ΕΔΔΑ: γυναίκα θύμα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας

 

Το Στρασβούργο επιδίκασε ποσό 370.000 ευρώ σε γυναίκα θύμα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας! Ξυλοδαρμοί, απαγωγές και κόψιμο χεριού από συζύγους!

•  

ΑΠΟΦΑΣΗ

Tunikova κ.α. κατά Ρωσίας της 14.12.2021 (αρ. προσφ. 55974/16, 53118/17, 27484/18 και 28011/19)

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ενδοοικογενειακή βία. Έμφυλη βία. Ανάγκη νομοθετικών μεταρρυθμίσεων για την καταστολή τέτοιων περιστατικών.

Οι προσφεύγουσες γυναίκες υπέστησαν διάφορες μορφές απειλών και βίας από πρώην συντρόφους/συζύγους τους, μεταξύ των οποίων, ενδοοικογενειακή βία, σωματικές βλάβες ακόμη και σοβαρό ακρωτηριασμό.

Η πρώτη προσφεύγουσα μαχαίρωσε τον σύντροφό της, καθώς εκείνος την έσπρωχνε από το μπαλκόνι. Της ασκήθηκε ποινική δίωξη και καταδικάστηκε για πρόκληση σωματικής βλάβης ενώ δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του συζύγου της.

Η δεύτερη κατήγγειλε ότι ο πρώην σύζυγός της την γρονθοκόπησε και την έριξε από τις σκάλες και το εθνικό δικαστήριο έκρινε ότι προφανώς είχε αυτοτραυματιστεί.

Η τρίτη δέχτηκε επίθεση περίπου 20 φορές μέσα σε οκτώ χρόνια από τον πρώην σύζυγό της. Οι αρχές αρνήθηκαν να ασκήσουν ποινική δίωξη.

Η τέταρτη παντρεύτηκε και όταν ανακοίνωσε στον σύζυγό της ότι θέλει διαζύγιο, αυτός την απείλησε να την σκοτώσει, την έκλεισε στο αυτοκίνητο και την παρακολουθούσε παντού. Κατήγγειλε την συμπεριφορά του στην αστυνομία και ένας αξιωματικός της αστυνομίας της είπε ότι έπρεπε να αποσύρει την καταγγελία καθώς οι πράξεις του συζύγου ήταν απλώς μια «εκδήλωση αγάπης». Στη συνέχεια ο σύζυγός της την απήγαγε, την έδεσε και της έκοψε τα χέρια με τσεκούρι!

Ολες οι προσφεύγουσες κατήγγειλαν την αποτυχία των εγχώριων αρχών να θεσπίσουν νομικό πλαίσιο για την καταπολέμηση πράξεων ενδοοικογενειακής βίας και να αποδώσουν ευθύνες στους δράστες.

Επικαλούμενες το άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης), το άρθρο 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο) και το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων), οι προσφεύγουσες κατήγγειλαν ιδίως, την αποτυχία της Πολιτείας να τις προστατεύσει από την ενδοοικογενειακή βία, την έλλειψη προληπτικών αλλά και κατασταλτικών μέτρων και την εν γένει αδυναμία καταπολέμησης της έμφυλης βίας, η οποία ισοδυναμούσε με διακρίσεις κατά των γυναικών.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου διαπίστωσε, ειδικότερα, ότι οι ρωσικές αρχές δεν είχαν θεσπίσει κανένα νομικό πλαίσιο για την αποτελεσματική καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας, δεν είχαν αξιολογήσει τους κινδύνους επαναλαμβανόμενης βίας, και δεν είχαν διεξαγάγει αποτελεσματική έρευνα για την ενδοοικογενειακή βία που είχαν υποστεί οι προσφεύγουσες.

Διαπίστωσε ακόμη ότι, όσον αφορά την προστασία από τον κίνδυνο ενδοοικογενειακής βίας γενικώς, οι γυναίκες στη Ρωσία βρίσκονται σε κατάσταση de facto διακρίσεων.

Το ΕΔΔΑ, έκρινε ομόφωνα, ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης) και παραβίαση του άρθρου 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ.

Παράλληλα συνέστησε βάσει του άρθρου 46 (δεσμευτική ισχύς και εκτέλεση αποφάσεων) της ΕΣΔΑ ότι είναι επείγον να γίνουν αλλαγές στην εθνική νομοθεσία και πρακτική για την αποφυγή παρόμοιων παραβιάσεων στο μέλλον.

Το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 330.660 ευρώ ως αποζημίωση στην τέταρτη προσφεύγουσα, και 40.000 ευρώ για ηθική βλάβη! Σε κάθε μία από τις υπόλοιπες τρεις προσφεύγουσες επιδίκασε 20.000 ευρώ για ηθική βλάβη. 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ https://www.echrcaselaw.com ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ