Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

ΜονΕφΙωαν 108/2014 : ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΓΙΑ ΕΦΕΣΗ | ΕΦΕΤΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΠΗΓΗ: http://helleniclawyer.blogspot.gr/2014/09/1082014.html


ΕΦΕΤΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
                                                  Αριθμός απόφασης 108/2014      
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Λάμπρο Καρέλο, Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος Εφετών και τη γραμματέα Αναστασία Βαρδάκα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 2 Απριλίου 2014, για να δικάσει την εξής υπόθεση:
Της εκκαλούσης …………., κατοίκου ……………. Ιωαννίνων, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Μπασιό.       .
Με την 24/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων απορρίφθηκε η από 8-7-2013 (αρ. κατ. 759/17-7-2013) ανακοπή της εκκαλούσης.
Την ανωτέρω απόφαση προσέβαλε η ανακόπτουσα με την από 14-3-2014 (αρ. κατ. 36/20-3-2014) έφεσή της, με την οποία ζητά, όσα αναφέρονται σ’ αυτή.
Με την 119/21-3-2014 πράξη ορίστηκε δικάσιμος για τη συζήτηση της έφεσης η ανωτέρω.
Εκφωνήθηκε η υπόθεση με τη σειρά εγγραφής της στο πινάκιο και παραστάθηκε η εκκαλούσα, όπως αναφέρεται παραπάνω.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσης ζήτησε, όσα αναφέρονται στις προτάσεις του και στα πρακτικά.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 14-3-2014 (αρ. κατ. 36/20-3-2014) έφεση στρέφεται κατά της 24/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρων 741 επ. ΚΠολΔ), η από 8-7-2013 {αρ. κατ. 759/17-7-2013) ανακοπή της εκκαλούσης, για την ακύρωση της από 18-5-2012 πράξης και των 293/2012 πρακτικών δημοσίευσης ιδιόγραφης διαθήκης του Μονομελούς -Πρωτοδικείου Ιωαννίνων. Η έφεση έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον ή εκκαλούσα δεν επικαλείται και από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ενώ, από τη δημοσίευση της απόφασης αυτής, στις 31-1-2014, δεν έχει περάσει τριετία (άρθρα 495, 498, 499, 500, 518 παρ. 2, 739, 741, 760 επ. ΚΠολΔ). Επίσης, αρμόδια φέρεται στο Δικαστήριο τούτο (άρθρα 19, 741, 760 επ, ΚΠολΔ, όπως το άρθρο 19 ισχύει μετά το άρθρο 4 παρ. 2 του νόμου 3994/2011, σύμφωνα με τα άρθρα 72 παρ. 2 και 4 και 77 παρ. 1 του νόμου αυτού), με τη διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 524 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά το άρθρο 44 παρ. 1 του νόμου 3994/2011 (σύμφωνα με τα άρθρα 72 παρ. 2 και 4 και 77 παρ. 1 του νόμου αυτού), με την εφαρμογή και των άρθρων 748 και 760 επ. ΚΠολΔ (άρθρο 760 ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 532, 533 παρ. 1, 741 ΚΠολΔ).

Πρέπει να σημειωθεί, ότι, ναι μεν δεν έχει κατατεθεί, κατά την άσκηση της έφεσης, το παράβολο που προβλέπεται από το άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του νόμο;} 4055/2012 και εν συνεχεία με το άρθρο 93 παρ. 1 του νόμου 4139/2013, η παράλειψη όμως αυτή δεν καθιστά απαράδεκτη την έφεση, όπως απειλείται ατό τις παραπάνω διατάξεις, καθόσον οι εν λόγω διατάξεις τυγχάνουν ανεφάρμοστες, επειδή θίγουν τον πυρήνα του ατομικού δικαιώματος προσφυγής στη δικαιοσύνη και, συνεπώς, είναι ανίσχυρες ως αντίθετες προς τις αυξημένης ισχύος διατάξεις που θεσπίζουν το εν λόγω δικαίωμα, ήτοι τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, η οποία κυρώθηκε (για δεύτερη φορά) με το νδ 53/1974 και έχει, μαζί με τα Πρωτόκολλά της, υπερνομοθετική, κατά το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, ισχύ και εκείνες του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος. Είναι αλήθεια, ότι οι παραπάνω διατάξεις δεν στερούν από τον κοινό νομοθέτη την ευχέρεια να θεσπίζει. δικονομικές προϋποθέσεις για την άσκηση ενδίκων μέσων και γενικότερα διατυπώσεις για την πρόοδο της δίκης. Για να είναι όμω|ς ανεκτές οι δικονομικές αυτές προϋποθέσεις και διατυπώσεις πρέπει να είναι συναφείς με τη λειτουργία των δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης και περαιτέρω να μη υπερβαίνουν τα όρια εκείνα πέραν των οποίων επάγονται την άμεση ή έμμεση κατάλυση του ατομικού δικαιώματος που προστατεύεται από τις παραπάνω διατάξεις (ΑΕΔ 33/95 ΕλΔικ 36-571). Η διάταξη του άρθρου 12 παρ. 2 του νόμου 4055/2012 ουδεμία των προϋποθέσεων αυτών πληροί, όπως, ενόψει του οικονομικού βάρους που επιβάλλει, θα έπρεπε, για να είναι ανεκτή. Ειδικότερα.
Το ποσό των διακοσίων (200) (σήμερα) ευρώ της αξίας του παραβόλου, που αξιώνει, για να μην απορριφθεί ως απαράδεκτη η έφεση, συνιστά, με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες της Χώρας, οικονομικό βάρος, στο οποίο αδυνατεί αντικειμενικά να ανταποκριθεί σημαντικό μέρος των Ελλήνων πολιτών, με συνέπεια να Αποκλείονται αυτοί από τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη. Ο αριθμός αυτός βαίνει συνεχώς αυξανόμενος, λόγω της συνεχώς επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης της Χώρας. Σε κάθε περίπτωση , ενόψει της ιερότητας  του θεσμού της απονομής της δικαιοσύνης, της κεφαλαιώδους σημασίας της για την ειρηνική κοινωνική συμβίωση και της πρωταρχικής υποχρέωσης πολιτείας για την απονομή της, το μέτρο θα αποφευχθεί, έστω και ενός μόνο πολίτη την παραπάνω δυνατότητα να στερούσε και, όχι, όπως εν προκειμένω, που τη στερεί από σημαντικό και συνεχώς αυξανόμενο τμήμα του πληθυσμού.
Εκτός τούτων, πρόκειται για καθαρά εισπρακτικό μέτρο, με το οποίο επιδιώκεται, μέσω του Θεσμού της απονομής της δικαιοσύνης,' αύξηση των δημοσίων εσόδων και, συνεπώς, για μέτρο, το οποίο ούτε στην εύρυθμη λειτουργία των δικαστηρίων αποσκοπεί, ούτε την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης υπηρετεί, καθόσον: α) η ανάγκη «αποτροπής άσκησης αβασίμων ενδίκων μέσων», με την οποία επιχειρείται η δικαιολόγηση του με την αιτιολογική έκθεση (ΚΝοΒ 60-561), επαρκώς, αλλά και δικαιότερα, σύμφωνα με όσα εκτίθενται ειδικότερα παρακάτω, θεραπεύεται μέ τις από ετών υφιστάμενες διατάξεις του άρθρου 205 ΚΠολΔ, έτσι ώστε να παρίστανται η νέα ρύθμιση περιττή ως προς την απονομή της δικαιοσύνης τουλάχιστον και η ανωτέρω δικαιολόγηση της μη πειστική, β) Με την υπόψη νομοθετική ρύθμιση προβλέπεται επιστροφή του παραβόλου μόνο «σε περίπτωση ολικής ή μερικής νίκης» του διαδίκου που το κατέθεσε και όχι, όπως στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται και, όπως, για λόγους συνέπειας και προς αυτή, αλλά και προς τον ανωτέρω προβαλλόμενο σκοπό, θα έπρεπε, αν πρόκειται για μη αβάσιμο ένδικο μέσο. Βέβαια και αν ακόμη προβλεπόταν η επιστροφή του παραβόλου στην περίπτωση του μη αβασίμου ενδίκου μέσου και πάλι θα επρόκειτο για μέτρο που δεν συνάπτει με την αποτελεσματική λειτουργία της δικαιοσύνης και των δικαστηρίων, αφενός μεν διότι δεν αποκλείεται το σφάλμα της δικαστικής κρίσης που θα το χαρακτήριζε ως αβάσιμο και αφετέρου διότι το αβάσιμο ένδικο μέσο δεν ταυτίζεται και δεν συμπίπτει με το προδήλως απερίσκεπτο ή αστήρικτο.
Αν, συνεπώς, πρόθεση του νομοθέτη του παραπάνω νόμου δεν ήταν αυτή που προαναφέρθηκε, αλλά η υποβοήθηση της αποτελεσματικής λειτουργίας και απονομής της δικαιοσύνης, οπωσδήποτε θα έκανε λόγο, όχι, όπως πράττει, για αβάσιμο, αλλά για προδήλως απερίσκεπτο ή αστήρικτο ένδικο μέσο, παράλληλα δε, θα προέβλεπε την επιστροφή του παραβόλου, όχι σε περίπτωση ολικής ή μερικής νίκης, αλλά σε κάθε περίπτωση που σύμφωνα με  τη δικαστική κρίση, η έφεση, έστω και αν απορρίφθηκε και, συνεπώς, ηττήθηκε ο εκκαλών, δεν υπήρξε προδήλως απερίσκεπτη ή αστήρικτη, γ) Πέραν των ανωτέρω, αν ο πραγματικός σκοπός της υπόψη νομοθετικής ρύθμισης δεν ήταν εκείνος που προαναφέρθηκε, η επιστροφή του παραβόλου θα προβλεπόταν, όχι μόνο σε περίπτωση μερικής ή ολικής νίκης εκείνου που το κατέθεσε, αλλά σε κάθε περίπτωση που το δικαστήριο θα έκρινε ότι η άσκηση του ενδίκου μέσου δεν ήταν αβάσιμη, αφού άλλο απόρριψη της έφεσης, η οποία απόρριψη επάγεται με την υπόψη νομοθετική ρύθμιση, ανεξάρτητα από την αιτία απόρριψης, εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο και άλλο δικαστική κρίση για το ότι η έφεση που ασκήθηκε ήταν αβάσιμη, περίπτωση, η καταπολέμηση της οποίας, εφόσον συνέτρεχαν και οι ανωτέρω λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις, θα συνέβαλε στην αποτελεσματικότερη απονομή της δικαιοσύνης, δ) Δε προβλέπεται δυνατότητα επιστροφής του παραβόλου ακόμη και στην περίπτωση που το Δικαστήριο, απορρίψει μεν την έφεση, κρίνει, όμως, δικαιολογημένη την άσκηση αυτής στη συγκεκριμένη περίπτωση και όπως, για τη συμφωνία της υπόψη νομοθετικής ρύθμισης με τις παραπάνω αυξημένης ισχύος διατάξεις, θα έπρεπε, ε) Ο φορολογικός σκοπός της ανωτέρω νομοθετικής ρύθμισης, αλλά και η προς τις παραπάνω διατάξεις αντίθεσή της συνάγεται και από το ότι δεν απαλλάσσονται της σχετικής υποχρέωσης ακόμη και οι διάδικοι που αδυνατούν να καταβάλουν την οικεία δαπάνη, λόγω ένδειας, με συνέπεια να στερούνται αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, στ) Συναρτώντας η  ανωτέρω ρύθμισή τη δυνατότητα άσκησης έφεσης από την οικονομική κατάσταση του εκκαλούντος, παραβιάζει ευθέως τις' παραπάνω αυξημένης ισχύος διατάξεις και το ατομικό δικαίωμα που προαναφέρθηκε και το οποίο κατοχυρώνεται μ' αυτές, ζ) Αν πραγματική πρόθεση του νομοθέτη της ανωτέρω ρύθμισης ήταν η εύρυθμη λειτουργία των δικαστηρίων και της δικαιοσύνης και όχι ό ταμειακός σκοπός που προαναφέρθηκε, τότε δεν θα απαλλασσόταν της σχετικής υποχρέωσης το Δημόσιο, αφενός μεν διότι με τον τρόπο αυτό εισάγεται αδικαιολόγητο προνόμιο υπέρ του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών διαδίκων και έτσι παραβιάζεται η αρχή της δικονομικής ισότητας που κατοχυρώνεται με τις παραπάνω διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ (οχτ. απόφαση του ΕΔΔΑ της 27.11.2012 στην υπόθεση Bayar & Gubruz Κατά Τουρκίας, ΝοΒ 61-1370) και 4 παρ. 1 του Συντάγματος και αφετέρου διότι σημαντικό μέρος της επιβάρυνσης των δικαστηρίων οφείλεται σε ένδικα μέσα που ασκεί το Δημόσιο, αφού, με ελάχιστες, για προφανείς λόγους, εξαιρέσεις, το σύνολο των υποθέσεων, στις οποίες είναι διάδικο, διέρχεται, ακριβώς λόγω του ότι ουδεμία δικαστική δαπάνη συνεπάγεται γι’ αυτό, απ’ όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, ακόμη και εκείνες που η δικονομική τους τύχη είναι γνωστή και αναμενόμενη ή πρόκειται για υποθέσεις ήσσονος σημασίας. (Σημ. Μ. Μαργαρίτη υπό την ΑΠ 1739/12 ΝοΒ 61-998). η) Δεδομένου ότι το παράβολο θεσπίζεται ως προϋπόθεση του παραδεκτού της έφεσης, η μη προκαταβολή του, επαγόμενη απόρριψη της έφεσης, δεν έπρεπε, ε) Ο φορολογικός σκοπός της ανωτέρω νομοθετικής ρύθμισης, αλλά και η προς τις παραπάνω διατάξεις αντίθεσή της συνάγεται και από το ότι δεν απαλλάσσονται της σχετικής υποχρέωσης ακόμη και οι διάδικοι που αδυνατούν να καταβάλουν την οικεία δαπάνη, λόγω ένδειας, με συνέπεια να στερούνται αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, στ) Συναρτώντας η ανωτέρω ρύθμιση τη δυνατότητα άσκησης έφεσης από την οικονομική κατάσταση του εκκαλούντος, παραβιάζει ευθέως τις' παραπάνω αυξημένης ισχύος διατάξεις και το ατομικό δικαίωμα που προαναφέρθηκε και το οποίο κατοχυρώνεται μ' αυτές, ζ) Αν πραγματική πρόθεση του νομοθέτη της ανωτέρω ρύθμισης ήταν η εύρυθμη λειτουργία των δικαστηρίων και της δικαιοσύνης και όχι ο ταμειακός σκοπός που προαναφέρθηκε, τότε δεν θα απαλλασσόταν τη< σχετικής υποχρέωσης το Δημόσιο, αφενός μεν διότι με τον τρόπο αυτό εισάγεται αδικαιολόγητο προνόμιο υπέρ του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών διαδίκων και έτσι παραβιάζεται η αρχή της δικονομικής ισότητας που κατοχυρώνεται με τις παραπάνω διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ (σχτ. απόφαση του ΕΔΔΑ της 27.11.2012 στην υπόθεση Bayar & Gubruz Κατά Τουρκίας, ΝοΒ 61-1370) και 4 παρ. 1 του Συντάγματος και αφετέρου διότι σημαντικό μέρος της επιβάρυνσης των δικαστηρίων οφείλεται σε ένδικα μέσα που ασκεί το Δημόσιο, αφού, με ελάχιστε!;, για προφανείς λόγους, εξαιρέσεις, το σύνολο των υποθέσεων, στις οποίες είναι διάδικο, διέρχεται, ακριβώς λόγω του ότι ουδεμία δικαστική δαπάνη συνεπάγεται γι’ αυτό, απ’ όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, ακόμη και εκείνες που η δικονομική τους τύχη είναι γνωστή και αναμενόμενη ή πρόκειται για υποθέσεις ήσσονος σημασίας. {Σημ. Μ. Μαργαρίτη υπό την ΑΠ 1739/12 ΝοΒ 61-998). η) Δεδομένου ότι το παράβολο θεσπίζεται ως προϋπόθεση του παραδεκτού της έφεσης, η μη προκαταβολή του, επαγόμενη απόρριψη της έφεσης, δεν επιτρέπει στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο να κρίνει, βάσει των συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης, μεταξύ των οποίων ιδιαίτερα η οικονομική δυνατότητα του εκκαλούντος, για το αν η επιβολή του συνιστά δυσανάλογο περιορισμό του κατοχυρωμένου σπ<^ τις παραπάνω διατάξεις δικαιώματος πρόσβασης στο δικαστήριο, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί, με την πρόβλεψη κατ((λογισμού του από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο με την απόφασή του για την ουσία της υπόθεσης, αφού μόνο τότε θα μπορούσε να κρίνει ειδικά για όλες τις παραμέτρους σχετικά με το δικαιολογημένο ή μη της επιβολής του. θ) Αφού, τέλος, το παράβολο αποτελεί προκαταβολική κύρωση σε βάρος του εκκαλούντος, για την περίπτωση που αυτός δεν ήθελε εξέλθει ολικοί ή μερικά νικητής του δικαστικού αγώνα, με τη θέσπισή του ως προϋπόθεσης παραδεκτού της έφεσης, πριν δηλαδή την κρίση για τη νίκη ή ήττα του εκκαλούντος, δεν εξυπηρετείται ο προβαλλόμενος σκοπός της αποτροπής αβάσιμων εφέσεων, αφού η έφεση, βάσιμη η αβάσιμη, έχει ήδη ασκηθεί, πέραν του ότι με την υπόψη ρύθμιση η κρίση για το βάσιμο ή μη αυτής μεταφέρεται σε διάφορο από το κατά το Σύνταγμα αρμόδιο όργανο και μάλιστα πριν] τη διεξαγωγή του δικαστικού αγώνα, ενώ, παράλληλα, το βάσιμο ή μη της έφεσης, ως θέμα που συναρτάται αποκλειστικά και ^όνο με, το κατά πόσο ο εκκαλών έχει δίκιο στη συγκεκριμένη περίπτωση ή όχι, είναι, αλλά και θα πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητο από παράβολα ή και την προκαταβολή τους. Θα αποτραπεί έτσι και το παράδοξο να διαβλέπει το Εφετείο, ότι η έφεση είναι και στην ουσία βάσιμη και ότι, για, προφανείς ακόμη, λόγους δικαιοσύνης, επιβάλλεται η παραδοχή της, πλην να την απορρίπτει, λόγω μη (προ)καταβολής του οικείου παραβόλου από τον εκκαλούντα.
  Τα ανωτέρω δεν παραλλάσσουν από τη διαπίστωση ότι οι αυξημένης ισχύος διατάξεις που προαναφέρθηκαν, δεν κατοχυρώνουν τα ένδικα μέσα και το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας που ενδιαφέρει εν προκειμένω, Και τούτο, διότι, το δικαίωμα ενδίκου μέσου, ήτί)ΐ το δικαίωμα επανεξέτασης της υπόθεσης από ανώτερο δικαστήριο, προβλέπεται από το άρθρο 2 του Εβδόμου ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το νόμο 1705/1987 και μεν ποινικές καταδίκες, πλην, όμως, επειδή απηχεί γενικότερη άποψη του διεθνούς νομοθέτη για δικαίωμα ολοκληρωμένης προσφυγής του ατόμου στη δικαιοσύνη, εφαρμόζεται αναλογικά και εν προκειμένω (Κ. Χιώλου, Αντισυνταγματικοί περιορισμοί ασκήσεως αναιρέσεων κατά αποφάσεων διοικητικών δικαστηρίων, ΝοΒ 44-328 επ.) και το οποία άρθρο ευθέως παραβιάζεται με το παραπάνω παράβολο ως - προϋπόθεση παραδεκτού της έφεσης και, μάλιστα, αδιακρίτως, για κάθε υπόθεση, αφού εξαρτά το παραδεκτό του ενδίκου αυτού μέσου από την παραπάνω οικονομική προϋπόθεση, η οποία είναι άσχετη με τους περιορισμούς της παραγράφου 2 του ανωτέρω άρθρου του Εβδόμου Πρωτοκόλλου, των οποίων θα μπορούσε να γίνει αναλογική μεταφορά με την υπόψη νομοθετική ρύθμιση, ενώ η επιστροφή του παραβόλου με τις παραπάνω προϋποθέσεις, δεν θεραπεύει την παραβίαση (και την αδικία), αφού δεν αίρει τον αποκλεισμό όσων δεν μπορούν να το προκαταβάλουν. Εκτός τούτων, όταν, παρά την,, κατά τα ανωτέρω, έλλειψη σχετικής υποχρέωσης, προβλέπεται νομοθετικά η δυνατότητα άσκησης έφεσης, οι προϋποθέσεις που θεσπίζονται για την παραδεκτή άσκησή της, δεν πρέπει να είναι δυσανάλογα αυστηρές σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό και, πολύ περισσότερο, να καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση στο ένδικο αυτό μέσο, όπως, σύμφωνα με όσα προεξετέθησαν, συμβαίνει με το παράβολο για το οποίο γίνεται λόγος.
Τέλος, οι παραπάνω διατάξεις είναι ανεφάρμοστες, επειδή παραβιάζουν και τη συνταγματική αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 Συντ.), καθόσον, προβλέποντας, αδιακρίτως, το παράβολο ως προϋπόθεση παραδεκτού της έφεσης, προβαίνουν σε διάκριση των πολιτών σ’ αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα προκαταβολής του, η οποία τους επιτρέπει την πρόσβαση στη δικαιοσύνη και σ’ αυτούς, που, μη έχοντας τη σχετική δυνατότητα, στερούνται το έννομο αυτό αγαθό, διάκριση, όμως και στέρηση μη ανεκτές σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία. Τα ίδια ισχύουν και ως προς το ενιαίο, ανεξάρτητα δηλαδή από το αντικείμενο της διαφοράς, ύψος του παραβόλου.
Το παραπάνω ύψος του παραβόλου δεν αναιρεί όλα όσα ανωτέρω εκτέθηκαν, πρωτίστως, διότι ή το ύψος του είναι χαμηλό και  συνεπώς, δυνατή η προκαταβολή του από όλους, οπότε δεν επιτυγχάνεται ο προβαλλόμενος σκοπός της αποτροπής αβασίμων εφέσεων ή το ύψος του είναι πρόσφορο για την αποτροπή αβασίμων εφέσεων, οπότε, όμως, αδύνατη η προκαταβολή του από τους μη έχοντες τη σχετική δυνατότητα.
 Περαιτέρω, κατά τα άρθρα 1769, 1771, 1774 ΑΚ και 808 ΚΠολΔ, το αρμόδιο για τη δημοσίευση διαθήκης όργανο, προβαίνει στη δημοσίευση, αφού προηγουμένως εξετάσει, αυτεπαγγέλτως και διαπιστώσει, ότι πρόκειται για υποστατή διαθήκη, ήτοι έγγραφο που έχει χαρακτήρα διάταξης τελευταίας βούλησης (Μπαλής, ΚλρΔ, 1965,_παρ. 76. Βουζίκας, ΚλρΔ, β' τεύχος, 1975, παρ.94/Π, σελ. 354. Παπαντωνίου, ΚλρΔ, 1985, παρ. 76, σελ. 307. Μπέης, ΠολΔικ, άρθρο 808, σελ. 892, 897. Επίσης, Π. Νικολόπουλος, στον ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, άρθρο 1769, αρ. 9), κάτι που δεν συμβαίνει, πλην άλλων και όταν η ανάγνωσή του είναι αδύνατη, αφού τότε αποκλείεται η παραπάνω διαπίστωση, ενώ η δημοσίευση, τεχνητά, υπό τις ανωτέρω συνθήκες, δυνατή μόνο με την επισύναψη φωτοτυπίας του στην πράξη δημοσίευσης, ουδένα των σκοπών δημοσιότητας που επιδιώκονται, εξυπηρετεί. Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από τις διατάξεις του Τρίτου Κεφαλαίου του ΚλρΔ του ΑΚ και εκείνες του άρθρου 173 του ίδιου Κώδικα για την ερμηνεία των διαθηκών, αφού η ερμηνεία προϋποθέτει ύπαρξη διαθήκης, ενώ, στην παραπάνω περίπτωση, δεν υφίσταται διαθήκη, με την ανωτέρω νομική έννοια του όρου, για να τεθεί και θέμα ερμηνείας της. Στην υπόθεση που εκδικάζεται, από τα 293/2012 πρακτικά του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με τα οποία δημοσιεύθηκε, με την επισύναψη φωτοτυπίας του σ’ αυτά, το από 7-5-2011, ως ιδιόγραφη διαθήκη του ………… φερόμενο, κείμενο, όπως και από το πρωτότυπο του κειμένου αυτού, που προσκομίζεται, συνάγεται, ότι η ανάγνωση του εν λόγω κειμένου είναι αδύνατη, με Συνέπεια να μη μπορεί να διαγνωσθεί, όχι μόνο το περιεχόμενό “Του, αλλά ούτε και το όνομά του προσώπου  από το οποίο τούτο προέρχεται, Ενόψει τούτων και σύμφωνα με τη σκέψη που προεκτέθηκε, το κείμενο αυτό δεν συνιστά υποστατή διαθήκη και, ως εκ τούτου,  η δημοσίευσή του ως διαθήκης ήταν αδύνατη- Αφού, επομένως, ·το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν δέχτηκε τα ανωτέρω, αλλά, αντίθετα, έκρινε, ότι ορθώς δημοσιεύθηκε το εν λόγω κείμενο ως ιδιόγραφη διαθήκη του ………………., απορρίπτοντας στη συνέχεια την παραπάνω ανακοπή ακύρωσης της πράξης και των πρακτικών δημοσίευσής του, εσφαλμένα τις αποδείξεις και, συγκεκριμένα, το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού εκτίμησε και τις ανωτέρω διατάξεις ερμήνευσε και εφάρμοσε. Γι’  αυτό, οι σχετικοί λόγοι έφεσης πρέπει να γίνουν δεκτοί ως βάσιμοι και στην ουσία. Στη συνέχεια, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και, αφού κρατηθεί και εκδικαοθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο (άρθρο 535 παρ. 1, 741, 760 επ. ΚΠολΔ), πρέπει, σύμφωνα με όσα προεξετέθησαν, η παραπάνω ανακοπή να γίνει δεκτή ως βάσιμη και στην ουσία και να ακυρωθούν η πράξη και τα πρακτικά δημοσίευσης της ανωτέρω ως διαθήκης φερομένης, σύμφωνα με το διατακτικό, χωρίς σκέψη για δικαστική δαπάνη πρωτίστως, λόγω μη υποβολής σχετικού αιτήματος (άρθρα 106, 741, 746, 760 επ. ΚΠολΔ).


                                                          ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την 24/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ την 8-72013 (αρ. κατ. 759/17-7-2013) ανακοπή.
ΔΕΧΕΤΑΙ την ανακοπή αυτή. Και
ΑΚΥΡΩΝΕΙ την από 18-5-2012 πράξη της Δικαστού του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων και τα 293/2012 πρακτικά του Δικαστηρίου αυτού σχετικά με τη δημοσίευση του, ως ιδιόγραφη διαθήκη του ……………φερομένου, από 7-5-2011 κειμένου.

Κρίθηκε, αττοφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 29 Απριλίου 2014, χωρίς να παρίστανται η εκκαλούσα και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της.

41 σχόλια:

  1. άντε τώρα μένει μόνο το παράβολο ανακοπής ερημοδικίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου! Τα έξοδα προσφυγής στη Δικαιοσύνη είναι γνωστό ότι είναι ελάχιστα στην Ελλάδα και οι δικηγόροι δεκάδες χιλιάδες. Γι' αυτό ο λαός προσπαθεί να λύσει τις διαφορές του με αγωγές και μηνύσεις και όχι με τη συζήτηση. Και αντί να επιδοκιμάζουμε τις όποιες προσπάθειες μείωσης των προσφυγών στη Δικαιοσύνη, που είναι στοιχείο πολιτισμού, εμείς συνεχίζουμε να βαφτίζουμε τα πάντα αντισυνταγματικά. Γι' αυτό είναι αναγκαία η ίδρυση τελικά συνταγματικού δικαστηρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ''Γι' αυτό ο λαός προσπαθεί να λύσει τις διαφορές του με αγωγές και μηνύσεις και όχι με τη συζήτηση.'' ΚΑΙ ΟΧΙ με τις κουμπουρες θελετε να πειτε αγαπητε! Για να συζητουμε επι του πραγματικου δλδ και οχι επι του ευκταιου.

      Διαγραφή
    2. ΄΄Γι' αυτό ο λαός προσπαθεί να λύσει τις διαφορές του με αγωγές και μηνύσεις και όχι με τη συζήτηση.΄΄
      @ Συγνωμη αλλα δεν σας αντεληφθην,λετε δηλαδη οτι ο λαος εαν δεν εχει την οικονομικη ευχερεια να λυσει τις διαφορες του δικαστικα, θα τις λυνει δια...της συζητησεως;;;ο ρολος του ''κατη '' αγαπητε μου ,γι αυτον ακριβως τον λογο δημιουργηθηκε .Απο την αναγκαιοτητα για την επικρατηση κοινωνικης ειρηνης απορρεει ο θεσμος της δικαιοσυνης !Χωρις αυτον η κοινωνια θα ηταν οχλος.ατακτα στιφη αλληλοσφαζομενα για δυο ...ριζες εληες η για δυο κατσικια(...εδω τωρα,σημερα και τετοια τα ζουμε καθημερινα ... )!Τι λετε τωρα...ο λαός να προσπαθεί να λύσει τις διαφορές του με τη συζήτηση....εδω με τις αγωγές και τις μηνύσεις δεν τις λυνει ,θα τις λυσει με την ..συζητηση;Και να ξερετε οτι η μείωση των προσφυγών στη Δικαιοσύνη,επειδη θα αποστερειται το Δικαιωμα της προσφυγης σε μια σημαντικη μεριδα του λαου με την επιβολη αυξησης στα σχετικα κοστη,σε εποχη μαλιστα οικονομικης δυσπραγιας,δεν είναι στοιχείο πολιτισμού.Στοιχειο βαρβαροτητας ειναι!Της Πολιτειας !.Στοιχείο πολιτισμού ειναι η ΕΥΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΗ και η ευνομουμενη Πολιτεια !Ανατανακλαστικα και Ως παρακολουθημα αυτης θα επελθει και η ευκταια ενθεν κακειθεν ,σημαντικη μειωση των προσφυγών στη Δικαιοσύνη.Το αντιλαμβανεστε υποθετω.

      Διαγραφή
  3. αληθεια, στην αγγλια που το αντιστοιχο "παραβολο" εφεσης ειναι 100.000 ευρω τουλαχιστον υπαρχει αντιθεση στην ΕΣΔα?
    στη Γερμανια που η καταθεση αγωγης με δικονομικο κωλυμα (εκκρεμοδικια, κτλ) συνεπαγεται προστιμο 10.000 ευρω, αλλιως δεν μπορεις εσαει να ξαναπροσφυγεις στη δικαιοσυνη υπαρχει αντιθεση στην ΕΣΔΑ?
    στην ολλανδια, που το δικαιωμα εφεσης ειναι ελαχιστο, υπαρχει αντιθεση στο ΕΣΔΑ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνάδελφε, περιμένω με ανυπομονησία την ημέρα που θα εκδοθεί απόφαση ότι η καταβολή δικαστικών εξόδων είναι αντισυνταγματική

      Διαγραφή
    2. Θέμα χρόνου είναι..... θα το δείτε κι αυτό!

      Διαγραφή
    3. Ειθε να υιοθετησει και η ελληνικη Πολιτεια την αντιστοιχη δικονομικη τακτικη στο αντιστοιχο ζητημα!Ειθε για να απαλλαγουμε απο πονηρους,οκνηρους και αδιαβαστους δικηγορους!

      Διαγραφή
    4. Κι από τους δικομανεις .... Αλήθεια υπάρχει άλλη χώρα εκτός απο την Ελλαδική Μπουζουμπουρα που να βιώνει αντίστοιχο φαινόμενο;

      Διαγραφή
  4. Επιτελους !Καιρος ηταν να σταματησει αυτο το ελιτιστικο μετρο που περιοριζε το δικαιωμα της προσβασης στην Δικαιοσυνη και το επεφυλασσε μονο για τους εχοντες ,παραγκωνιζοντας τους φτωχους ,εξαιρωντας αυτους απο τις ταξεις των Πολιτων εν τη ουσια ,καταλυοντας ετσι το αρθρο του Συνταγμαγματος περι Ισοπολιτειας ! Σπουδαια Αποφαση,ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ!
    Ευγε στον κ.Δικαστη που τολμησε και '' παραβιασε κλειστες θυρες''!
    Μακαρι να υπαρξουν κι αλλοι Δικαστες που με σθενος να τιμουν τον θεσμικο τους ρολλο!
    Αυτο αλλωστε αναμενει και ο Πολιτης που προσφευγει για να βρει το Δικιο του!Σε αυτους ελπιζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν αφήσουμε στην άκρη τις ιδεοληψίες περί φτωχών και αδικημένων που δεν μπορούν να προσφύγουν στην δικαιοσύνη για να βρουν το δίκιο τους θα διαπιστώσουμε ότι το μέγιστο ποσοστό των εφέσεων (άνω του 80%) δεν ασκούνται επειδή η πρωτόδικη απόφαση έχει κάποιο νομικό ή ουσιαστικό σφάλμα αλλά προκειμένου ο κακόπιστος διάδικος να παρελκύσει τη δίκη και την ικανοποίηση του αντιδίκου του με βάση τη δικηγορική λογική " Δε κάνουμε και μία έφεση; τι έχουμε να χάσουμε; τζάμπα είναι".

      Διαγραφή
    2. Στην Ελλάδα ο λαϊκισμός τείνει να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του ακόμη και στη δικαιοσύνη

      Διαγραφή
    3. Επιτελους. Τώρα πια το μόνο που μένει να κηρυχθεί αντισυνταγματικό είναι η υποχρεωτική παράσταση με δικηγόρο. Καιρός είναι να σταματησει αυτο το ελιτιστικο μετρο που περιορίζει το δικαίωμα της πρόσβασης στη Δικαιοσύνη και το επιφυλάσσει μόνο για τους εχοντες ,παραγκωνίζοντας τους φτωχούς ,εξαιρωντας αυτους απο τις ταξεις των Πολιτων εν τη ουσια ,καταλυοντας ετσι το αρθρο του Συνταγμαγματος περι Ισοπολιτειας !

      Διαγραφή
    4. Ο 4.05μ.μ απαντα στον 5.22μ.μ
      @ Δεν εχετε αδικο αλλα τι λετε, ακομη κι ετσι να ειναι, στο βωμο του 80% να θυσιασουμε και το υπολοιπο 20% που προσφεύγουν στην δικαιοσύνη για να βρουν το δίκιο τους;Δλδ ''μαζι με τα ξερα ας καουν και τα χλωρα''; Ξερετε μπορει το 20% να μοιαζει ασημαντη μειοψηφεια μετρουμενο ως ποσοστιαια μοναδα αλλα οταν για οποιοδηποτε λογο το ΘΥΣΙΑΖΕΙΣ ,παυει να ειναι ''ποσοστο'' !Μετρας ΘΥΜΑΤΑ! ΒΛΑΠΤΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ!
      Και αυτο σε ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ!ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗ!
      Να εξευρουν αλλον τροπο αποκλεισμου του 80% οπως λετε απο το δικαιωμα της εφεσης ,των κακοπιστων και πονηρων διαδικων και δικηγορων!
      ΕΥΧΗΣ ΕΡΓΟ θα ηταν!Θα μας απαλλασσαν ολους απο το ..αχθος που συνεπαγεται η υπαρξη τους για την κοινωνια μας!
      υ.γ παντως το σκεπτικο σας νοερα με παραπεμπει σε αμερικανικες ταινιες οπου οι αστυνομικοι κατα το κυνηγητο των ''κακων'' , προκειμενου να απαλλαξουν την κοινωνια απο τετοιους και να κανουν τη ζωη των πολιτων ασφαλεστερη ,στρωνουν το διαβα τους με ζωες αθωων !Θα το εχετε προσεξει κι εσεις !Παραπλευρες απωλειες τις ονομαζουν

      Διαγραφή
    5. άρθρο 495 αριθ 4 κπολδ "Σε περίπτωση ολικής ή μερικής νίκης του καταθέσαντος (το παράβολο) το δικαστήριο με την απόφασή του διατάσσει να επιστραφεί το παράβολο σε αυτόν"
      Αυτό σημαίνει ότι όποιος ασκήσει έφεση και κερδίσει θα πάρει πίσω τα χρήματα του παραβόλου. Συνεπώς καμμία ανθρώπινη ζωή δεν βλάπτεται ούτε φυσικά υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Όλα τα άλλα είναι παραπληροφόρηση και λαϊκισμός για τα κανάλια και τα καφενεία.

      Διαγραφή
  5. Η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου φαίνεται να περιείχε ένα σοβαρό σφάλμα στην εκτίμηση των εγγράφων αποδείξεων. Η υπόθεση ήταν εκούσιας δικαιοδοσίας, χωρίς αντιδικία και η ανακόπτουσα μάλλον έχασε άδικα. Γι΄ αυτούς τους λόγους το εφετείο ίσως σκέφτηκε «η καημένη ταλαιπωρήθηκε χωρίς λόγο, ας μην τη βάζουμε να πληρώνει και παράβολα».
    Δεν συμφωνώ βέβαια με μια τέτοια προσέγγιση, οι νόμοι παύουν και επισήμως να είναι γενικοί και αφηρημένοι, η ασφάλεια δικαίου πάει περίπατο. Αλλά κάνω μια προσπάθεια ερμηνείας της απόφασης. Δικηγόρος είμαι, αλλά αν ήμουν Δικαστής, δεν θα έβγαζα τέτοια απόφαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συνταγματικό Δικαστήριο τώρα όμως. έλεος πια με τις αντισυνταγματικότητες, όπου νάναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσένα σου ταιριάζει πιο πολύ η κατάργηση της δικαιοσύνης στο σύνολό της. Συγκεντρωτική εκτελεστική εξουσία χωρίς τα βαρίδια των εκλογών και το ακριβό νομοθετικό σώμα. Η "επανάστασις" είναι εδώ! Τρέμε κόσμε!!!!!
      Θ.Κ.

      Διαγραφή
  7. Υπερβολική η απόφαση. Παράβολο 200 ευρώ, το οποίο επιστρέφεται σε περίπτωση νίκης, έστω και μερικής, δεν μπορεί να νοηθεί ως σοβαρό εμπόδιο για την προσφυγή στο Β΄ Βαθμό. Μάλιστα τα περισσότερα Εφετεία, το επιστρέφουν ακόμη κι όταν η νίκη είναι και για ελάχιστο μερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντως εδώ που τα λέμε, δεν είναι και λύση να θεσπίζονται παράβολα με μοναδικό σκοπό να φτάσουν όσο το δυνατόν λιγότερες υποθέσεις στα δικαστήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΕΥΓΕ στον κ.Λαμπρο Καρελλο για την κοινωνικη ευαισθησια που επεδειξε με την αποφαση του αυτη !Αξιοτιμος! Παραμερισε το ''οδοφραγμα'' που τεχνηεντως ειχε στηθει αναμεσα σε πολιτες και την Δικαιοσυνη και το οποιο παρεμποδιζε την προσβαση μεγαλης μεριδας του, ιδιαιτερως χειμαζομενου , λαου στον δευτερο βαθμο της Δικαιοσυνης,καθιστωντας την προνομιο των ολιγων και συνακολουθα αποκλειστικης τους χρησης ''εργαλειο'' ! Υπαρχουν κι αλλα ''αγκαθια'' ,κ. Εφετη(βλ.προθεσμιες και δικαιωματα για την ασκηση των ενδικων μεσων και δη της εφεσεως) ,μη διστασετε να επιληφθειτε!Η προσβαση του πολιτη στο δικαιωμα της αναδειξης του Δικαιου μεχρι τελεσιδικιας ,δεν μπορει και δεν επιτρεπεται να περιοριζεται σε τοσο στενα χρονικα πλαισια (εφεση 3ετια)! Η ζωη -κατα κοινη γνωση - ειναι απροβλεπτη !Η πενταετια θεωρειται ευλογο και δικαιο χρονικο διαστημα ενεργους ισχυος του δικαιωματος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γιατι 5ετια και οχι 30ετια?
      γιατι μονο δευτερος βαθμος δικαιοσυνης, και οχι 20 βαθμοι δικαιοσυνης???

      Διαγραφή
    2. γιατι η 3ετια μπορει καλλιστα να διευρυνθει σε 5ετια χωρις να διαφοροποιει η να αντικειται στη αρχικη βουληση και στο πνευμα του νομοθετη.Αλλωστε η 5ετια ηδη καταλαμβανει ως προθεσμια ασκησης του δικαιωματος πλειστες οσες διαταξεις του ΚΔΔ,του ΑΚ ,του ΚΠολΔ μη εξαιρουμενου, υπερθεματιζοντας το ''ικανο και το ''ευλογο'' αυτου του χρονικου διαστηματος για τον σκοπο που προοριζεται. .

      Διαγραφή
    3. αποκαλυπτικό δείγμα δικηγορικής νοοτροπίας. ούτε προθεσμία μόνο ανερμάτιστες πολυετείς αντιδικίες προκειμένου να ειπράττουμε δικηγορικές αμοιβές και να αφήνουμε "κληρονομία" στα παιδιά και γιατί όχι και στα εγγόνια μας

      Διαγραφή
  10. Από πότε η αντισυνταγματικότητα κρίνεται in abstracto και όχι για τα αποτελέσματα της εφαρμογής του νόμου στην επίδικη υπόθεση; Από πότε ο δικαστής μπορεί να αποκαθιστά την αληθινή βούληση του νομοθέτη; Από πότε ο 2ος βαθμός δικαιοδοσίας θεωρείται απαραίτητος για την δικαστική προστασία;

    Εάν κάποιος δεν έχει τα 200 για έφεση, υπάρχει και ο θεσμός της Νομικής Βοήθειας (Ν 3226/2004: Νομική βοήθεια σε πολίτες χαμηλού εισοδ/τος). Αναφέρεται αυτό στην απόφαση;

    Καλοί και οι ακτιβισμοί αλλά να γίνονται ορθά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγχαρητήρια στον Εφέτη Ιωαννίνων, κ. Καρέλο, για την δικαστική τόλμη που επέδειξε και για την ορθή τεκμηρίωση της άποψής του. Οι 2-3 παπαγάλοι της κυβερνητικής εξουσίας είναι πάντα σε ετοιμότητα να σχολιάσουν αρνητικά κάθε προοδευτική δικαστική απόφαση που εκδίδεται. Δεν ενδιαφέρει κανέναν υγιώς σκεπτόμενο πολίτη η περιθωριακή άποψή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Για να ασκήσει κάποιος έφεση θα πρέπει να πληρώσει το δικηγόρο του. Η αμοιβή αυτή είναι τουλάχιστον 500 ευρώ. Από την άλλη το παράβολο των 200 ευρώ για την άσκηση της έφεσης είναι αντισυνταγματικό και εμποδίζει την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, τη στιγμή που εφόσον γίνει δεκτή η έφεση αυτό θα επιστραφεί και τη στιγμή που υπάρχει και το ευεργέτημα της πενίας. Αλλά όχι, θα πρέπει να ασκούνται εφέσεις με το τσουβάλι, για ψύλλου πήδημα και ανέξοδα. Επίσης γιατί ο Άρειος Πάγος δεν έχει κρίνει αντισυνταγματικό το παράβολο των 300 ευρώ για την άσκηση της αναίρεσης;
    Τέλος, θα παρακαλούσα όποιος γνωρίζει να μας πει αν ο συγκεκριμένος εφέτης, στις υποθέσεις που δίκασε κατ’ αντιδικία και απέρριψε την έφεση που δίκαζε ή ήταν εισηγητής, διέταξε και την επιστροφή του παραβόλου ως αντισυνταγματικού

    Κρα-κρα
    Παπαγάλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βεβαιως, το ΕΔΔΑ εχει κρινει επανειλημενως οτι ο δευτερος βαθμος δικαιοδοσιας δεν καθιερωνεται ουτε επιβαλλεται απ' την ΕΣΔΑ, γι' αυτο μπορει να μην υπαρχει καθολου.
    Και πολλες χωρες ειτε δεν τον εχουν ειτε τον εχουν πολυ περιορισμενο..
    Πιθανον αυτες ειναι απολιτιστες χωρες.,
    Βεβαια αυτες οι απολίτιστες χωρες εχουν οικονομικη δυναμη πολυ μεγαλυτερη της δικης μας πολιτισμενης χωρας, που ο καθε κατακαημενος ασκει εφεση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τον ανωνυμο 9.12μ.μ
      ''Βεβαια αυτες οι απολίτιστες χωρες εχουν οικονομικη δυναμη πολυ μεγαλυτερη της δικης μας πολιτισμενης χωρας, που ο καθε κατακαημενος ασκει εφεση''
      @Μα εδω στην χωρα που ευδοκιμει και ...ανθει ''η φαιδρα πορτοκαλεα ' (λογω ..του ''καταλληλου ΥΠ-ΕΔΑΦΟΥΣ''..και της ντοπιας ...χλωριδας ), οι κατακαημενοι ειναι αυτοι απο τους διαδικους που δεν εχουν ''μπαρμπα στην Κορωνη'' η τσεπες γεματες φραγκα(ασχετο το ΠΩΣ τα κατεχουν) και για αυτο καταληγουν και ΚΑΤΑΚΑΜΜΕΝΟΙ! Βατοι καιομενοι στα δικαστηρια !Τωρα οι ''αλλοι'' που ασκουν εφεσεις ,ενω γνωριζουν οτι βρισκονται εν αδικω ,προσπαθουν να καιροπεταξουν τις συνεπειες των πραξεων τους ,που καλουνται να αναλαβουν,με την ελπιδα οτι εκει μπορει να εχουν να κανουν με εναν ''καλο'' και ''συνενοησημο '' δικαστη ,ετοιμο να επιδειξει ...ευαισθησια και ...κατανοηση ! Αλλα ερωτηματα που σας ταλανιζουν εχετε;
      υ.γ και φυσικα οσα σας διελευκανα(?) ,καταλαβαινετε οτι δια της προσηκουσας αναγωγης, αποτελουν και την κρεισσονα,την ειδοποιο διαφορα μεταξυ πολιτισμενης και απολιτιστης χωρας!

      Διαγραφή
    2. ακόμα στον δεύτερο βαθμό είσαι; Επίκειται καθιέρωση του τρίτου βαθμού δικαιοδοσίας προκειμένου οι πληγέντες από την κρίση δικηγόροι να ορθοποδήσουν οικονομικά, πάντα με το πρόσχημα της ορθότερης απονομής δικαιοσύνης του χειμαζόμενου πολίτη

      Διαγραφή
    3. για τον ανωνυμο 12 Σεπτεμβριου 11.22 π.μ
      Καλα τα λετε αλλα μη παραπονεισθε διοτι παραβλεπετε οτι για καποιο λογο τα παιδια δικαστων και δικηγορων ομαδον κατευθυνονται απο τους γονεις σχεδον ''μονοκουκι'' στην Νομικη Σχολη!Σχεδον μονοδρομος! Κατι σηματοδοτει αυτη η πρακτικη .Με τοσες δεκαδες χιλιαδες πτυχιουχους η σχολη συνεχιζει να παρεχει εγγυημενη οικονομικη εξασφαλιση ;Ποιος την εγγυαται λοιπον;Και ποιος την παρεχει;Οι κυκλοι και η πελατεια του γονεα;
      Γνωριζετε καποιο παιδι νομικου να ειναι ναυπηγος πχ;Πολιτικος μηχανικος;φιλολογος;Σπανιες εξαιρεσεις του κανονα!Τις ...πταιει αραγε;Το dna πταιει;Το παιδι του παπα γιατι κατα κανονα δεν γινεται παπας;
      Και μετα αφου εκ των εσω εχετε αποκτησει ιδιαν γνωση της νοσηροτητας που επικρατει στον ευρυτερο χωρο της δικαιοσυνης γιατι επιλεγετε να σπρωχνετε τα παιδια σας να μπουν στις ταξεις της; Αποριες εκφραζω!Ευλογες!

      Διαγραφή
  14. Θα σχολιασει καποιος απ' τους υπερμαχους της αποφασης αν οι χωρες της ευρωπης που δεν εχουν δευτερο βαθμο δικαιοδοσιας (Αγγλια) ή τον εχουν με ενα σωρο εμποδιο και για ελαχιστες περιπτωσεις (Γερμανια, Ολλανδια, Ελβετια) ειναι απολιτιστες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εγώ πάντως τόσα χρόνια μέσα στα δικαστήρια δεν είδα κανέναν άγγλο ή ελβετό δικαστή. Κυρίως ελληνίδες βλέπω...

      Διαγραφή
  15. Δούλοι του συστήματος, με ρηχή σκέψη και με ορθάνοιχτο στόμα για κάθε τί προσφέρει ο "δυτικός πολιτισμός" φέρνουν σε κάθε ευκαιρία παράδειγμα την Αγγλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Ακριβώς αυτές τις χώρες προσπαθούν να μιμηθούν και οι υπόλοιπες. Καμιά αντίρρηση. Τώρα για το ζήτημα ποιούς εξυπηρετεί αυτό το σύστημα που δεν δίνει πρόσβαση στη δικαιοσύνη στους άνεργους και τους μεροκαματιάρηδες, αλλά ευνοεί τους κατέχοντες τον πλούτο, είναι ήσσονος σημασίας.Τα 200 ευρώ που τα θεωρούν κάποιοι αριστοκράτες δικαστές ως ευτελούς αξίας, είναι η μηνιαία σύνταξη ή το επίδομα ανεργείας για 2.500.000 Έλληνες. Αλλά αυτοί είναι οι λεγόμενοι (κατά Ολάντ) ξεδοντιάρηδες. Το ίδιο και στο σύστημα υγείας που πετιούνται σαν σκυλιά στο δρόμο οι ανασφάλιστοι σε ιδιωτικές εταιρίες. Το ίδιο και στο σύστημα παιδείας που η πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει αρχίσει να γίνεται δύσκολη σε πολλές περιοχές των "πολιτισμένων" κρατών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. http://news247.gr/eidiseis/koinonia/kataggelia-sok_apo_ton_tragiko_patera_kindynos_paragrafhs_twn_adikhmatwn_gia_tis_fwties_toy_2007_sthn_hleia.3019806.html

    αφιερωμενο στους υπερμαχους της αντισυνταγματικοτητας και της ελευθερης προσβασης στη δικαιοσυνη..

    νοειται πουθενα στον πολιτισμενο ή απολιτιστο κοσμο δικη για πλημμελημα να κραταει 1 σχεδον χρονο, σε 2 διαφορετικους βαθμους δικαιοδοσιας, και 150 μαρτυρες να πρεπει να εξετασθουν δια ζωσης ???
    ειμαστε σοβαροι?
    σε ολο τον πολιτισμενο κοσμο, η δικη στον 1 βαθμο δικαιοδοσιας γινεται με εγγραφα και με ενορκες βεβαιωσεις των περισσοτερων μαρτυρων, πλην 2-3 ουσιωδων που καλει κατα την κριση του το δικαστηριο σε πολυ σοβαρες υποθεσεις, και ερχεται ο κατηγορουμενος με το δικηγορο του και δινει εξηγησεις..
    ακομα και στα κακουργηματα σε πολυ σοβαρες υποθεσεις η ακροαματικη διαδικασια διαρκει 2-3 ημερες.
    αλλα ειμεις ειμαστε πολιτισμενοι και ξερουμε καλυτερα... φυσικα παντα πισω απο τετοιες "μεγαλες" ποινικες δικες, υποθαλπει η αγωγη στα διοικητικα δικαστηρια με αξιωσεις δις ευρω..
    αλλα παντα ετσι γινεται στο ελλαδισταν... αμα γινει κανενα θανατηφορο πχ εργατικο και ο εργοδοτης μετα πτωχευσει, εξαφανισθει, κτλ, στην ποινικη δικη δεν εμφανιζεται κανενας.. αμα γινει κανενα εργατικο που δεν βγαινει απο πουθενα μερ φερεγγυο εργοδοτη ή πολλω δε μαλλον με κατηγορουμενο κανεναν δημοσιο υπαλληλο, τοτε γινεται σκοτωμος για 1 μηνα στο δικαστηριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το άλλο το διαβάσατε; Είπε μία απόφαση του πρωτοδικείου Αθηνών, ότι - λέει - οι καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας από τον εκκαθαριστή μετά την κατάργηση του νομικού προσώπου με το νόμο είναι άκυρες διότι ο εκκαθαριστής δεν επικαλέστηκε οικονομοτεχνικούς λόγους!!! Μα αν δεν είναι η κατάργηση - ο θάνατος του εργοδότη ΟΙΚΟΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΟΤΑΤΟΣ ΛΟΓΟΣ, ποιος είναι οικονομοτεχνικός λόγος;;; Νομίζω ότι κάποιοι έχουν μπερδέψει τις ιδεολογίες τους ή καλύτερα τις ιδεοληψίες τους με τη Δικαιοσύνη. Κατακαημένη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, τι σου 'μελε να πάθεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πιάσε να διαβάσεις πάλι εργατικό δίκαιο β' έτους για να θυμηθείς ότι καμία σχέση δεν έχουν οι οικονομοτεχνικοί λόγοι με την αλλαγή ή το θάνατο του εργοδότη. Δεν φτάνει που είσαι άσχετος, κάνεις και κριτική. Όσο για ιδεοληψίες μάλλον αυτές βρίσκονται στο δικό σου μυαλό και σε βασανίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το Σύνταγμα των Ελλήνων καθιερώνει στο άρθρο 5 το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας. Στο σύστημα αυτό ο εργοδότης παρέχει τη θέση εργασίας, αυτός τη χρηματοδοτεί και αυτός μπορεί να την κάνει ότι θέλει, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση. Η καταγγελία της σύμβασης εργασίας είναι αναιτιώδης δικαιοπραξία, αλλά στο περιβάλλον της ελληνικής μιζέριας έχει καταστεί η αιτιωδέστερη δικαιοπραξία. Εγώ στη νομική διδάχθηκα ότι το νομικό πρόσωπο μετά τη λύση του τίθεται σε εκκαθάριση και συνεχίζει να λειτουργεί για τους σκοπούς της εκκαθάρισης, με το ελάχιστο αναγκαίο προσωπικό που χρειάζεται για να επιτελέσει τη νέα λειτουργία του. Ο εκκαθαριστής καταγγέλλει τις συμβάσεις εργασίας και δεν χρειάζεται να επικαλεσθεί κανένα λόγο καταγγελίας, όπως άλλωστε κανένας εργοδότης δεν χρειάζεται να επικαλείται τους λογους της καταγγελίας. Τι σκ...τά αναιτιώδης δικαιοπραξία είναι η καταγγελία; Ας αποφασίσει ο δικαστής αν θα είναι παπάς ή ζευγάς. Και τα δυο δεν μπορεί να είναι!

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος 22 Σεπτεμβρίου 2014 - 3:49 μ.μ. είπε:
      «Ας αποφασίσει ο δικαστής αν θα είναι παπάς ή ζευγάς. Και τα δυο δεν μπορεί να είναι!»

      Απάντηση πρώτη (δογματική): Τέρμα στα ψευτοδιλήμματα! Ούτε παπάς ούτε ζευγάς ούτε ηλεκτρολόγος ούτε ωτορινολαρυγγολόγος! Ο δικαστής είναι δικαστής (ωχ, τι μου θυμίζει αυτό... πώς μου ήρθε τέτοια ώρα... ας το ξεχάσω, τέτοιες εποχές...)

      Εναλλακτική απάντηση (ρεαλιστική): Το θέμα είναι ότι όλοι οι δικαστές δεν αποφασίζουν να είναι το ίδιο, με αποτέλεσμα άλλοι να είναι παπάδες-παπάδες και άλλοι ζευγάδες-ζευγάδες! Καθόλου παράξενο, το ίδιο ισχύει σε όλη την κοινωνία και, εδώ που τα λέμε, ίσχυε πάντοτε, τώρα όμως η κατάσταση ευνοεί την έντονη εμφάνιση αυτού του φαινομένου…

      Διαγραφή
  19. Για να σας λυθεί η απορία δείτε τον αξέχαστο Παντελή Ζερβό στη "Μανταλένα"!

    κουραμπιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, αναφορικά με τα σχόλια που δημοσιεύονται ότι:
1) Δε θα δημοσιεύονται δυσφημιστικά και εξυβριστικά σχόλια
2) Δε θα δημοσιεύονται ΑΣΧΕΤΑ σχόλια σε ΑΣΧΕΤΕΣ αναρτήσεις
3) Δε θα δημοσιεύονται επαναλαμβανόμενα σχόλια στην ίδια ανάρτηση
4) Δε θα δημοσιεύονται σχόλια σε Greeklish


5) Σχόλια σε ενυπόγραφα άρθρα θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.
6) Σχόλια σε ενυπόγραφο σχόλιο θα δημοσιεύονται μόνον εφόσον και αυτά είναι ενυπόγραφα.

7) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ "ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ"


Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ