Η δικαιοσύνη χρειάζεται άμεση ουσιαστική στήριξη…

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Δικηγόρου παρ' Αρείω Πάγω

«…Ο βασιλιάς Ξέρξης αναρωτιέται πώς μπορούν οι Έλληνες να αντισταθούν στον τεράστιο στρατό του.  Ένας Σπαρτιάτης που βρίσκεται κοντά του, του δίνει μία εκπληκτική απάντηση. Ο βασιλιάς ρωτά λοιπόν: «Πως θα μπορέσει να αντισταθεί αυτός ο μικρός λαός; Δεν έχουν έναν αρχηγό ο οποίος, όπως εγώ, μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να υπακούσουν χτυπώντας τους, χρησιμοποιώντας τη βία». Και ο Σπαρτιάτης απαντά: «Επειδή έχουν έναν αρχηγό τον οποίον τρέμουν ακόμη περισσότερο απ’ ότι τρέμουν εσένα οι υποτελείς σου. Ο Αρχηγός αυτός είναι ο Νόμος»[1]

Η κατάσταση  όμως που επικρατεί στην Δικαιοσύνη δεν είναι  καθόλου ευχάριστη και λόγω της καθυστέρησης απονομής της και λόγω των εγγενών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, παρά τον μόχθο των δικαστών .

Επιτέλους ακούστηκαν(;) οι φωνές της κοινωνίας για την βραδύτητα και  άρχισε συζήτηση για την αναθεώρηση ενός  αναποτελεσματικού δικονομικού  συστήματος που επικρατεί σε όλους τους κλάδους  απονομής της Δικαιοσύνης. Δεν είναι προς τιμήν της Χώρας μας  οι  συνεχείς καταδίκες της για παραβιάσεις  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,λόγω της αδικαιολόγητης βραδύτητας απονομής της Δικαιοσύνης και ιδίως της Ποινικής.

Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν  βάσιμες ελπίδες για βελτίωση της καταστάσεως με  την διαμεσολάβηση, αλλά δεν αρκεί χρειάζονται δραστικά μέτρα και πρώτα υποστήριξη των λειτουργών της . Χωρίς την συνεργασία όλων και ιδίως των δικαστών και  δικηγόρων δεν μπορεί να προκύψει κάτι θετικό στην προσπάθεια.

Στο ζήτημα της εμπέδωσης της διαμεσολάβησης ως εργαλείου επιτάχυνσης απονομής της δικαιοσύνης, θεωρώ αναγκαίο να πρωτοστατήσουν οι δικηγόροι.

Βέβαια ούτε σκέψη υπάρχει  από την δημοσία διοίκηση να εφαρμόσει ένα τέτοιο ζήτημα στις δικές της αποζημιωτικές  διαφορές και να επιταχύνει έτσι την απονομή της δικαιοσύνης.

Όλο και περισσότεροι  ομιλούν για τον μεγάλο ασθενή που επιβραδύνει ακόμη  και αναστέλλει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια διαχρονικά και αυτός είναι αποκλειστικά :η Δημόσια Διοίκηση. Δεν υπάρχει υπόθεση και δικαιοδοσία στην οποία εμπλέκεται το Δημόσιο σαν διάδικος που να μην εξαντληθούν από την πλευρά του  όλα τα ένδικα μέσα και τελικά να μην εφαρμοσθούν οι δικαστικές αποφάσεις. Το ΝΣΚ «συμβάλλει αποφασιστικά» σε κάθε προσπάθεια της Διοίκησης για την καθυστέρηση απονομής της Δικαιοσύνης, με την άσκηση παρελκυστικών και αβάσιμων ενδίκων μέσων ταλαιπωρίας του Έλληνα Πολίτη.

Όλοι ανεξαιρέτως οι Υπουργοί της δικαιοσύνης εξαγγέλλουν την  ίδρυση της Δικαστικής Αστυνομίας. τον Δεκέμβριο του 2002 η Ολομέλεια της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου με εισήγηση του τότε Εισαγγελέα του ΑΠ ,αείμνηστου  Ευαγγέλου Κρουσταλάκη έκρινε ότι επιβάλλεται: «Η δημιουργία δικαστικής αστυνομίας. Σε αυτήν θα μετέχουν και άλλοι φορείς από κλάδους βασικών ειδικοτήτων (γραφολόγοι, μηχανικοί κ.λπ.), επιλεγόμενοι με κριτήρια δικαστικά και αδιάβλητα.» Η Κυρία Άννα Μπενάκη ως Υπουργός Δικαιοσύνης με εντολή του Κωσταντίνου Μητσοτάκη, με τον Ν 2145/1993 στο άρθρο 36 έκαμε το πρώτο βήμα για την δημιουργία Δικαστικής Αστυνομίας. Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόσθηκε ποτέ επί 27 ολόκληρα χρόνια!!!!!  Το γεγονός αυτό και όλα τα παραπάνω αποτελούν βάναυση προσβολή στο  «Κράτος Δικαίου» που οφείλει να είναι η Χώρα μας  και έτσι δικαιώνεται ο Εμμανουήλ Ροΐδης «Εν Ελλάδι», είχε πει κάποτε, «ενός μόνον νόμου έχομεν χρείαν, του περί εφαρμογής των νόμων».

ΥΓ Είναι αδύνατη κάθε βελτίωση της κατάστασης  στην Δικαιοσύνης αν δεν αναβαθμισθεί το τρωθέν κύρος της, από τις καθημερινές επιθέσεις που δέχεται και αυτό είναι καθήκον όλων και προεχόντως της ιδίας.

3/8/2020

---

[1]Jacqueline De Romilly  της Γαλλικής Ακαδημίας. «Πόσο επίκαιρη είναι η Αθηναϊκή Δημοκρατία σήμερα ;». Εκδοτική Ερμής ΕΠΕ, 2009.