηματική ποινή 1.000 ευρώ. Άσκησε προσφυγή για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης.

Το Δικαστήριο σημείωσε ότι τα εγχώρια δικαστήρια είχαν διευκρινίσει την έννοια του «θύματος» για τους σκοπούς του νόμου περί ελευθερίας του Τύπου και είχαν επιβεβαιώσει ότι μόνο η γραπτή συγκατάθεση από το πρόσωπο που συμμετείχε στη διαδικασία ως θύμα για την υποστήριξη της κατηγορίας,  θα μπορούσε να απαλλάξει τον προσφεύγοντα  από την ποινική ευθύνη του, βάσει του νόμου, παραιτούμενη από το καθήκον μυστικότητας και επιτρέποντας τη διάδοση της ταυτότητάς της. Διαπίστωσε   ότι τα δικαστήρια είχαν λάβει υπόψη τη συμπεριφορά του θύματος, το οποίο είχε αισθανθεί την ανάγκη να συζητήσει τα γεγονότα και, με τον τρόπο αυτό, είχε αποκαλύψει πληροφορίες που θα επέτρεπαν την ταυτοποίησή της.

Στην αξιολόγησή τους, τα εθνικά δικαστήρια είχαν σταθμίσει και εξισορροπήσει το δικαίωμα του προσφεύγοντος στην ελεύθερη έκφραση ως μέρος της δημόσιας υπεράσπισής του, ενόψει των σοβαρών και στιγματιστικών κατηγοριών εναντίον του. Τέλος, το Δικαστήριο σημείωσε το μικρό χρηματικό ποσό  (1000 ευρώ) που του είχε επιδικαστεί να καταβάλει ο προσφεύγων  με την αμετάκλητη απόφαση. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, λαμβάνοντας υπόψη το ευρύ περιθώριο εκτίμησης του εναγόμενου κράτους, η αμφισβητούμενη παρέμβαση στην ελευθερία έκφρασης του προσφεύγοντος ήταν ανάλογη προς τον επιδιωκόμενο νόμιμο στόχο.

Το ΕΔΔΑ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη.

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ