ΛΙΤΣΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΙΔΗ ΚΑΙ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ....

 

 **** του συναδέλφου Ι.Ε

Αν δεν είχε παραιτηθεί το έτος 2014, θα διαβάζαμε σήμερα από το ημερολόγιο της Πρωτοδίκη Λίτσας Κουρασμενίδη:

21 Μαρτίου 2019.

Σήμερα ήταν μια πολύ κουραστική μέρα! Νωρίς το πρωί πήγα στην Πανεθνική Τράπεζα για να πάρω τις βεβαιώσεις που χρειαζόμουν για το Πόθεν Έσχες. Οι υπάλληλοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και μού είπαν ότι σε τρεις εργάσιμες ημέρες θα μού έδιναν τις βεβαιώσεις που ήθελα με μια απλή αίτηση, που έπρεπε να αναφέρω τους λόγους που ζητώ τη βεβαίωση, τον αντίστοιχο νόμο του Πόθεν Έσχες με τις τροποποιήσεις του, το ΦΕΚ σε δύο αντίγραφα και με μια υπεύθυνη δήλωση από τα ΚΕΠ, με συνημμένα ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και μια ληξιαρχική πράξη γέννησης. Και μόνο με είκοσι ευρώ! Έφυγα πολύ γρήγορα από την Πανεθνική, που για κάποιο λόγο δεν είχε πολύ κόσμο (παράξενο αυτό με τόσους ευγενικούς υπαλλήλους) και πήγα στην Lirabank για να ζητήσω και από εκεί τις αντίστοιχες βεβαιώσεις. Εκεί δεν μου ζήτησαν ληξιαρχική πράξη γέννησης (ίσως για κάποιο περίεργο λόγο να τους αρκούσε το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης), αλλά μού ζήτησαν μια βεβαίωση της Διευθύνουσας του Πρωτοδικείου μου ότι υπηρετώ εκεί (αλλιώς θα με έστελναν σε άλλο υποκατάστημα λόγω τοπικής αρμοδιότητας) και ένα λογαριασμό της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ για τη διεύθυνση κατοικίας μου. Τους έδινα ένα λογαριασμό ΝΟΒΑ, αλλά μου έλεγαν ότι η εγκύκλιος που έχουν δεν αναφέρει για λογαριασμούς συνδρομητικών καναλιών (εδώ που τα λέμε, με την ποιότητα που προσφέρει η ΝΟΒΑ δεν έχουν άδικο που δεν την έχουν στην εγκύκλιο, αλλά τι να κάνω που θέλω να βλέπω τον Ολυμπιακό…). Υποσχέθηκα ότι θα τους έφερνα την επόμενη ημέρα ένα λογαριασμό της ΔΕΗ και τους άφησα για ενέχυρο το βιβλιάριο υγείας μου και ένα κολιέ που μού είχε κάνει δώρο η γιαγιά μου. Έτσι τους έπεισα να ξεκινήσουν τις διαδικασίες για να παραλάβω τις βεβαιώσεις σε τρεις εργάσιμες. Πρόλαβα και πήγα στο Πρωτοδικείο πριν ανέβουν οι συνάδελφοι για το Τριμελές. Όλοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι από τη φετινή διαδικασία υποβολής δηλώσεων για το Πόθεν Έσχες και έλεγαν πόσο έχει απλουστευθεί και διευκολυνθεί πλέον η ζωή μας. Η Πρόεδρος μάς έλεγε παλιά που έκαναν χειρόγραφα τις δηλώσεις και τις έστελναν με φαξ από τα δικαστήρια, πόσο γκρίνιαζαν όλοι και πόσο κουραστικό ήταν τότε. Τώρα πλέον ζούμε στην εποχή της ταχύτητας και όλα γίνονται ηλεκτρονικά. Με 200 ευρώ που μετέφερα στον λογιστή μου μέσω e-banking, μέσα σε λίγα λεπτά είχα τελειώσει. Να είναι καλά, βέβαια και ο Νίκος που με βοήθησε να σκανάρω τα έγγραφα. Δεν ήταν πολλά ευτυχώς. Μια παλιά απόδειξη για εκείνη την αγιογραφία που είχα αγοράσει από την Πάτμο, μια φωτογραφία με το άδειο χρηματοκιβώτιο που έχω πίσω από τη βιβλιοθήκη, μια βεβαίωση από την Τράπεζα Φαλήρου για ένα λογαριασμό μηδενικό που είχα από το 1999, όταν ακόμα ήμουν φοιτήτρια, ένα διαρκείας του Ολυμπιακού του 2003, όταν ακόμα έπαιζε ο Τζιοβάνι και μια φωτογραφία από ένα μεγάλο σκάφος playmobil που μού είχε πάρει η νονά μου, όταν πήγαινα δημοτικό. Ο Νίκος επέμενε ότι δεν χρειαζόταν η φωτογραφία του σκάφους, όμως δεν είχα άλλο παραστατικό και η νονά μου πέθανε πριν από το έτος που ήμουν υπόχρεη για δήλωση. Συνεπώς, υπήρχε διχογνωμία για το αν έπρεπε να το δηλώσω. Ωστόσο, δεν έχω χρόνο να περιμένω τις διευκρινίσεις από την Επιτροπή Ελέγχου, καθώς δεν είμαι σίγουρη ότι θα δοθεί παράταση. Κάτι είπαν τις τελευταίες ημέρες ότι ίσως τελικά δώσουν παράταση για να τιμωρήσουν όσους βιάστηκαν και φάνηκαν συνεπείς. Λογικό ακούγεται, στην Ελλάδα ζούμε! Ποιος ο λόγος να τηρεί κανείς τις προθεσμίες; Στην Ελλάδα μόνο η Ανάσταση γίνεται στην ώρα της και αυτό για να πάμε γρήγορα να φάμε τη μαγειρίτσα…

========