Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Μισθολογική κατάσταση και ολομέλεια δικαστηρίων


Αφορμή για τη σύνταξη αυτού του κειμένου αποτέλεσε η ανάγνωση της ακόλουθης περικοπής από την ομιλία της προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην πανδικαστική συγκέντρωση της 5.9.2012: «Επίσης, η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Ασημακοπούλου με εξουσιοδότησε να μεταφέρω ότι συμμερίζεται και στηρίζει τις αντιδράσεις μας, όταν αυτές είναι εντός των ορίων της νομιμότητας και του Συντάγματος».
Με δεδομένο ότι, ως γνωστό, είναι αμφισβητούμενη η νομιμότητα της αποχής από τα δικαστικά καθήκοντα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις επερχόμενες μειώσεις των αποδοχών, είναι σαφές ότι πρέπει να αναζητηθούν και άλλοι τρόποι έκφρασης των θέσεων του δικαστικού σώματος, οι οποίοι δεν θα προσκρούουν σε νομικά κωλύματα. 
Κατ’ άρθρο 14 παρ.7β΄ ν.1756/1988 (ΚΟΔΚΔΛ) στην αρμοδιότητα της ολομέλειας των δικαστηρίων υπάγεται μεταξύ άλλων η λήψη αποφάσεων για θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος και λειτουργίας του δικαστηρίου και απονομής της δικαιοσύνης. Εφ’ όσον, λοιπόν, επικρατεί η άποψη ότι η μείωση των αποδοχών μας δεν υποβαθμίζει απλώς την οικονομική θέση μας αλλά παραβιάζει το Σύνταγμα και υπονομεύει την ανεξαρτησία και την απρόσκοπτη λειτουργία της δικαιοσύνης, το ζήτημα αυτό εμπίπτει στα θέματα, με τα οποία δύναται να ασχοληθεί η ολομέλεια των δικαστηρίων, τόσο της ουσίας όσο του Αρείου Πάγου, υπό τη μορφή θεσμικής έκφρασης και γνωμοδότησης για τις επερχόμενες μεταβολές.
Η σύγκληση της ολομέλειας είτε σε κάθε δικαστήριο είτε μόνο στον Άρειο Πάγο με αντικείμενο τη γνωμοδότηση, εάν η μείωση των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, παραβιάζει το Σύνταγμα και θέτει σε αμφιβολία την ανεξαρτησία και την απρόσκοπτη λειτουργία της δικαιοσύνης, ασφαλώς δεν μπορεί να αναγκάσει νομικά την κυβέρνηση να ανακαλέσει τις δημοσιονομικές αποφάσεις της, εάν και αυτή δεν το επιθυμεί, όμως εμφανίζει τα ακόλουθα κατά τη γνώμη μου πλεονεκτήματα:
  1) Αίρει τους δικαστικούς λειτουργούς από τη συλλογική ανωνυμία που συνεπάγεται αναγκαστικά σε ορισμένο βαθμό η κινητοποίηση μέσω των συνδικαλιστικών οργάνων και τους επανατοποθετεί στη θέση του δημόσιου λειτουργού που έχει τη δυνατότητα να εκφρασθεί θεσμικά και επωνύμως με την ψήφο του επί των επικείμενων μεταβολών. Έτσι, η τρίτη λειτουργία του κράτους θα λειτουργήσει συντεταγμένα και η θεσμική έκφρασή της θα λάβει νομική υπόσταση και σε κάθε περίπτωση μορφή υψηλότερης κατά την άποψή μου τυπικής ισχύος από ότι συμβαίνει με την αποχή από τα δικαστικά καθήκοντα. Μάλλον είναι μεγαλύτερο το ηθικό κόστος να αψηφήσει η εκτελεστική λειτουργία την κατά νόμο (ΚΟΔΚΔΛ) θεσμική έκφραση των δικαστικών λειτουργών και ιδίως εάν πρόκειται για απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου παρά να προσπεράσει έστω και με κάποιο εκνευρισμό την όποιας μορφής αποχή από τα καθήκοντά τους,
2) η προτεινόμενη διαδικασία δεν ταλαιπωρεί τους πολίτες δια της αναβολής των υποθέσεών τους στα δικαστήρια ούτε δια της καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων και έτσι δεν φέρνει τους δικαστές μετωπικά αντιμέτωπους με την υπόλοιπη κοινωνία. Ήδη τα μέσα ενημέρωσης τείνουν να παρομοιάζουν το δικαστικό σώμα με μία από τις πολλές συντεχνίες που επιθυμούν τη διατήρηση προνομίων ή απλώς δικαιωμάτων και για το λόγο αυτό εκβιάζουν την κυβέρνηση αρνούμενες την παροχή υπηρεσιών στους υπόλοιπους συμπολίτες μας. Στην οριακή κατάσταση που βιώνει η χώρα μας δεν είναι ορθό οι δικαστικοί λειτουργοί να ενισχύουν με τη στάση τους την άποψη αυτή. Ακόμη και κοντόφθαλμα φερόμενοι δεν είναι προς όφελός τους να απωλέσουν την όποια ηθική υποστήριξη τους παρέχει ακόμη, δηλαδή το κύρος που τους αναγνωρίζει, η υπόλοιπη κοινωνία και
3) μέσω της σύγκλισης ολομέλειας σε κάθε δικαστήριο θα τοποθετηθεί υπεύθυνα κάθε δικαστικός λειτουργός ακριβώς επί του κρίσιμου ζητήματος, ούτως ώστε να μην υπάρχει σύγχυση για το ποιές πραγματικά είναι οι θέσεις του δικαστικού σώματος και για το εάν ένα μέρος του ασπάζεται ή όχι τις πρωτοβουλίες του εκάστοτε προεδρείου της Ένωσης επί των μισθολογικών ζητημάτων. Θεωρώ ότι η προτεινόμενη διαδικασία έκφρασης του δικαστικού σώματος εμπεριέχει εκ των πραγμάτων περισσότερα στοιχεία ειλικρίνειας και διαύγειας, τα οποία είναι δυνατό στο μέλλον να δράσουν ευεργετικά στις σχέσεις μας με την υπόλοιπη κοινωνία.  
Οι γνωμοδοτικές αποφάσεις της ολομέλειας των δικαστηρίων δεν θα πρέπει να αρκούνται στην εναντίωση ή ενδεχομένως στην αποδοχή των επικείμενων μισθολογικών μειώσεων αλλά να περιέχουν περαιτέρω θετικές συστάσεις για τη σύμφωνη με το Σύνταγμα ολοκλήρωση του δημοσιονομικού εγχειρήματος, όπως χαρακτηριστικά η μείωση των πραγματικών συνολικών αποδοχών των βουλευτών και των μελών της κυβέρνησης στο ύψος των πραγματικών αποδοχών των δικαστών, προκειμένου να διατηρηθεί το ισότιμο και ισόκυρο των τριών λειτουργιών του κράτους, ακόμη και αν αυτό καταστήσει απαραίτητη τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές χωρίς την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης. Άλλη σύσταση που θα μπορούσε να περιέχεται στις γνωμοδοτικές αποφάσεις της ολομέλειας των δικαστηρίων είναι η κατάργηση ορισμένων, έστω των πιο αναχρονιστικών, κωλυμάτων εντοπιότητας και ενδεχομένως η απεμπλοκή των δικαστικών λειτουργών από μη δικαστικά καθήκοντα, με τα οποία είναι επιφορτισμένοι από διάφορους νόμους και τα οποία τους αποσπούν από τα δικαστικά καθήκοντά τους. Η τοποθέτηση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου επί των ζητημάτων αυτών κατ’ άρθρα 14 και 23 ΚΟΔΚΔΛ είναι σημαντική και επιθυμητή, όχι μόνο για να πληροφορηθεί η κυβέρνηση και η υπόλοιπη κοινωνία με τον πλέον επίσημο τρόπο από το ανώτατο δικαστήριο, εάν η οικονομική κατάσταση των δικαστικών λειτουργών σχετίζεται με την ποιότητα της απονεμόμενης δικαιοσύνης αλλά και διότι με το υψηλό κύρος της θα χαράξει σε μεγάλο βαθμό τα όρια, εντός των οποίων θα μπορούν άνετα να κινηθούν τα επόμενα έτη οι εκπρόσωποι της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στις επαφές τους με τους εκπροσώπους των δύο λοιπών λειτουργιών του κράτους. Σχετικά πρόσφατη είναι η γνωμοδοτική απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου υπ’ αρ.23/20.12.2011, με την οποία το ανώτατο δικαστήριο γνωμοδότησε επί των διατάξεων του νομοσχεδίου για τη δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας (ν.4055/2012), το οποίο είχε επίσης προκαλέσει την μήνιν της πλειονότητας του νομικού κόσμου της χώρας αλλά δεν περιείχε μισθολογικού χαρακτήρα διατάξεις. Εάν οι επικείμενες δυσμενείς μισθολογικές μεταβολές όντως επιδρούν στην ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών και υπονομεύουν την ποιότητα απονομής της δικαιοσύνης, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου οφείλει να τοποθετηθεί, διότι ο Άρειος Πάγος εκτός από ανώτατο δικαστήριο αποτελεί και την ανώτερη ιεραρχικά βαθμίδα του δικαστικού σώματος, τη φυσική ηγεσία, ας μου επιτραπεί η έκφραση, της δικαιοσύνης. Η φυσική ηγεσία της δικαιοσύνης στις κρίσιμες περιστάσεις πρέπει να συμβάλλει στη χάραξη της ακολουθητέας οδού, διότι η σιωπή της έχει ως συνέπεια οι δικαστικοί λειτουργοί να εκφράζονται μόνο μέσω των συνδικαλιστικών οργάνων τους, πράγμα θεμιτό αλλά ίσως ανεπαρκές σε οριακές καταστάσεις.     
Πολλοί από τους αναγνώστες του κειμένου αυτού ίσως το θεωρήσουν συντηρητικό, επειδή φαίνεται προσηλωμένο στην παραδοσιακή και ίσως απαρχαιωμένη αρχή ότι οι δικαστές μιλούνε μόνο μέσω των αποφάσεών τους. Άλλους ίσως τους ξενίσει ως αθέμιτη η μίξη των οικονομικών επιδιώξεων των δικαστικών λειτουργών με την έκδοση έστω και γνωμοδοτικών αποφάσεων των ολομελειών των δικαστηρίων. Εάν όντως η μείωση των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών επιδρά στην ανεξαρτησία και στην εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης, η μίξη αυτή συνιστά κατανοητή ιδιομορφία που εξηγείται από την ιδιότυπη θέση των δικαστικών λειτουργών ως άμεσων οργάνων του κράτους και ταυτόχρονα εργαζομένων κατά τρόπο που δεν συναντάται στα μέλη των άλλων δύο λειτουργιών του κράτους και μάλλον βρίσκεται εντός των ορίων της νομιμότητας και του Συντάγματος, για να επανασυνδεθούμε με τη φράση που αποτέλεσε την αφορμή σύνταξης αυτού του κειμένου.

Γιώργος Πλαγάκος
Πρωτοδίκης   

28 σχόλια:

  1. H πρόταση αυτή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη με την επισήμανση ότι εκτός από τις ολομέλειες των δικαστηρίων και μάλιστα των ανώτατων, γνωμοδοτήσεις μπορούν να εκδώσουν νομίζω και οι δικαστικές μας ενώσεις που κατά το καταστατικό τους είναι επιστημονικά σωματεία και όχι συνδικαλιστικά. Όταν για κάθε θέμα που αντισυνταγματικά νομοθετεί η πολιτεία υπάρχει γνωμοδότηση επιστημονικά τεκμηριωμένη από την Ένωσή μας, τότε πολύ πιο εύκολα, συλλογικά και θεσμικά θα μπορούμε όσοι συμφωνούμε να ακολουθήσουμε την άποψη αυτή στην εφαρμογή των αποφάσεών μας. Και τότε η πολιτεία θα αντιληφθεί πραγματικά τον ρόλο μας ως τρίτη εξουσία και ο Ελληνικός λαός δεν θα έρθει αντιμέτωπος μαζί μας, εφόσον οι γνωμοδοτήσεις θα αφορούν και τα δικά του δίκαια κι όχι μόνον τα δικά μας!
    Παραθέτω εδώ και σχόλιό μου που σε προηγούμενη ανάρτηση έκανα και που στην ουσία ταυτίζεται με το παρόν κείμενο:

    Η δική μας αξιοπρεπής διεκδίκηση των αιτημάτων μας άπτεται και με τη διεκδίκηση των αιτημάτων όλων των Ελλήνων και δεν πρέπει να τη δούμε ξεχωριστά και συντεχνιακά.
    Είμαστε τρίτη εξουσία και ο ρόλος μας είναι να ελέγχουμε ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ την κατάλυση του Συντάγματος, όχι καταλύοντάς το οι ίδιοι κατεβαίνοντας από την έδρα και κάνοντας απεργίες (άλλο που δεν θέλουν οι όψιμοι τυχόν υπερασπιστές μας αλλά και οι άλλες δύο εξουσίες να μας δουν στο δρόμο να διαδηλώνουμε...) αλλά ασκώντας τα καθήκοντά μας αμείλικτα για ανώνυμους και μεγαλόσχημους επώνυμους παραβάτες των νόμων καθώς και για τους ψηφίζοντες νομοθέτες αντισυνταγματικούς νόμους τους οποίους εμείς ακόμη και συλλογικά με τις ενώσεις μας μπορούμε να καταγγείλουμε ως επιστημονικά σωματεία και να μην εφαρμόσουμε ως δικαστές.
    Μόνον έτσι θα επιτελέσουμε το ρόλο που μας έχει ανατεθεί από το Σύνταγμα της Ελλάδας.

    Η ευθύνη για την ασυδοσία που επικρατεί στην ελληνική πολιτική ζωή σήμερα, τις αρπαχτές τους, που ακόμη και σήμερα ασύστολα ενεργούν καλυμμένοι πίσω από φωτογραφικές διατάξεις και νόμους, ανήκει και σε μας κατά μεγάλο ποσοστό κι ας το παραδεχθούμε.
    Μη ξεχνάμε δικαστές του ΣτΕ έβγαλαν συνταγματικά όλα τα μνημόνια και τους εκτελεστικούς τους νόμους, όλα τα χαράτσια και ακόμη και την πράσινη ανάπτυξη με εμφύτευση σε αναδασωτέες εκτάσεις φωτοβολταϊκών!!!
    Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε λοιπόν κι ας περισώσουμε ό,τι πλέον περισώζεται με θάρρος και αξιοπρέπεια! Ο ελληνικός λαός περιμένει από εμάς ίσως τη σωτηρία του κι εμείς γελιοποιούμαστε ακόμη περισσότερο στα μάτια του, φωνάζοντας και διαδηλώνοντας σαν τους τελευταίους λαϊκιστές συνδικαλιστές για τα δικά μας μόνον δίκαια και προνόμια.

    ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΠΑΓΟΥΤΕΛΗ
    ΕΦΕΤΗΣ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιοί ζουν σε αυτό τον πλανήτη και ποιοί σε άλλον. Όταν αυτές οι "γνωμοδοτήσεις" φτάσουν στους αρμόδιους και στην ΤΡΟΙΚΑ, θα πάνε κατευθείαν για τον κάλαθο των αχρήστων. Η παραπάνω ελιτίστικη και ψηλομύτικη "αντίδραση" δεν μπορεί να είναι ανεκτή απο συναδέλφους με μισθό 1.800 €.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ με το δεύτερο σχόλιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν και τα τρία:α.Ολομέλειες,β.Δυναμικές κινητοποιήσεις καιγ. Αμεση προσφυγή στο Μισθοδικείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιτέλους μία ψύχραιμη και λογική φωνή, που επιβεβαιώνει ότι οι σοβαροί και γενναίοι δικαστές μιλούν επωνύμως και με επιχειρήματα και όχι με κραυγές (ή ειρωνείες για άλλους πλανήτες και τα τοιαύτα) και κρυπτόμενοι πίσω από τους συνδικαλιστές, που ενίοτε υπηρετούν αλλότριες σκοπιμότητες. Όλοι δε αναμένουμε να τοποθετηθεί για τα κρίσιμα ζητήματα η φυσική ηγεσία της Δικαιοσύνης, που πρέπει να είναι μπροστά και όχι πίσω από τις εξελίξεις. Η εμμονή δε στην αποχή από τα καθήκοντά μας κατ' ευθεία παράβαση του άρθρου 23 παρ.2 του Σ είναι προφανές ότι θα στερήσει κάθε ηθική νομιμοποίηση από τη Δικαιοσύνη να επιτελέσει το θεσμικό της ρόλο. Αφού ο δικαστής απεργεί επειδή έτσι κρίνει σκόπιμο για τα συνδικαλιστικά του "δίκαια", πώς άραγε θα ελέγξει τον έναν ή τον άλλο παρανομούντα, που και αυτός ισχυρίζεται ότι το κάνει για το κοινό καλό; (όπως λ.χ. και οι τελευταίοι "έλεγχοι" στα παζάρια των αλλοδαπών μικροπωλητών;). Και ας μην ακούσουμε πάλι ότι, αφού οι "άλλοι" (όπου άλλοι είναι η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας) παραβιάζουν το Σύνταγμα, ας το παραβιάσουμε και εμείς. Αυτό είναι επιχείρημα αφελές και δείχνει ότι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει καν το ρόλο, που καλούνται να επιτελέσουν στην κοινωνία (ο οποίος είναι και παραδειγματικός προς τους άλλους πολίτες). Για όσους δε θεωρούν ότι το Σύνταγμα έχει καταλυθεί πλήρως (διαβάζουμε και τέτοια), θα ήταν καλό να σκεφτούν αν συμβιβάζεται με τη συνείδησή τους να υπηρετούν ως δικαστές μία "άνομη" πολιτεία. Αλήθεια αυτοί τι εφαρμόζουν, αφού θεωρούν ότι το Σύνταγμα έχει καταλυθεί; Μιχάλης Ντόστας, Πρωτοδίκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε
    όπου και να πάνε οι γνωμοδοτήσεις αυτές, η εφαρμογή τους στην Ελληνική πολιτεία εξαρτάται από τους Έλληνες δικαστές. Εμείς έχουμε το μαχαίρι εμείς και το πεπόνι.
    Και δεν είναι ελιτίστικη άποψη αυτή. Είναι άποψη που σέβεται τη δικαστική εξουσία και το ρόλο της και δεν την υποβιβάζει σε απλή υπαλληλική και γραφειοκρατική δουλειά. Αναλαμβάνει το ρόλο της η Δικαιοσύνη και τον ασκεί με ευθύνη και θάρρος!
    Σε κάθε περίπτωση δεν διεκδικώ το αλάθητο, μια γνώμη εξέφρασα... :)

    ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΠΑΓΟΥΤΕΛΗ
    ΕΦΕΤΗΣ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η άποψη που εκφράζει ο συνάδελφος προδικάζει και μαντεύει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα της απόφασης μιας ολομέλειας ΑΠ επί του επίμαχου ζητήματος. Επομένως, κινείται σε αμφιβόλου ορθότητας βάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το Δικαστικό/Εισαγγελικό σώμα εφόσον συμφωνεί με την πρόεδρο της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων για απεργιακές κινητοποιήσεις κάνει ένα λάθος και περιπίπτει σε αντίφαση:Εφόσον επικαλείται συνταγματική τρώση με το να περικοπούν οι αποδοχές, η μόνη λύση σε αντιστοιχία με αυτά που πρεσβεύουν οι δικ λειτουργοί (ιδιαιτερότητα αντιμετώπισης από το Σύνταγμα, το οποίο και αναμφισβήτητο κατά τη γνώμη μου είναι)θα προέκυπτε είναι μόνο αυτή της προσφυγής στη Δικαιοσύνη. Διαφορετικά άλλη αντίδραση στα μισθολογικά μέτρα του είδους, επιστρέφουμε τις δικογραφίες κλπ. δημιουργεί άφευκτα "κοινωνικό αυτοματισμό" που ο Δικαστής, ακριβώς επειδή δεν είναι συντεχνία οφείλει να αποτρέψει και να διαφυλάξει συγχρόνως το κύρος του.
    Γ. ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εντός των ορίων της νομιμότητας και του Συντάγματος μήπως κινούνται οι πέραν πάσης λογικής και νομιμότητας περικοπές στις αποδοχές των Δικαστικών Λειτουργών;; Όταν κάθε μήνα παίρνεις 1.800 ή 2.200 € ως Δικαστικός Λειτουργός κι έχεις τις υποχρεώσεις, που όλοι γνωρίζουμε, δεν μπορείς παρά να αγανακτήσεις, όταν ακούς τέτοιες ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΕΣ δηλώσεις Συνταγματικής νομιμότητας. Εκτός και.....υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες, που η "νέα γενιά" ούτε καν τις φαντάζεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμφωνώ απόλυτα με τον ανώνυμο 12 Σεπτεμβρίου 2012 2:44 μ.μ.
    Αν ακολουθήσουμε τέτοιου είδους αντιδράσεις τα αποτελέσματα θα είναι χειρότερα.
    Επιτέλους ας αντιληφθούν κάποιοι ότι πλέον οι μισθοί μας είναι η εύκολη "λεία" για την ανεύρεση εσόδων από το κράτος.
    Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι μερικοί από εμάς τα βγάζουν πέρα οριακά με τους μισθούς τους.
    Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι πρώτα είμαστε άνθρωποι και μετά δικαστές.
    Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι δεν έχουμε όλοι την "πολυτέλεια" για τέτοιου είδους "αντιδράσεις".
    Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι οποιαδήποτε περαιτέρω περικοπή θα οδηγήσει κάποιους από εμάς σε δεινές καταστάσεις.
    Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι "κάποιους" τους βολεύει να χαρακτηρίζουν αντισυνταγματικές τις κινητοποίησεις μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαρία Κουβαρά, Ειρηνοδίκης12 Σεπτεμβρίου 2012 στις 7:15 μ.μ.

    Οι δικαστικές ενώσεις είναι συνδικαλιστικά όργανα αλλά και επιστημονικά σωματεία. Αυτές οι δύο λειτουργίες τους παρότι είναι δύσκολο, πρέπει να συνταιριαστούν αρμονικά. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει κατ'αρχήν ως επιστημονικά σωματεία να έχουν άποψη για τη συνταγματικότητα των νόμων και να τη δημοσιοποιούν. Και ως συνδικαλιστικά όργανα να διεκδικούν τα αιτήματα των μελών τους στα πλαίσια της συνδικαλιστικής νομιμότητας που δεν αποκλείει και την αποχή από τα καθήκοντά τους. Η άρνηση του δικαστή να δικάσει σε δεδομένο χρόνο είναι μορφή απεργίας και απαγορεύεται από το Σύνταγμα, αφού όμως επιτρέπεται η σύσταση Ενωσης Δικαστών, δηλαδή συνδικαλιστικού οργάνου, υπάρχει μία αντίφαση. Οι δικαστές έχουν περιορισμένη συνδικαλιστική δράση; Είναι όργανα του κράτους, όμως είναι και εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα με όρους που προσιδιάζουν σε δημοσίους υπαλλήλους (συνταξιοδοτικό, χρονοεπιδόματα κλπ). Ως εργαζόμενοι λοιπόν με συνδικαλιστικά δικαιώματα που αναγνωρίζει το Σύνταγμα, έχουμε δικαίωμα να διαμαρτυρηθούμε με τον τόπο που συλλογικά αποφασίζουν τα συνδικαλιστικά μας όργανα.
    Εάν ποτέ όμως δεν έχουν ασκήσει τον επιστημονικό ρόλο τους οι ενώσεις, φαίνεται άτοπο να επικαλούμαστε το Σύνταγμα για ν'αποτρέψουμε τις περικοπές του μισθού μας. Δεν θέλω να πω ότι οι κινητοποιήσεις που αποφάσισαν όλες οι δικαστικές ενώσεις δεν πρέπει να γίνουν, θέλω όμως να τονίσω με έμφαση ότι ο ρόλος των δικαστικών ενώσεων είναι ευρύτερος και πρέπει ν'ανταποκρίνεται στο ρόλο των δικαστικών λειτουργών στην κοινωνία. Όποιος θεωρεί τον δικαστή άφωνο εφαρμοστή του νόμου, πρέπει να δει ν'αλλάζει αυτή η στάση των δικαστών. Οι δικαστές μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα πρέπει να έχουν άποψη και να την δημοσιοποιούν για θέματα συνταγματικότητας των νόμων, αφού έτσι κι αλλοιώς είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν την αντισυνταγματικότητα με τις αποφάσεις τους, γιατί όχι και μέσω των συλλογικών οργάνων τους. Πιθανή διχογνωμία να καταγράφεται. Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα το κύρος της δικαιοσύνης, αντίθετα καθιστά τον δικαστή σκεπτόμενο εφαρμοστή του νόμου, αφού αυτόν τον ρόλο του αναγνωρίζει και το Σύνταγμα με τον έλεγχο της συνταγματικότητας που είναι ανατεθειμένος μόνο σε δικαστικά όργανα. Καλή επιτυχία λοιπόν στις κινητοποιήσεις μας και ας είναι η απαρχή για να παίξει η ένωση το ρόλο της και ως επιστημονικός φορέας που έχει νομική άποψη στη νομιμότητα και την παραβίασή της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δε νομίζω κύριε συνάδελφε ότι το άρθρο αυτό αναφέρεται σε θέματα οικονομικής πολιτικής αλλά σε θέματα καθαρά που έχουν σχέση με τη λειτου΄ργίατων δικαστηρίων και με ζητήματμα που ρυθμίζονται από νομοθετικά κείμενα του υπουργείου Δικαιοσύνης και όχι του Υπουργέιου Οικονομικών. Επομένως είναι μία καλή σκέψη αλλά άστοχη. Νομίζω ότι η απόφαση τηε Ενωσης είναι η αρμόζουσα στην περίπτωση. Εξάλλου, βλέπουμε πως οι γιατροί κάνουν απεργία με κίνδυνο να διασαλευτεί το σύστημα υγείας της χώρας, οι πανεπιστημιακοί από πολλών ετω΄ν κάνουν απεργίες με αποτέλεσμα να χάνουν την εξεταστική οι φοιτητε΄ς και να επιβαρύνονται οι γονείς οικονομικά και οι φαρμακοποιοί που την άδεια να δουλέυουν την δίνει το κράτος απεργούν με κίμνδυνο της υγείας των κακρινοπαθών και άλλων ευπαθών ομάδων ασθενών και όλοι αυτοί δεν ορρωδούν προ ουδενός ούτε σκέφτονται το κοινωνικό σύνολο. Εμείς που πρόκειται να εξαθιλιωθούμ οικονομικά γιατί πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε τη συνταγματικότητα των αντιδράσεών μας όταν το κράτος δεν σκέφτεται αν παραβιαζει το σύνταγμα σε βάρος μας. Εξάλλου με την απεργία οι πολίτες δεν πρόκειται να αδικηθούν ή να λάβουν μία κατ΄βτερης αξίας απόφαση παρά μόνο ότι θα καθυστερήσουν να την λάβουν, πολύ μικρότερο το κακό από τις προηγούμενες περιπτώσεις που ανέφερα. Κουράγιο δεν πρέπει να χάσουμε το θάρρος μας και ας αντισταθούμε στη λαίλαπα που είναι δίπλα μας πλέον με την "συμμόρφωση" στην απόφαση του Δ.Σ. της ένωσής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ερώτηση σε όσους φιλοσοφούν περί αντισυνταγματικότητας: εάν ένας δικαστής προσφύγει στο δικαστήριο για αναπροσαρμογή του μισθώματος της οικίας του λόγω μεταβολής των συνθηκών ή ζητήσει δικαστικά να περικοπεί η δόση του δανείου του, αυτός ο ίδιος δικαστής όταν δικάζει παρόμοιες υποθέσεις μπορεί να γίνει αποδεκτός από τις κατηγορίες των εναγομένων, που και ο ίδιος εναγάγει; ας απαντήσει κάποιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ πρός Μιχάλη Ντόστα:

    Ερώτηση κρίσεως: πιστεύετε ότι στην Ελλάδα υπάρχει "Σύνταγμα" ή το "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" της τρόικας και των δανειστών. Με το χέρι στην καρδιά...
    Δ. Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μήπως πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να προτείνουμε "ισοδύναμα μέτρα";Πολλά Πρωτοδικεία και υπηρεσίες στεγάζονται σε μισθωμένα κτίρια, όταν την ίδια ώρα άλλα κτίρια του Δημοσίου ρημάζουν. Σε πρωτοδικείο της βόρειας Ελλάδας καταβάλλεται μίσθωμα 4000 ευρώ το μήνα, όταν στην ίδια πόλη υπάρχουν αναξιοποίητα δημόσια κτίρια. Πληροφοριακά γιά το κτίριο όπου στεγάζεται το Υπουργείο Οικονομικών στην Καραγιώργη Σερβία, το μίσθωμα είναι 98.000 ευρώ μηνιαίως. Όλοι μας ξέρουμε παρόμοια παραδείγματα, αλλά δεν τα λέμε. Διαφωνώ με την κ. Παγουτέλη και τον κ. Ντόστα. Πλέον δεν κρατάμε κανένα πεπόνι και κανένα μαχαίρι οι Δικαστές. Όποιος δεν τα βλέπει, απλά κάνει ότι και η στρουθοκάμηλος. Όσο γιά το Σύνταγμα. Τυπικά μεν ισχύει, όμως στην σημερινή πραγματικότητα, βαρύνει ο λόγος και η επιθυμία των δανειστών της χώρας μας. Εκ των πραγμάτων το Σύνταγμα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ενδιαφέρουσα η άποψη της κας Κουβαρά. Πράγματι πρέπει να προσδιορίσουμε τον ρόλο της Ενωσης Δικαστών, με βάση τον σκοπό της ίδρυσης και λειτουργίας που περιγράφεται στο Καταστατικό της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Προς Θράκα αναρμόδιο.
    Αν πίστευα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει Σύνταγμα, δεν θα παρέμενα δικαστής, αφού δεν θα ήξερα ποιο δίκαιο να εφαρμόσω ούτε θα δεχόμουν να είμαι κρατικός λειτουργός σε μία πολιτειακά ασύντακτη χώρα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει κυβέρνηση έχουσα την εμπιστοσύνη πρόσφατα εκλεγμένης Βουλής. Το αν αυτή ακολουθεί σωστή πολιτική ως προς την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας (συνεργασία με την τρόικα και τα όργανα της Ευρ. Ένωσης - υπάρχει άλλωστε και το άρθρο 28 του Σ) ή αν έπρεπε να διώξει την τρόικα και να κάνει κάτι άλλο δεν θα το σχολιάσω, διότι οι δικαστές δεν αποκαλύπτουν τα πολιτικά τους φρονήματα (άρθρο 29 παρ.3 του Σ). Σε κάθε περίπτωση η άποψη ότι δεν υπάρχει πλέον Σύνταγμα νομιμοποιεί τον καθένα να κάνει ότι θέλει και άρα οι συνάδελφοι, που το πιστεύουν αυτό, θα πρέπει να αθωωώνουν όλους τους κατηγορούμενους, ό,τι και αν κάνουν. Εγώ όμως νομίζω ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στον ανεπτυγμένο κόσμο και δεν θεωρώ ότι είναι κάτι αντίστοιχο με το Αφγανιστάν ή τη Σομαλία (όπου πράγματι δεν υπάρχει Σύνταγμα ούτε "διεθνείς εταίροι" αλλά επικρατεί το δίκαιο του τοπικού οπλαρχηγού, ο οποίος είναι και δικαστής, εισαγγελέας κλπ.). Με εκτίμηση, Μ.Θ.Ν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η άποψη του συναδέλφου κινείται στην σωστή κατεύθυνση. Η μόνη μας ελπίδα κατά της επιχειρούμενης εξαθλίωσής μας και αποδόμησης της δικαιοσύνης, είναι η υποστήριξη του ίδιου του θεσμού που υπηρετούμε με την προσφυγή μας σε αυτόν, τόσο στο Μισθοδικείο όσο και με την θεσμική τοποθέτηση των Ολομελειών των Δικαστηρίων (ανώτατων και μη) επί του ζητήματος που μας απασχολεί. Τώρα, αν η Δικαιοσύνη (στην οποία θεωρώ ότι όλοι πιστεύουμε) αποφανθεί εις βάρος μας (όπως αποφάνθηκε εναντίον της κοινωνίας, με την επικύρωση του 1ου μνημονίου), θα πρέπει να το σεβαστούμε, αφού καλώς ή κακώς, η αντισυνταγματικότητα ή μη της εξαθλίωσής μας θα πρέπει να διαγνωσθεί αρμοδίως και όχι από τον συνδικαλιστικό μας φορέα.
    Εξάλλου οι απεργίες, αποχές, διακοπές συνεδριάσεων, λευκές απεργίες κλπ, αρμόζουν σε διοικητικούς υπαλλήλους και μόνον. Πράγματι, μπορείτε να αναλογιστείτε υπουργούς ή βουλευτές (με τους οποίους διεκδικούμε ισόκυρο ρόλο, υποτίθεται), να «κατεβαίνουν» σε απεργία? Άλλωστε συνάδελφοι σε τι θα μας βοηθήσει η αποχή μας? Θα κάμψει την Τρόικα? Αυτή δεν κάμπτεται από την απεργία των νοσοκομείων και των ΕΚΑΒ, εμάς θα «φοβηθούν»? Άλλωστε και στην προηγούμενη μείωση, που κάναμε αποχές και απεργίες, τι καταφέραμε? Ό,τι και οι λοιποί (δημόσιοι υπάλληλοι). Επίσης, και με αφορμή τη συζήτηση για τη μορφή του αγώνα, αστεία φαντάζει και η πρόταση για υποβολή μαζικών παραιτήσεων, τουλάχιστον των μισών από εμάς! Φαντάζεστε τι δώρο θα ήταν αυτό στους δημοσιονομικούς σχεδιασμούς του Στουρνάρα και της ΤΡΟΙΚΑ και την ξεφτίλα όταν θα τρέχουμε να τις ανακαλέσουμε, ζητώντας επαναδιορισμό? Να σημειώσω ότι είμαι πρωτοδίκης με οικογένεια, άνεργη σύζυγο και στεγαστικό δάνειο, το οποίο, προφανώς, με τις νέες περικοπές θα είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. ΣΚ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. To σχόλιο του τελευταίου πριν από εμένα σχολιαστή Πρωτοδίκη με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
    Όπως και το σχόλιο της αγαπητής Μαρίας Κουβαρά. Σωστά το έθεσε νομίζω ως έχουσα μεγαλύτερη εμπειρία από εμένα στα θέματα της Ένωσής μας μια και επί σειρά ετών αγωνίστηκε στις επάλξεις της.
    Συμφωνώ λοιπόν ότι η αντίδρασή μας στην καταπάτηση των δίκαιων αιτημάτων μας πρέπει να συνδυαστεί εκτός από γνωμοδοτήσεις επιστημονικές επί όλων των νομοσχεδίων και νόμων, που αφορούν όλους τους πολίτες του Κράτους αυτού και όχι μόνον εμάς και τα δικά μας δίκαια και με κινητοποιήσεις που δεν θα συνίστανται όμως στην αντισυνταγματική πλήρη και διαρκή αποχή από τα καθήκοντά μας, (αφού αυτό δεν συνάδει με το ρόλο μας ως τρίτη εξουσία του συντάγματος τον οποίο ρόλο δεν πρέπει μόνοι μας να τον καταλύσουμε και να τους τον "χαρίσουμε" αμαχητί).
    Πολύ σωστά επισημαίνει ο προηγούμενος σχολιαστής Πρωτοδίκης φαντάζεστε το Βενιζέλο να κάνει απεργία; έχει αγκιστρωθεί στην καρέκλα του υπουργού και βουλευτή και ασκεί την εξουσία του όπως αυτός κρίνει. Ας την ασκήσουμε λοιπόν κι εμείς με τα δικά μας κριτήρια που θα είναι το Σύνταγμα και οι συνταγματικοί νόμοι! Μόνο τότε θα καταλάβουν ότι είμαστε τρίτη εξουσία όταν δεν θα μπορούν να υλοποιήσουν τις διατάξεις τους αφού αυτές θα ακυρώνονται από τη Δικαιοσύνη ως αντισυνταγματικές με στόχο την προστασία των Ελλήνων πολιτών και του Συντάγματος της χώρας.
    Έτσι λοιπόν κατά τη γνώμη μου, η οποιαδήποτε τυχόν κινητοποίησή μας θα πρέπει να εξαντλείται σε καθημερινές έστω, το πολύ 3ωρες διακοπές των συνεδριάσεών μας που θα είναι απόλυτα δικαιολογημένες αφού η εργασία μας δεν τελειώνει στην έδρα αλλά υπάρχει στη συνέχεια διεκπεραίωση και έκδοση πολιτικών αποφάσεων και καθαρογραφή των ποινικών καθώς και μελέτη των ποινικών δικογραφιών για όσους προεδρεύουν και ένα σωρό άλλες εργασίες που δικαιολογούν τη διακοπή των συνεδριάσεων μας για το ως άνω χρονικό διάστημα.
    Αυτό δεν είναι απεργία ούτε έρχεται κόντρα στο Σύνταγμα, αλλά είναι δικαίωμα και καθήκον μας να δουλεύουμε ανθρώπινα όπως όλοι οι δικαστές ακόμη και στη Ζιμπάπουε, εντός εύλογων εργασίμων ωρών με διαυγή το μυαλό μας και τη σκέψη μας για την καλύτερη και ευστοχότερη απόδοση του δικαίου των πολιτών.
    Επίσης οι κινητοποιήσεις μας πρέπει να εξαρτηθούν και από την απαίτηση να μας χορηγηθεί από την πολιτεία η απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή για την άσκηση των καθηκόντων μας, τα οποία μετά τις περικοπές θα αδυνατούμε να τα χρηματοδοτούμε με δικές μας δαπάνες όπως μέχρι σήμερα κάνουμε(χαρτί, μελάνη, κομπιούτερ, ιντερνετ, βιβλιοθήκη, γραφείο.
    Και αυτό συνιστά ένα νόμιμο και ειλικρινή λόγο αναγκαστικής αναστολής των εργασιών μας που δεν θεωρείται απεργία αφού η αναστολή αυτή δεν θα οφείλεται σε δική μας υπαιτιότητα αλλά σε υπαιτιότητα της ίδιας της πολιτείας που δεν θα μας παρέχει, όπως είναι υποχρεωμένη, την υποδομή για ν' ασκήσουμε απρόσκοπτα τα δικαστικά μας καθήκοντα.
    Και να πω ακόμη ότι στο χέρι των Εισαγγελέων και μάλιστα των Ανώτατων θα είναι να ζητήσουν στη συνέχεια ευθύνες από τους αρμόδιους που με τη συμπεριφορά τους και την τακτική τους να μην επιμελούνται για τη χορήγηση της υλικοτεχνικής υποδομής, θα παρακωλύουν έτσι τη λειτουργία της Δικαστικής εξουσίας.

    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΟΠΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ!
    ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΝΑ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΜΑΣ ΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ.
    ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Όλα αυτά που διαβάζω δίνουν την εντύπωση ότι είναι αντίθετα με τις Συνταγματικές διατάξεις για την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία, εγγύηση της οποιάς αποτελεί η διάταξη, ότι οι δικαστές αμείβονται ανάλογα με το λειτούργημά τους.Πως είναι δυνατόν δικαστές να αναγορεύονται σε συνταγματικούς νομοθέτες;Συγχωρήστε με αν κάνω λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οι υπουργοί και οι βουλευτές αποφασίζουν για τους μισθούς των άλλων αλλά και για τον δικό τους μισθο, τον οποίο προστατεύουν κάθε φορά απο τυχόν μειώσεις. Εμείς όχι, σε αντίθεση με ότι επικρατεί ως αντίληψη. Αυτή είναι η ουσιώδης διάφορα μας και εφόσον η εκτελεστική μας καθορίζει τον μισθο κάμψη νομοθετική εξουσία ψηφίζει τις εκάστοτε μειώσεις του,φυσικά και θα αντιδράσουμε,μεταξύ άλλων και με αποχή. Οποίος δεν θέλει ας μη συμμετάσχει. Του χρόνου που θα παίρνει 1000 ευρω και με την προαγωγή θα το στείλουν σε κάποιο νησί, ας μην διαμαρτύρεται όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Απάντηση προς "Μ.Θ.Ν": Αυτά τα γνωστά κλισέ με τα οποία μου απαντάτε, σας απαντά η πραγματικότητα. Η οποία έχει το "χούι" να είναι σκληρή. Όταν λοιπόν θα μας μειώσουν τους μισθούς κατά 30% στα καθαρά,και έρχεται χειμώνας, τότε να δώ τι από όλα ισχύει. Αυτά. Τελεία και Παύλα. Εξάλλου, σύμφωνα με στατιστικές δεν απέχουμε και πολύ από το Αφγανιστάν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Συνάδελφοι, ό,τι μέχρι τώρα έχουμε πετύχει, το πράξαμε δια της προσφυγής μας στη Δικαιοσύνη (όπως ενώπιον του Μισθοδικείου). Κατά συνέπεια, θα πρέπει να προβούμε, δια της δικαστικής οδού, σε άμεση δικεδίκηση των οφειλόμενων σε εμάς αναδρομικών (ποσού 280.000.000,00 ευρώ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μόλις πριν απο λίγο άκουσα απο γνωστό τηλεοπτικό κανάλι οτι οι μειώσεις των μισθών των πανεπιστημιακών και των δικαστών θα φτάσουν σε ποσοστό 40%. Να χαιρόμαστε την αντισυνταγματικότητα της αποχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μόλις πριν λίγο άκουσα από γνωστό τηλεοπτικό κανάλι (το περίφημο "ΤΗΛΕΒΟΑΣ", ιδιοκτησίας Θ. Βουλινού, πατέρα του "Φώτη"), ότι οι μειώσεις των μισθών των δικαστών θα φτάσουν και ίσως ξεπεράσουν ακόμη και το 60%, και μάλιστα θα ισχύουν αναδρομικά από την 1-1-2010!!!
    Αμάν, τι έγινε ρε παιδιά, εκεί φτάσαμε??? Καταστροφή!!! Δεν αντέχονται τέτοιες περικοπές, δεν μπορούμε να τις σηκώσουμε... Ελπίζω να τους φωτίσει όλους ο καλός Θεούλης και να επιστρέψουμε στο ανεκτό και ρεαλιστικό σενάριο των ΛΕΛΟΓΙΣΜΕΝΩΝ περικοπών ύψους 23%. Για να ανασάνουμε, όπως ανάσανε και ο Χότζας όταν έβγαλε το γουρούνι από την παράγκα του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. άρθρο 23 παρ. 2 του Συντάγματος
    Απαγορεύεται η απεργία ΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗ στους δικαστικούς λειτουργούς ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Η βέλτιστη λύση σε όλα τα προβλήματα της Δικαιοσύνης είναι η αυτονόητη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια της τρίτης Εξουσίας, όπως ακριβώς συμβαίνει και για τις δύο άλλες. Δεν είναι δυνατόν η Δικαιοσύνη να αποτελεί παρακλάδι της εκτελεστικής Εξουσίας (Υπουργείο Δικαιοσύνης). Επίσης, απαιτείται ο πλήρης διαχωρισμός της διοίκησης των Δικαστηρίων από τα δικαστικής φύσεως ζητήματα. Δεν πρέπει να συγχέεται η διοικητική λειτουργία με τη δικαστική. Κανένα διοικητικό καθήκον ή αρμοδιότητα για τους Δικαστές, ώστε να αφοσιωθούν αποκλειστικά στο έργο τους. Ο μεγαλύτερος αριθμός υποθέσεων που απασχολούν τα Δικαστήρια, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αντιμετωπισθούν διοικητικά, πολύ πριν φτάσουν στο ακροατήριο. Η μηχανοργάνωση και η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών είναι δυστυχώς ακόμη στο εμβρυϊκό τους στάδιο. Απλά, λογικά και αυτονόητα, ακόμη αναζητούνται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Δεν απεργούν μόνο στην Ελλάδα οι Δικαστές. Όλο το έτος 2010 απεργούσαν στην Αυστρία (μια εβδομάδα κάθε μήνα) με αίτημα την αύξηση των οργανικών τους θέσεων. Ζητούσαν 70, ενώ η κυβέρνηση της Αυστρίας έδινε 40. Στην Γαλλία τον Φεβρουάριο του 2011, απεργήσανε οι Δικαστές, εξαιτίας υποτιμητικών δηλώσεων και απειλών γιά πειθαρχικές διώξεις εκ μέρους του τότε Προέδρου Νικολά Σαρκοζύ. Ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Αυστρία επιτρέπεται η απεργία των Δικαστών. Υπάρχει όμως ευρωπαικό προηγούμενο. Όσο γιά τον ανώνυμο που επαναλαμβάνει την διάταξη του άρθρου 23 του Συντάγματος, τον καλώ να μας υποδείξει "ισοδύναμα μέτρα" προκειμένου να αποφύγουμε τις περικοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, αναφορικά με τα σχόλια που δημοσιεύονται ότι:
1) Δε θα δημοσιεύονται δυσφημιστικά και εξυβριστικά σχόλια
2) Δε θα δημοσιεύονται ΑΣΧΕΤΑ σχόλια σε ΑΣΧΕΤΕΣ αναρτήσεις
3) Δε θα δημοσιεύονται επαναλαμβανόμενα σχόλια στην ίδια ανάρτηση
4) Δε θα δημοσιεύονται σχόλια σε Greeklish


5) Σχόλια σε ενυπόγραφα άρθρα θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
6) Σχόλια σε ενυπόγραφο σχόλιο θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.

7) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ "ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ"


Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ