Ένα από τα θέματα που τέθηκαν μετά την ισχύ του Ν. 3904/2010 είναι και η τήρηση του τριμήνου που επιτάσσει η §2 του άρθρου 349 ΚΠοινΔ.
Από τη γραμματική ερμηνεία του άρθρου προκύπτει ότι η αναβολή δεν μπορεί να υπερβεί τους τρεις μήνες ΜΟΝΟΝ όταν ζητείται από το διάδικο και αφορά λόγους υγείας ή ανωτέρα βία.
Αντιθέτως, όταν η αναβολή δίδεται μετά από πρόταση του εισαγγελέα ή και αυτεπαγγέλτως (§1) δεν υπάρχει αυτός ο περιορισμός και άρα η υπόθεση μπορεί να προσδιοριστεί και πέραν των τριών μηνών. Στην περίπτωση αυτή υπάγεται και η αναβολή λόγω ωραρίου.
Επίσης, δεν υπάγεται σε οποιοδήποτε περιορισμό η αναβολή λόγω αποχής των δικηγόρων και άρα μπορεί να δοθεί απεριορίστως (και πέραν των δύο αναβολών) και να προσδιοριστεί η υπόθεση πέραν του 3μήνο.
Σαφής η διάταξη ως προς τα παραπάνω. Υπάρχει ζήτημα όμως ως προς το ΠΟΣΕΣ συνολικά αναβολές μπορούν να δοθούν κατόπιν αιτήματος του διαδίκου (και του πολιτικώς ενάγοντος; προφανώς ναι, διάδικος είναι και αυτός…) ή του συνηγόρου του (η μία κατηγορία) και αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν προτάσεως του εισαγγελέα για λόγους ανωτέρας βίας (η άλλη κατηγορία, εδώ εμπίπτουν και οι αναβολές λόγω ωραίου): ΔΥΟ συνολικά, ΔΥΟ + ΔΥΟ (δηλαδή δύο από κάθε «κατηγορία»), ΜΙΑ + ΜΙΑ από κάθε «κατηγορία» και ΜΙΑ το πολύ ακόμη από οποιαδήποτε «κατηγορία»; Όταν χορηγείται αναβολή με αίτημα του πολιτικώς ενάγοντος, αναλώνεται μία αναβολή από την «πρώτη κατηγορία»; Και τι γίνεται όταν υπάρχουν περισσότεροι κατηγορούμενοι (ή πολιτικώς ενάγοντες), επιτρέπεται να δοθούν από μία ή δύο αναβολές για καθένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά βέβαια θεωρητικά, διότι στην πράξη μάλλον δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα…