ΣυμβΠλημ Βόλου 134/2019 : απόρριψη άδειας κρατουμένου για τρομοκρατικές ενέργειες

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Νομίμως φέρεται προς συζήτηση, ενώπιον του Συμβουλίου, ως αρμοδίου κατά το άρθρο 70 του ν. 2776/1999 (Σωφρονιστικός Κώδικας), η υπό κρίση προσφυγή του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Βόλου, υπό την ιδιότητά του ως προέδρου του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ****** , κατά της υπ’ αριθ. ****** αποφάσεώς του, μετά από την αναίρεση του υπ’ αριθ. 93/2019 βουλεύματος του Συμβουλίου τούτου, με το υπ’ αριθ. 1001/2019 βούλευμα του ΣΤ΄ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου. Με το αναιρεθέν βούλευμα, είχε γίνει δεκτή η

προσφυγή, ακυρώθηκε η απόφαση  του Πειθαρχικού Συμβουλίου και απορρίφθηκε η από 30.4.2019 αίτηση του Δ. Κ.  , περί χορηγήσεως τακτικής αδείας. Με το βούλευμά του, το Ανώτατο Δικαστήριο επέλυσε καταφατικώς, και υποχρεωτικώς για το επιλαμβανόμενο και τώρα επί της υποθέσεως Δικαστικό Συμβούλιο, συμφώνως προς το άρθρο 3 παρ. 4 του ν. 3810/1957 (ΑΠ 255/2017), το νομικό θέμα του δικαιώματος και των πολυϊσοβιτών καταδίκων να λαμβάνουν τακτική άδεια. Επομένως, η υπό κρίση απόφαση του ανωτέρω Πειθαρχικού Συμβουλίου, τυγχάνει νόμιμη, ως ερειδομένη επί των διατάξεων των άρθρων 54 και 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα και πρέπει να ερευνηθεί για τις ουσιαστικές (όπως τις έκρινε και το ως άνω βούλευμα του Αρείου Πάγου) προϋποθέσεις χορηγήσεως της αιτούμενης τακτικής άδειας.

Το Σύνταγμα της Ελλάδος διαπνέεται ολόκληρο από τον απόλυτο σεβασμό στην έννοια της ανθρώπινης αξίας. Συγκεκριμένα, το άρθρο 2 § 1 Σ του 1975 καθιέρωσε την υποχρέωση σεβασμού και προστασίας της αξίας του ανθρώπου εκ μέρους των κρατικών οργάνων. Από τις συζητήσεις στην Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή προκύπτει πως, η ανωτέρω διάταξη υιοθετήθηκε, επειδή θεωρήθηκε ότι «η αναγνώρισις του ανθρώπου ως υπέρτατης αξίας του κοινωνικού βίου προσιδιάζει εις τα Δημοκρατικά πολιτεύματα». Το Σύνταγμα του 1975 απέβλεψε στον άνθρωπο ως υπέρτατη αξία, χάριν της οποίας οργανώνεται η έννομη τάξη και νομιμοποιείται η εξουσία, υπό την έννοια δε αυτή προβλέφθηκαν τα επιμέρους ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η διάταξη του άρθρου 2 § 1, η οποία δεν μπορεί ούτε να αναθεωρηθεί ούτε να ανασταλεί (Σ 110 § 1, 48 § 1), περιλήφθηκε στο Σύνταγμα τόσο με αρνητικό όσο και με θετικό περιεχόμενο : Τα όργανα της Πολιτείας υποχρεούνται όχι μόνο να σέβονται και να μη θίγουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, αλλά και να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της από κάθε απειλή, είτε αυτή επιχειρείται από ιδιώτες, είτε με αφορμή την άσκηση της κρατικής εξουσίας. Η ανθρώπινη αξία ταυτίζεται με τον άνθρωπο ως φυσικό πρόσωπο, με τη σωματική, πνευματική και κοινωνική του υπόσταση, τελεί δε υπό την εγγύηση του κράτους ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε ανθρώπου και αδιακρίτως ιθαγένειας. Η «αξία που πρέπει να έχει ο άνθρωπος ως έλλογο και συνειδητό ον, δηλαδή ως πρόσωπο» νοείται και ως ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Είναι αυτή που τον προσδιορίζει ως άνθρωπο και τον καθιστά υποκείμενο του δικαίου, δηλαδή φορέα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ως υπέρτατη αξία, εμποδίζει δε τη χρησιμοποίησή του ως απλού αντικειμένου για την εξυπηρέτηση οποιασδήποτε σκοπιμότητας και εν τέλει ως αντικαταστατού μεγέθους (Φ. Σπυρόπουλος / Ξ. Κοντιάδης/ Χ. Ανθόπουλος /Γ. Γεραπετρίτης, Σύνταγμα, 2017, σελ. 20-23, με τις εκεί περαιτέρω παραπομπές στη θεωρία). Η θέση της σχετικής συνταγματικής διάταξης καθορίζει και την κανονιστική της ισχύ : Ο συντακτικός νομοθέτης προστατεύει την αξία του ανθρώπου όχι στο δεύτερο μέρος, που είναι αφιερωμένο στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά στο πρώτο μέρος, στο οποίο περιέχονται «βασικές διατάξεις» και καθορίζεται η μορφή του πολιτεύματος, προσδίδοντάς του έτσι ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι θεμελιώδεις αρχές, όπως η δημοκρατική αρχή και οι αρχές της ελευθερίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, του κοινωνικού κράτους και της βιώσιμης ανάπτυξης έχουν βάση και στόχο την αξία του ανθρώπου, τούτο δε διότι ο άνθρωπος ως αξία έχει προτεραιότητα έναντι κάθε άλλης νομικής αξίας (Φ. Σπυρόπουλος / Ξ. Κοντιάδης/ Χ. Ανθόπουλος /Γ. Γεραπετρίτης, ό.π., σελ. 24). Περαιτέρω, η διάταξη του άρθρου 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα ορίζει ότι: «Οι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον: 1. Ο κατάδικος έχει εκτίσει το ένα πέμπτο της ποινής του χωρίς ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής λόγω εργασίας και η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον τρεις μήνες. Σε περίπτωση έκτισης ποινής ισόβιας κάθειρξης, η κράτηση πρέπει να έχει διαρκέσει τουλάχιστον οκτώ έτη. Κατ’ εξαίρεση, σε αυτόν που καταδικάστηκε σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης για παράβαση της παρ. 2 του άρθρου 380 του Ποινικού Κώδικα, τακτικές άδειες χορηγούνται εφ’ όσον έχει εκτίσει τα δύο πέμπτα της ποινής του, χωρίς ευεργετικό υπολογισμό ημερών ποινής λόγω εργασίας και η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον δύο έτη. Αν στον κατάδικο έχουν επιβληθεί περισσότερες ποινές κατά της ελευθερίας και δεν έχει γίνει προσμέτρησή τους σε μια συνολική ποινή, κατά το άρθρο 94 του Ποινικού Κώδικα, για τον υπολογισμό της ποινής που έχει εκτιθεί κατά την έννοια της παρούσας διάταξης, λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των επί μέρους ποινών. 2. Δεν εκκρεμεί κατά του καταδίκου ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος  σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα. 3. Εκτιμάται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της αδείας, νέων εγκλημάτων. 4. Συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής και ότι ο κρατούμενος δεν θα κάνει κακή χρήση της αδείας του. Για να διαπιστωθεί αν συντρέχει αυτή η προϋπόθεση εκτιμώνται ιδίως: α) η προσωπικότητα του καταδίκου και η εν γένει συμπεριφορά του μετά την τέλεση της πράξης, κατά τη διάρκεια της κράτησης, σε συνδυασμό με το άρθρο 69 παρ. 2 του παρόντος Κώδικα και κατά τη διάρκεια των αδειών, που ενδεχομένως του έχουν ήδη χορηγηθεί, β) η ατομική, επαγγελματική και κοινωνική κατάσταση του ιδίου και της οικογένειάς του, καθώς και οι τυχόν οικογενειακές του υποχρεώσεις, γ) η ωφέλεια την οποία μπορεί να έχει για την προσωπικότητα του καταδίκου και τη μελλοντική του εξέλιξη, η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι, τρεις βασικές έννοιες κυριαρχούν στον θεσμό των τακτικών αδειών : Ο σωφρονισμός του καταδίκου, η συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του και η ένταξή του στην κοινωνία. Ως σωφρονισμός, ορίζεται η βελτίωση της διαγωγής ενός ατόμου που έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα, ούτως ώστε να συμμορφώνεται προς τους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης που περιέχονται στις ποινικές διατάξεις (Αναγνωστάκης Σ.Κ. «Σωφρονιστικό Δίκαιο. Γενικό Μέρος. Σύστημα σωφρονιστικής Επιστήμης», Δασκαλάκης Η. «Ο θεσμός της φυλακής», σ. 32-37). Συμπεριφορά: Κατά τον Skinner. B.F. («Περί Συμπεριφερισμού», 2013), ολόκληρη η δραστηριότητα του ανθρώπου ως βιολογικού οργανισμού ονομάζεται συμπεριφορά (περπάτημα, ομιλία, σκέψη, κινήσεις κ.τ.λ.). Ένταξη, είναι το δικαίωμα του κρατουμένου για επανένταξη στην κοινωνία (Στ. Αλεξιάδης «Τα συνταγματικά δικαιώματα των κρατουμένων», σ. 19,25), το οποίο είναι συμβατό με το άρθρο 2 § 1 του Συντάγματος (Αντ. Μανιτάκης «Τα συνταγματικά δικαιώματα των κρατουμένων», σ.27). Αυτές οι έννοιες-αρχές, πρυτανεύουν στη σκέψη του Συμβουλίου, όπως αυτή εκτίθεται στη συνέχεια.

Η ιδεολογία κάθε ανθρώπου είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, δεν ελέγχεται, δεν επιτρέπεται η ποινική της αξιολόγηση, ούτε αποτελεί ενδείκτη σωφρονισμού. Πράγματι, αποτελεί κατακτημένο κανόνα των σημερινών κοινωνιών ότι, το πνεύμα δεν δεσμεύεται, σε αντίθεση με το σώμα, το οποίο, σε ευνομούμενες κοινωνίες, μπορεί να δεσμευθεί σε περίπτωση παραβάσεως των κειμένων νόμων, οι οποίοι καθορίζουν, τις απειλούμενες στερητικές της ελευθερίας ποινές. Ελευθερία του πνεύματος, γενική επιδίωξη και κατάκτηση του ανθρώπου, σημαίνει ότι αυτό παραμένει ελεύθερο, μη δυνάμενο να δεσμευθεί, χαλιναγωγηθεί, τιθασευτεί ή άλλως πως περιοριστεί. Το αξίωμα αυτό δεν ισχύει μόνο για τους εν ελευθερία διαβιούντες κοινωνούς, αλλά και για εκείνους που για κάποια παράβαση των κανόνων της κοινωνίας ευρίσκονται σε καθεστώς δέσμευσης της ελευθερίας της κινήσεως, όπως συμβαίνει με τους εγκλείστους στις φυλακές καταδίκους. Τα ανωτέρω, ισχύουν και για την περίπτωση του ελέγχου, κατά το άρθρο 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα, της αιτήσεως του καταδίκου για παροχή τακτικής αδείας. Κατ’ ακολουθίαν αυτών, και η προκείμενη έρευνα των υπό κρίση αποφάσεως και αιτήσεως, θα αφορά την «προσωπικότητα» του συγκεκριμένου καταδίκου, όπως αυτή διαγράφεται από τις πράξεις του και την εν γένει συμπεριφορά του κατά το στάδιο τού περιορισμού του και όχι τις ιδέες του, την κοσμοθεωρία του, την επαναστατική του αντίληψη «περί κράτους τρομοκράτη» και τα συναφή «πιστεύω» του. Έτσι, το Δικαστικό Συμβούλιο θα ερευνήσει, εκτός από την «προσωπικότητα» του καταδίκου, και την τυχόν ύπαρξη «κινδύνου τελέσεως κατά τη διάρκεια της αδείας, νέων εγκλημάτων», «την εν γένει συμπεριφορά του μετά την τέλεση των πράξεών του, κατά την διάρκεια της κράτησής του»  και την «ωφέλεια την οποία μπορεί να έχει για την προσωπικότητά του και τη μελλοντική του εξέλιξη, η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας», όπως ορίζει ο Σωφρονιστικός Κώδικας, χωρίς να ασχοληθεί με το εάν μετέγνωσε, μετανόησε ή απέρριψε τους ιδεολογικούς λόγους, για τους οποίους τέλεσε τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε και κρατείται.

Από όλα τα έγγραφα που υπάρχουν στον φάκελο, καθώς και από τα από 02.05.2019, 08.05.2019 και 20.6.2019 έγγραφα υπομνήματα του κατάδικου Δ. Κ., προκύπτουν τα ακόλουθα : Ο κατάδικος Δ. Κ. του Κωνσταντίνου, κρατείται εκτίοντας συνολική ποινή 11 φορές ισόβιας κάθειρξης, κάθειρξης 25 ετών και φυλάκισης 2 ετών για τις πράξεις της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, ανθρωποκτονιών, τετελεσμένων και σε απόπειρα, ληστείας και ανυποταξίας, η δε κράτησή του έχει αρχίσει στις 5.9.2002. Στις 30.4.2019, ο ως άνω κατάδικος υπέβαλε προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ****** αίτηση περί χορήγησης σε αυτόν εννέα ημερών τακτικής άδειας. Από την από 30.04.2019 Εισήγηση της Κοινωνικής Λειτουργού του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ******, προκύπτει ότι ο τελευταίος, ηλικίας σήμερα 61 ετών, έγγαμος και πατέρας ενός τέκνου ηλικίας 28 ετών, κατά τη διάρκεια της κράτησής του στο ως άνω σωφρονιστικό κατάστημα δεν έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά. Επιπλέον, έχει λάβει έξι (6) τακτικές άδειες [τέσσερις (4) από το Κατάστημα Κράτησης ****** και δύο (2) από το Ε.Α.Κ.Κ.Ν Κασσαβέτειας ******] και, σε περίπτωση που του δοθεί η αιτούμενη τακτική άδεια, δήλωσε ότι θα διαμείνει στην οικία της συζύγου του, στον ****** ******. Ο αιτών κατάδικος έχει συμπληρώσει 16 έτη κρατήσεως και πληροί το απαιτούμενο όριο εκτιτέας ποινής. Επομένως, η υπό κρίση απόφαση τυγχάνει νόμιμη, ερειδομένη επί των ανωτέρω διατάξεων και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς τις λοιπές προϋποθέσεις.

Την 7.6.2019, το Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ****** κοινοποίησε στην Εισαγγελία Βόλου το υπ’ αριθ. πρωτ. ****** έγγραφο του Καταστήματος Κράτησης ****** , δια του οποίου διαβιβάστηκε προς τη Διευθύντρια του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ******   η υπ’ αριθ. πρωτ. ****** παραγγελία του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Πειραιά, από την οποία προκύπτει ότι, σε βάρος του κρατουμένου - κατάδικου Δ. Κ., καθώς και άλλων δεκαεννέα κρατουμένων στο Κ.Κ. ****** , ασκήθηκε ποινική δίωξη για τις αξιόποινες πράξεις : 1) της στάσης κρατουμένων, της ηθικής αυτουργίας στη στάση κρατουμένων, κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 3) της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 4) της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία, και 5) της ηθικής αυτουργίας στη διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά, με το υπ’ αριθ. πρωτ. 5568/7-6-2019 έγγραφό της, γνωστοποίησε στην Εισαγγελία Βόλου ότι, την 5.4.2018, και ενώ ο κατάδικος εκρατείτο στο Κατάστημα Κράτησης ******, σχηματίστηκε ποινική δικογραφία, κατόπιν της με αριθμό πρωτοκόλλου 2365/2018 παραγγελίας της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, σε βάρος του εν λόγω κρατουμένου και άλλων δεκαεννέα κρατουμένων στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού, προς διερεύνηση τέλεσης των αξιόποινων πράξεων : 1) της στάσης κρατουμένων, της ηθικής αυτουργίας στη στάση κρατουμένων, κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 3) της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων κατά συναυτουργία και κατά συρροή, 4) της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία, και 5) της ηθικής αυτουργίας στη διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πραγμάτων που χρησιμεύουν για το κοινό όφελος κατά συναυτουργία, με χρόνο τέλεσης αυτών την 24^η.2.2018 και τόπο τέλεσης το Κατάστημα Κράτησης ******. Μετά την, παραγγελθείσα από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης προς διερεύνηση τέλεσης αξιόποινων πράξεων σε βαθμό κακουργήματος ή πλημμελήματος, ο τελευταίος άσκησε τις ως άνω ποινικές διώξεις, ειδικότερα, δε, σε βάρος του κρατουμένου κατάδικου Δ. Κ.  ασκήθηκε ποινική δίωξη για την αξιόποινη πράξη της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων κατά συναυτουργία και κατά συρροή, σε βαθμό κακουργήματος, παραγγέλθηκε προς τον Ανακριτή Πλημμελειοδικών Πειραιά η διενέργεια κυρίας ανάκρισης και η δικογραφία διαβιβάσθηκε, ήδη από 4.6.2019, στο Τμήμα Βουλευμάτων του Πρωτοδικείου Πειραιά, προκειμένου να χρεωθεί σε Ανακριτή, όπου και εκκρεμεί έως σήμερα. Ήδη από την 1^η.7.2019, οπότε και τέθηκε σε ισχύ ο Νέος Ποινικός Κώδικας με τον Ν.4619/2019, δεν εκκρεμεί, πλέον, σε βάρος του κρατουμένου κατάδικου, Δ. Κ., ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος, καθώς η αξιόποινη πράξη της στάσης κρατουμένων, για την οποία ασκήθηκε σε βάρος του ποινική δίωξη, πλέον τιμωρείται κατ’ άρθρο 174 § 1 του Νέου Ποινικού Κώδικα με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή, ήτοι σε βαθμό πλημμελήματος, και όχι κακουργήματος ως ίσχυε κατά τον προγενέστερο Ποινικό Κώδικα. Η αξιόποινη πράξη της απλής συνέργειας, κατά συναυτουργία, σε στάση κρατουμένων κατά συρροή, που αποδίδεται με την ως άνω αναφερόμενη ασκηθείσα ποινική δίωξη στον κρατούμενο Δ. Κ., φέρεται τελεσθείσα την 24^η.2.2018 εντός του Καταστήματος Κράτησης ******όπου κρατείτο ο εν λόγω κατάδικος, πριν τη μεταγωγή του στο Ε.Κ.Κ.Ν. ******, και αφορά τη συμμετοχή του ως απλού συνεργού (δια ψυχικής συνδρομής) στη στάση κρατουμένων που τέλεσαν οι συγκατηγορούμενοι-συγκρατούμενοί του στην 1^η και 4^η πτέρυγα των φυλακών ******, προερχόμενοι οι περισσότεροι εξ αυτών από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και, συγκεκριμένα, από τους «******», σπάζοντας πόρτες και ανοίγοντας κελιά εντός του Καταστήματος Κράτησης ******, διαμαρτυρόμενοι για τη μεταγωγή του κρατουμένου ****** από άνδρες των ΕΚΑΜ, ο οποίος και κατηγορείτο για κακουργηματικές πράξεις για την υπόθεση με την αποστολή φακέλου με εκρηκτικό μηχανισμό προς τον πρώην πρωθυπουργό ******. Στην ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου ******, και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η προαναφερθείσα στάση των κρατουμένων στο Κ.Κ. ******, έκανε παρέμβαση, με ανακοίνωσή του, αναρτώντας αυτή στο διαδίκτυο, μέσα από το Κατάστημα Κράτησης (στις γυναικείες φυλακές ******) όπου κρατείτο, ο Δ. Κ., από κοινού με τρεις εκ των συγκρατουμένων του, δηλώνοντας επί λέξει «Ως μία πρώτη αντίδραση στην πρωτοφανή απαγωγή του συγκρατουμένου και απεργού πείνας ******από τα ΕΚΑΜ, σήμερα το πρωί, κρατάμε το προαύλιο (ενν. των γυναικείων φυλακών Καταστήματος Κράτησης ******) ανοιχτό τις μεσημεριανές ώρες. Συμπαραστεκόμαστε στη διαμαρτυρία των κρατουμένων στις ανδρικές φυλακές. Ο αυταρχισμός του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν θα περάσει». (βλ.σχετ. δημοσιευμένα στο διαδίκτυο δημοσιογραφικά άρθρα στους ιστοτόπους www.dikaiologitika.gr, www.protothema.gr.). Η ως άνω στάση των κρατουμένων διήρκεσε περί τις πέντε ώρες και έληξε κατόπιν διαπραγματεύσεων εκπροσώπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με «επιτροπή» των κρατουμένων, και αφότου εκείνοι έλαβαν τη διαβεβαίωση ότι, δεν θα κινηθεί πειθαρχική διαδικασία σε βάρος τους για τις ως άνω πράξεις τους, όπερ και εγένετο. Ωστόσο, ανεξαρτήτως από το γεγονός ότι για λόγους που αφορούσαν το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το ανωτέρω Κατάστημα Κράτησης δεν κινήθηκε σε βάρος των στασιαζόντων κρατουμένων και των συμμετεχόντων στην πράξη τους, μεταξύ των οποίων και του Δ. Κ., πειθαρχική διαδικασία από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Κ.Κ. ******, η ανωτέρω συμπεριφορά του αιτούντος κρατουμένου, για την οποία προέκυψαν επαρκείς ενδείξεις και, τελικώς, στις 4.6.2019 του ασκήθηκε ποινική δίωξη, είναι εγκληματική και καταδεικνύει την μη καλή διαγωγή του μέσα στη φυλακή, καθώς και την πλήρη απαξίωση εκ μέρους του των σωφρονιστικών και ποινικών κανόνων.

Περαιτέρω, ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου κατά την αυτοπρόσωπη εμφάνισή του ενώπιόν του στις 21.02.2019, οπότε και κρίθηκε η προηγούμενη με αριθ. 24/20-2-2019 προσφυγή του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Βόλου κατά της με αριθ. ****** Απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ******, με την οποία του χορηγήθηκε κατά πλειοψηφία τακτική άδεια απουσίας, ο εν λόγω κρατούμενος, ερωτηθείς εάν σέβεται τους κανόνες της έννομης τάξης με βάση τους οποίους οριοθετείται, προσδιορίζεται και λειτουργεί το κοινωνικό σύνολο στο οποίο επιδιώκει να ενταχθεί, έστω και για λίγο, με τη λήψη τακτικής αδείας, απέφυγε συνειδητά να απαντήσει αρνητικά ή θετικά, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι, ο «αγώνας» του είναι πάντα ο ίδιος. Επίσης, εξέθεσε ότι κινείται πάντα με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εντούτοις, όταν ρωτήθηκε εάν σέβεται το ίδιο και την ανθρώπινη ζωή, που αποτελεί υπέρτατο έννομο αγαθό, απέφυγε να απαντήσει, επαναλαμβάνοντας μόνον ότι σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ότι βιώνει δραματικά την αντινομία ανάμεσα στις πράξεις του και στον πόνο των συγγενών των θυμάτων του, που είναι και δικός του (βλ. το με αριθ. 37/2019 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου). Το ανωτέρω γεγονός καταδεικνύει ότι αρνείται συνειδητά να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο και να σεβαστεί τις επιταγές της έννομης τάξης, ενώ εξακολουθεί να μην αποδέχεται την βαρύτητα των εγκλημάτων της αφαίρεσης των ανθρώπινων ζωών, που έχει διαπράξει, καθώς και τις έννομες συνέπειες αυτών. Συνεπώς, το παρόν Συμβούλιο πιθανολογεί διότι σε περίπτωση που τύχει τακτικής αδείας, έστω και ολιγοήμερης, δεν θα σεβαστεί τις επιταγές της έννομης τάξης.

Ο ανωτέρω κατάδικος, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, στις 30-5-2018, απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κείμενο στο οποίο, αφού περιέγραφε τον εαυτό του ως πολιτικό κρατούμενο, ανέφερε τα εξής: «Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων». Από το γεγονός ότι οι παραπάνω δηλώσεις, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, πράγματι μετουσιώθηκαν στην παράνομη πράξη της απλής συνέργειας στη στάση κρατουμένων στις 24.2.2018 -η οποία πράξη (στάση κρατουμένων) έχει ιδιαίτερη ποινική απαξία, καθ' όσον αποτελεί προσβολή κατά της πολιτειακής εξουσίας- συνάγεται αρνητικό συμπέρασμα ως προς την πορεία του σωφρονισμού του συγκεκριμένου κατάδικου. Επίσης, προσφάτως αξίωσε να αφαιρεθεί το δικαίωμα «βέτο» του προέδρου του πειθαρχικού συμβουλίου των φυλακών, εισαγγελέως πρωτοδικών, στην απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου περί παροχής αδείας (συνέντευξη του την 5-6-2018 στην Εφημερίδα των Συντακτών). Καλεί, δε, σε συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς υποστήριξη του αγώνα του για τη λήψη άδειας εξόδου από το σωφρονιστικό κατάστημα, και ομάδες εκτός της φυλακής, οι οποίες τελούν έκνομες πράξεις με στόχο την λήψη αδείας εκ μέρους του, με τις οποίες ομάδες διατηρεί στενούς δεσμούς εκτός του σωφρονιστικού καταστήματος, όπου εκτίει την ποινή του, καθώς και με οργανώσεις και συλλογικότητες του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου (όπως άλλωστε οι ίδιες αυτοπροσδιορίζονται), οι οποίες κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας, δεδομένου ότι, άλλως, αυτές δεν θα παρείχαν τόσο αυξημένης έντασης υποστήριξη στο πρόσωπό του εκδηλούμενη με έκνομες συμπεριφορές (δια τελέσεως αξιόποινων πράξεων) και όχι με νόμιμες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, και ότι ο ίδιος ο κρατούμενος δεν θα έσπευδε να τους «ευχαριστήσει για τη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του», στην από 10-5-2019 επιστολή που απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όντας νοσηλευόμενος στο Γ. Ν. Βόλου «Αχιλλοπούλειο». Εκτιμάται, επομένως, βάσιμα ότι, επί ικανοποιήσεως του αιτήματός του για χορήγηση άδειας εξόδου από το ως άνω κατάστημα κράτησης, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος να συναντηθεί με μέλη των εν λόγω ομάδων-οργανώσεων και να τελέσει, σχεδιάσει νέες αξιόποινες πράξεις, ή να καθοδηγήσει σε αυτές, κάνοντας κακή χρήση της άδειάς του. Περαιτέρω, και μέσα από την προώθηση του συγγραφικού του έργου, ο κρατούμενος εξέφρασε την επιμονή του στην τέλεση αδικημάτων για τα οποία δικάσθηκε και εκτίει την ανωτέρω ποινή. Ειδικότερα, στον πρόλογο του Γιώργου Σταματόπουλου στο βιβλίο «13 Απαντήσεις», που βασίζεται σε συνεντεύξεις δημοσιογράφου με τον εν λόγω κρατούμενο, περιλαμβάνεται και το ακόλουθο σχόλιο : «Δηλώνει απερίφραστα..., μετά δεκατέσσερα χρόνια εγκλεισμού κατά τα οποία προφανώς επαναστοχάστηκε, επανεκτίμησε, αναθεώρησε, ίσως, πολλές σκέψεις-πράξεις του: “Και σήμερα το ίδιο θα έκανα”» (https://www.matia.gr/books/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1/13-apantisis-dimitris koufontinasketasospappas.html , https://www .efsyn. gr/tehnes /ekdoseis-biblia /72341_oi-13-apantiseis-toy-dimitri-koyfontina) .

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι, προσφάτως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), στην υπόθεση Laurence Guimon εναντίον Γαλλίας, έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) από το γεγονός ότι οι αρμόδιες δικαστικές αρχές απέρριψαν αίτημα της ως άνω κρατούμενης -καταδικασμένης σε τρεις περιπτώσεις και δη, στις 26 Απριλίου 2006 από το Ποινικό Δικαστήριο του Παρισιού σε οκταετή φυλάκιση, στις 29 Νοεμβρίου 2006 από το Ειδικό Ποινικό Δικαστήριο του Παρισιού, σε δεκαεπτά χρόνια φυλάκισης και στις 17 Δεκεμβρίου 2008 από το ίδιο Δικαστήριο, σε δεκαεπτά χρόνια φυλάκισης, κυρίως για συμμετοχή σε επιχείρηση που σχεδίαζε τρομοκρατική ενέργεια, για διαχείριση περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν μέσω εκβιασμών, και για παράνομη κατοχή και μεταφορά όπλων και εκρηκτικών υλών που συνδέονταν με την τρομοκρατία- να της χορηγηθεί άδεια, με τη παρουσία αστυνομικής συνοδείας, ώστε να παραστεί στη κηδεία του πατέρα της, αφού έλαβαν υπ’ όψη τους αφ’ ενός τις πολλαπλές καταδίκες της προσφεύγουσας, ενεργού μέλους της ΕΤΑ μέχρι τη σύλληψή της το έτος 2003, οι οποίες (καταδίκες) ανεδείκνυαν μια καθαρή και επίμονη σύνδεση με το βασκικό κίνημα και τις τρομοκρατικές ενέργειες, αφ’ ετέρου τον κίνδυνο διατάραξης της δημόσιας τάξης που προκύπτει από την επιστροφή, έστω και για λίγες ώρες, μιας καταδικασμένης βασκικής ακτιβίστριας στη χώρα των Βάσκων, όπου επωφελήθηκε από πολλές υποστηρίξεις. Το ΕΔΔΑ θεώρησε ότι, οι γαλλικές δικαστικές αρχές προχώρησαν εξισορροπώντας τα διακυβευόμενα συμφέροντα, και συγκεκριμένα, αφ’ ενός το δικαίωμα της προσφεύγουσας για τον σεβασμό της οικογενειακής της ζωής και, αφ’ ετέρου, το συμφέρον για τη δημόσια ασφάλεια, την υπεράσπιση της τάξης και την πρόληψη των ποινικών αδικημάτων (βλ. την υπόθεση Laurence Guimon κατά Γαλλίας, της 11^ης.4.2019, αριθ. 48798/14).

Εξ όλων των προαναφερομένων, συνάγεται μετά βεβαιότητας ότι στο πρόσωπο του αιτουμένου τη χορήγηση τακτικής άδειας κρατουμένου Δ. Κ.  δεν συντρέχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 55 §1 αρ. 3 και 4 του Ν.2776/1999 «Σωφρονιστικού Κώδικα» για τη χορήγηση τακτικής άδειας, και συγκεκριμένα, το παρόν Συμβούλιο κρίνει (στο στάδιο προβλεψιμότητας όπου βρίσκεται) ότι βασίμως εκτιμάται ότι υπάρχει: α) σοβαρός κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειάς του, ο κρατούμενος να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις, και να σχεδιάσει και να καθοδηγήσει τις ως άνω αναφερόμενες οργανώσεις, ομάδες και συλλογικότητες του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου, με τις οποίες ο ίδιος δηλώνει «αλληλέγγυος» και εξακολουθεί ακόμη και μέσα από τη φυλακή να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς, στην τέλεση και νέων αξιόποινων πράξεων βίας σε βάρος προσώπων και πραγμάτων, λαμβάνοντας υπόψη ότι όντας ήδη κρατούμενος δεν διστάζει επανειλημμένως να διεγείρει τους «αλληλέγγυους συντρόφους» του, όπως ο ίδιος τους αποκαλεί, στην τέλεση (τουλάχιστον) πλημμελημάτων που ενέχουν πράξεις βίας (ή και απειλής βίας) κατά προσώπων και πραγμάτων, εκθέτοντας κατ' αυτόν τον τρόπο σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του, και δη τη χορήγηση άδειας από το κατάστημα κράτησης όπου κρατείται, β) βάσιμη προσδοκία ότι τοιουτοτρόπως ο εν λόγω κρατούμενος θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του και γ) η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας, με την παροχή αδειών, ουδεμία ωφέλεια μπορεί να έχει για την προσωπικότητά του.

Κατά συνέπεια, το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ******έσφαλε και πρέπει να γίνει δεκτή και κατ’ ουσίαν η με αριθ. 14/03.05.2019/8γρ. Προσφυγή του προσφεύγοντος Εισαγγελέως Πρωτοδικών Βόλου κατά της με αριθ. ****** Απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ******περί χορήγησης τακτικής άδειας στον ανωτέρω κατάδικο, να ακυρωθεί η με αριθ. 31/02.05.2019 Απόφαση του ανωτέρω Πειθαρχικού Συμβουλίου και να απορριφθεί η από 30.04.2019 Αίτηση του εν λόγω καταδίκου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΕΧΕΤΑΙ την υπ' αριθ. 14/03.05.2019/8γρ. προσφυγή του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Βόλου, Επόπτη του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ******, κατά της με αριθ, ******Απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ανωτέρω Καταστήματος Κράτησης, με την οποία χορηγήθηκε, κατά πλειοψηφία, τακτική άδεια απουσίας στον κρατούμενο του Καταστήματος αυτού, Δ. Κ.

ΑΚΥΡΩΝΕΙ την υπ' αριθ. ****** απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου-Αδειών του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. ****** .

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 30.04.2019 Αίτηση του Δ. Κ. του Κωνσταντίνου περί χορήγησης σ’ αυτόν τακτικής άδειας.-

Κρίθηκε και έγινε δεκτό στο Βόλο στις 3 Ιουλίου 2019 και δημοσιεύθηκε στο Βόλο στις 5 Ιουλίου 2019.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ